პოლიტიკა - Page 34

6 ოქტომბერს, რუსეთის ელჩმა, ივან სოლტანოვსკიმ, უარყო ევროპის საბჭოს მოწოდებები, გააუქმდეს 2013 წლის მიღებული კანონი, რომელიც არასრულწლოვნებში კრძალავს „არატრადიციული სექსუალური ურთიერთობების შესახებ“ ინფორმაციის გავრცელებას. მისი თქმით, ევროკომისიამ „გადააჭარბა უფლებამოსილებას“, როცა რუსეთს სექსუალური უმცირესობების დაცვისკენ მოუწოდა. ,,ეს სხვა არაფერია, თუ არა ჩარევა რუსეთის შიდა საქმეებში,” – ამბობს სოლტანოვსკი.

სოლტანოვსკიმ დაამატა, რომ რუსეთის მთავრობის ლიდერები ,,ევროპის საბჭოს იურისდიქციის ქვეშ ყოფნის ვალდებულებას არ გრძნობენ”. ევროპის საბჭო, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის შემდგომ ადამიანის უფლებებისა და საერთაშორისო თანამშრომლობის გასაუმჯობესებლად დაარსდა, 47 წევრ სახელმწიფოს ითვლის, მათ შორის, საფრანგეთს, იტალიას, ესპანეთსა და გაერთიანებულ სამეფოს.

,,ჩვენ გავაგრძელებთ ECRI-სთან თანამშრომლობას იმ პირობით, რომ ევროპის საბჭო მომავალში თავს შეიკავებს ე.წ. ,,წითელი ხაზების’’ გადაკვეთისგან,”- თქვა სოლტანოვსკიმ. მან დამატებით ევოპის საბჭოს ისეთ საკითხებზე ორიენტირება ,,შესთავაზა”, როგორიცაა ნაციზმის წინააღმდეგ ბრძოლა, ,,ქრისტიანოფობია” და შეზღუდვები გამოხატვისა და მედიის თავისუფლებაზე.

რუსეთის შეუწყნარებლობა სულაც არ იყო მოულოდნელი იმის გათვალისწინებით, რომ კანონმდებლებმა წინა თვეებში რუსეთის პარლამენტს ქვეყანაში  ანტი-LGBTQ+ კანონების გააქტიურება შესთავაზეს. მარტში, მმართველმა პარტიამ – „ერთიანმა რუსეთმა“, გამოთქვა სურვილი ბისექსუალობისა და პოლიამორიის გამოსახულებების აკრძალვის შესახებ, რასაც, სავარაუდოდ, ამავე კანონის ფარგლებში მოაქცევენ.

გასულ თვეში, კრემლის ლიდერმა ანდრეი ციგანოვმა წამოაყენა იდეა, რომ ლგბტქ+ და ფემინისტური ჯგუფები „ექსტრემისტებად“ იქნან აღიარებული, რათა ამით მაქსიმალურად შეიზღუდოს  მსავსი ჯგუფების აქტივიზმი და უფლებები.

ცხადია, რომ რუსეთის დაპირისპირება ევროპის საბჭოსთან მისი ჰომოფობიური პოლიტიკით აიხსნება. სამწუხაროა, რომ რუსეთთან ერთად რამდენიმე ევროპული ქვეყანაც იზიარებს  ამ ჰომოფობიურ იდეოლოგიას. მიმდინარე წლის დასაწყისში ევროკომისიამ სარჩელი შეიტანა სასამართლოში პოლონეთისა  და უნგრეთის წინააღმდეგ – დავის საგანი ლგბტქ+ უფლებების დარღვევაა. მიუხედავად რუსეთის უარისა ევროკომისიის რეკომენდაციებზე, ევროკავშირს მნიშვნელოვანი გავლენა აქვს პროცესებზე, პოლონეთმა და უნგრეთმა უკვე დაიწყეს პოზიციების დათმობა და ევროპის საბჭოს გადაწვეტილებების შესრულება.

თავის მხრივ, რუსეთის წინააღმდეგ შეტანილია რამდენიმე სარჩელი ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ – 2019 წელს ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ პუტინის მთავრობა 42,500 ევროთი დააჯარიმა, დავა ეხებოდა ლგბტქ+ ჯგუფებისთვის ორგანიზაციებად რეგისტრაციაზე უარს.

წყარო: them.us

2021 წლის 1 ოქტომბერს ევროსაბჭომ გამოაქვეყნა დეკლარაცია ლგბტქ ადამიანების მიმართ სიძულვილისა და ძალადობის წინააღმდეგ, მათი კონსტიტუციური უფლებებისა და თავისუფლების დაცვის შესახებ. იგი ერთგვარი პასუხია სახელმწიფოსთვის 5 ივლისს დატრიალებულ მოვლენებზე. ევროსაბჭო მოუწოდებს საქართველოს მთავრობას, გამოიჩინოს სახელმწიფოებრივი პასუხისმგებლობა, კანონის ფარგლებში დასაჯოს (პასუხისგებაში მისცეს) მოძალადე ჯგუფები და დაიცვას ლგბტქ ადამიანების უფლებები, რომელიც კონსტიტუციით არის მინიჭებული. დეკლარაციას 26 ხელმომწერი ჰყავს.

 ,,ჩვენ, ხელმომწერი პირები ვაცხადებთ:

ლგბტქ ადამიანები საქართველოში ამ დრომდე აწყდებიან დისკრიმინაციასა და სტიგმას პოლიტიკურ, სოციალურ და ეკონომიკურ სფეროებში, ხშირია ძალადობის და სიძულვილის ენის გამოყენების შემთხვევები. კოვიდ-19-ის პანდემიამ ლგბტქ ადამიანების მოწყვლადობა კიდევ უფრო გაზარდა.

ამასთანავე, მზარდია ლგბტქ იდენტობების დელეგიტიმიზაციის მცდელობები, ხოლო ორგანიზებული სიძულვილის ჯგუფების მხრიდან დამამცირებელი ლექსიკა და ქმედებები ლგბტქ ადამიანებს საფრთხეში აგდებს. 5 ივლისს, თბილისი პრაიდის ორგანიზატორები იძულებულნი გახდნენ, გაეუქმებინათ დაგეგმილი მსვლელობა, მას შემდეგ რაც სიძულვილით მოტივირებულმა ჯგუფებმა დაარბიეს ორგანიზაციების ოფისები და თავს დაესხნენ ჟურნალისტებს. სიძულვილით მოტივირებული ჯგუფების დემონსტრაციები მთავრობის ყურადღების გარეშე ორგანიზდება. ხელისუფლების მხრიდან ძალადობაზე  სუსტი პასუხი მიუთითებს ქვეყნის წარუმატებლობაზე, აღასრულოს ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს პრინციპები.

ჩვენ შევახსენებთ საქართველოს მთავრობას, რომ უნდა დაიცვან ყველა ადამიანის კონსტიტუციური უფლებები და თავისუფლებები, და მოვუწოდებთ პასუხისგებაში მისცენ ძალადობაში მონაწილე პირები. გარდა ამისა, საქართველოს მთავრობის პასუხისმგებლობაა, დაიცვას ჟურნალისტები თავიანთი პროფესიული მოვალეობის შესრულების დროს და რიგითი ადამიანები თავიანთი კონსტიტუციური უფლებებით სარგებლობისას. ”

ხელმომწერები:

LACROIX Christophe, Belgium, SOC

BACELAR DE VASCONCELOS Pedro, Portugal, SOC

BAYR Petra, Austria, SOC

BEN CHIKHA Fourat, Belgium, SOC

BILALLI ZENDELI Arta, North Macedonia, SOC

BOER Margreet, De, Netherlands, SOC

BUSTINDUY María Luisa, Spain, SOC

CEGONHO Pedro, Portugal, SOC

ESTRELA Edite, Portugal, SOC

FERNÁNDEZ María, Spain, SOC

FRIDEZ Pierre-Alain, Switzerland, SOC

GLASOVAC Sabina, Croatia, SOC

GONÇALVES Carlos Alberto, Portugal, EPP/CD

GUTIÉRREZ LIMONES Antonio, Spain, SOC

HAJDUKOVIĆ Domagoj, Croatia, SOC

KOSTADINOVSKA-STOJCHEVSKA Bisera, North Macedonia, SOC

LEITE RAMOS Luís, Portugal, EPP/CD

LOVOCHKINA Yuliya, Ukraine, SOC

MARIE Didier, France, SOC

MARILOTTI Gianni, Italy, SOC

MEIRELLES Isabel, Portugal, EPP/CD

MEREZHKO Oleksandr, Ukraine, SOC

MOUTQUIN Simon, Belgium, SOC

PISCO Paulo, Portugal, SOC

RAMPI Roberto, Italy, SOC

SCHENNACH Stefan, Austria, SOC

ჩემთვის, როგორც ჟურნალისტისთვის, რომელიც LGBTQ თემის პრობლემების გაშუქებაზე მუშაობს, ყოველთვის სასურველი და საინტერესო რესპონდენტები არიან პოლიტიკური პარტია “ევროპული საქართველოს” წევრები – არასდროს უთქვამთ, რომ ქალი სპიკერებისგან ამეღო კომენტარი, კონკრეტულ თემაზე პასუხისგან თავის არიდების გამო.

არჩევნების წინა დღეს გიგა ბოკერიას დავუკავშირდი.მიუხედავად პოლიტიკურად დაძაბული და რთული დღეებისა, მან ვრცლად და ამომწურად უპასუხა ჩემ მიერ დასმულ ყველა კითხვას იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორ ესახება ლგბტქ+ პრობლემების მოგვარება საქართველოში.

გიგა ბოკერია – “ევროპული საქართველოს” თავმჯდომარე

,,მთავრობის უმთავრესი ვალდებულება იმ კანონის ეფექტურად გამოყენებაა, რომელიც წლების წინ იყო მიღებული (თუ არ ვცდები, 2011 წელს), მაგრამ, ფაქტობრივად, არ ამოქმედებულა. ეს არის კანონი, როდესაც სიძულვილით მოტივირებული დანაშაულისთვის ბევრად უფრო მძიმედ ისჯები, ვიდრე ჩვეულებრივი კრიმინალური მოტივით ჩადენილი დანაშაულისას. ჩვენ ვხედავთ, რომ წლებია, ეს საქართველოში არ გამოიყენება, რაც ძალიან სიმპტომატური ამბავია. კლიმატს ქვეყანაში განსაზღვრავს ის, თუ როგორ ექცევა მთავრობა იმ ხალხს, რომელიც მიდრეკლია ძალადობისკენ, ზოგადად, ძალადობს და განსაკუთრებით, სიძულვილის მოტივით უმცირესობების ჯგუფების მიმართ, ასეთ სასჯელს აქვს შემაკავებელი ეფექტი. ძალიან მნიშვნელოვანია მათი სამაგალითოდ დასჯა.

მე სკეპტიკურად ვუყურებ და მეტიც – სახიფათოდ მეჩვენება მთავრობის მხრიდან საზოგადოების „აღზრდის“ მცდელობა, თუნდაც ცოდნის ამაღლების მოტივით, მგონია, რომ ეს საზოგადოებამ თავად უნდა გააკეთოს. თუმცა ამ პროცესში, რა თქმა უნდა, ადამიანებს, რომელთაც განსაკუთრებული გავლენა აქვთ – პოლიტიკოსებს და განსაკუთრებით მათ, ვისაც ძალაუფლება აქვს იმ მომენტში – უმნიშვნელოვანესი როლი აქვთ. პოლიტიკოსების რიტორიკა და პოზიცია ამ საკითხებზე, მნიშვნელოვანი ფაქტორია.

ასევე, წინააღმდეგი ვარ სიტყვის თავისუფლების შეზღუდვის, მათ შორის, ჩემთვის სრულიად მიუღებელი სიძულვილის ჯგუფებისაც, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ძალადობისკენ მოწოდება ხდება, რომელიც აშკარა და მყისიერ საფრთხეს ქმნის. მე ეს პრინციპულად არასწორი მგონია და დამატებით სახიფათოდ მიმაჩნია, თუ მთავრობას ვაძლევთ შინაარსში „შესვლის“ უფლებას, რაც, როგორც წესი, ხშირ შემთხვევაში, უმცირესობების წინააღმდეგ გამოიყენება ხოლმე. ამის მაგალითია „რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფის“ კრიმინალაზაციის მოთხოვნა შავრაზმული ჯგუფების მხრიდან. მათი სიტყვის თავისუფლება კი არ უნდა შევზღუდოთ, არამედ მორალურ იზოლაციაში უნდა მოვახვედროთ ყველა, ვინც უმცირესობების მიმართ სიძულვილს ქადაგებს.

რომ შევაჯამო: პირველი, ძალადობის აღკვეთა და მოძალადეების სამაგალითოდ დასჯა; მეორე – სიძულვილის მქადაგებელთა მორალური იზოლაცია. ეს ორი არის გადამწყვეტი ფაქტორი, რაც ვითარებას შეცვლის. და მესამე – მიუხედავად იმისა, რომ კერძო შრომით ურთიერთობებში მთავრობის ჩარევის წინააღმდეგი ვარ, არის გამონაკლისები, მაგალითად ისეთი, როგორიც არის სამედიცინო პროფესია. აქ სახელმწიფოს აქვს ვალდებულება, რომ უზრუნველყოს დემონიზებული უმცირესობებისთვის დისკრიმინაციის აღკვეთა. სახელმწიფოს ასევე პოზიტიური ვალდებულება აქვს, თავშესაფრით უზრუნველყოს უმცირესობისადმი კუთვნილების გამო დევნილი ადამიანები მაშინ, როდესაც ეს აუცილებელია მათი ფუნდამენტური ნეგატიური უფლებების დასაცავად და ეს ყველაზე უფრო ხშირად ასეა ლგბტქ+ უმცირესობისთვის.

რაც შეეხება ქორწინების საკითხს, მე ვთვლი, რომ აქ სწორი გზა არა ქორწინების დეფინიციის გაფართოებაა, არამედ საერთოდ რეგულაციის მოხსნა. მთავრობისა და ბიუროკრატიის საქმე არ არის იმის მონიტორინგი, თუ ვინ დაქორწინდა, ვისთვის რას ნიშნავს ქორწინება და ოჯახი. ვისაც კონკრეტული რელიგიური მრწამსი ან შეხედულებები გააჩნია და სურს, რომ მაგალითად, ქრისტიანულ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში ჯვარი დაიწეროს, იქ, ბუნებრივია, ჯვრისწერა მოხდება ქალსა და კაცს შორის იმიტომ, რომ ასეთია ამ კონფესიის მრწამსი და ვისაც სურს, რომ უბრალოდ სამოქალაქო ურთიერთობები გააფორმონ ერთმანეთთან, რა ორიენტაციისაც არ უნდა იყვნენ, ამის სრული უფლება უნდა ქონდეთ. ადამიანებს სრული უფლება აქვთ, თავად განსაზღვრონ თავიანთი გენდერი და იდენტობა და ჩვენ ამ უფლებას პატივი უნდა ვცეთ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ისეთ საკითხებზე, როგორიც, მაგალითად, სქესი ან ასაკია, ადამიანს შეუძლია, საზოგადოება ან მთავრობა დაავალდებულოს, რომ მისი თვითაღქმა იქნას გაზიარებული ოფიციალურ დოკუმენტებში.

ზოგადად, ჯერჯერობით ჩვენთან კატასტროფული ვითარებაა ლგბტქ ადამიანების სამოქალაქო უფლებებისა და თავისუფლების დაცვის საკთხში. ეს, რა თქმა უნდა, მხოლოდ ხელისუფლების ბრალი არ არის, საქართველოს საზოგადოებაში (არა მარტო საქართველოს საზოგადოებაში) ღრმა სტიგმა არსებობს ლგბტქ უმცირესობების წინააღმდეგ. ეს სერიოზული ფაქტორია, მარამ ამას ზემოდან ემატება ჯერ გავლენის მქონე საზოგადოებრივი და პოლიტიკური ჯგუფების როლი, პირველ რიგში, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის უდიდესი ნაწილის (საბედნიეროდ, არა ყველასი) როლი, რომლებიც წლებია ამ სიძულვილს აღვივებენ. პოლიტიკური ჯგუფების, რომლებიც ამ ნიშნით ოპონენტების დემონიზებას, ამ საკითხზე საზოგადოებაში არსებული სტიგმის გამოყენებას ცდილობენ და, რა თქმა უნდა, პირველ რიგში, ხელისუფლება, რომელმაც 5 ივლისს განსაკუთრებით სასტიკად და უტიფრად გვაჩვენა არა მხოლოდ დაუსჯელობა იმ ადამიანებისა, რომლებიც ღიად მოუწოდებდნენ ძალადობისკენ და აორგანიზებდნენ მას, არამედ, პრაქტიკულად, მათთან ერთად დაგეგმა და განახორციელა ძალადობა.

ეს ალიანსი უკვე წლებია გრძელდება. იგივე ადამიანებს, 5 ივლისის ორგანიზატორებს, იქამდეც არაერთხელ დაუორგანიზებიათ საჯაროდ ძალადობრივი ქმედებები სხვადასხვა უმცირესობების წინააღმდეგ და მათ ჰქონდათ და აქვთ დაუსჯელობის გარანტია ხელისუფლებისგან. ის ადამიანები, რომლებიც 5 ივლისს აქტიურობდნენ, რამოდენიმე წლის წინ საჯაროდ, სოციალურ ქსელში ემუქრებოდნენ ახალგაზრდა გოგონას ჯგუფური გაუპატიურებით და მისი ადგილსამყოფელის დადგენას ცდილობდნენ.”

ავტორი: თამარ ქუთათელაძე

რუსეთი გეგმავს, რომ ლგბტქ+ თემი, რადიკალი ფემინისტები და ის ჯგუფები, რომლებიც შვილების ყოლას არ ემხრობიან, აღიარებული იქნან, როგორც “ექსტრემისტები”.

”ლგბტ იდეოლოგია, რადიკალური ფემინიზმი და ის მოძრაობები, რომლებიც ბავშვის ყოლას არ ემხრობიან, უნდა იქნას აღიარებული, როგორც ექსტრემიზმი ან/და ექსტრემისტული იდეოლოგია,” – თქვა ანდრეი ციგანოვმა, ,,როსკომნაძორის’’ (საინფორმაციო ტექნოლოგიებისა და მასობრივი კომუნიკაციის ზედამხედველობის ფედერალური სამსახური) ბავშვთა დაცვის კომისიის თავმჯდომარემ.

როგორც Moscow Times იუწყება, როგორც ციგანოვი ამტკიცებდა, შემოთავაზებული შეზღუდვები დაიცავს რუს ბავშვებს იმისგან, რაც, მისი აზრით, დესტრუქციული შინაარსის მატარებელია. ციგანოვის ინიციატივა დაემთხვა იმ დღეს, როდესაც რუსეთის იუსტიციის სამინისტრომ “ივანოვოს ცენტრს” “უცხოელი აგენტის” იარლიყი მიაკერა. “ივანოვოს ცენტრი” არაკომერციული ორგანიზაციაა, რომელიც მიმართულია გენდერულ კვლევებსა და განათლების საკითხებზე მუშაობს.

რუსეთში პროგრესული და ლიბერალური მოძრაობები ბოლო 10 წლის განმავლობაში ფართომასშტაბიანი რეპრესიებისა და შეზღუდვების წინაშე აღმოჩნდნენ, რაც პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინის კონსერვატიული მთავრობითაა განპირობებული, მისი მმართველობა გულისხმობს, რომ რუსეთის მოსახლეობა ტრადიციულ ღირებულებებზე იქნება ორიენტირებული.

2013 წელს ადამიანის უფლებადამცველი ჯგუფების აღშფოთება გამოიწვია რუსეთში გეი შინაარსის ინფორმაციის აკრძალვამ. მას შემდეგ, მმართველი პარტია – „ერთიანი რუსეთი” გამოვიდა წინადადებით, რომ ქვეყანაში შეიზღუდოს პოლიამორიისა და ბისექსუალობის პროპაგანდა.

წყარო: gaytimes.co.uk

,,მოგესალმებით, თამარი გიკავშირდებათ ონლაინ პლატფორმა queer.ge-დან” – წინასაარჩევნოდ, ყველაზე კულმინაციურ პერიოდში, ასე ვიწყებდი საუბარს ქართველ პოლიტიკოსებთან. პატარა ჟურნალისტური ექსპერიმენტი ჩავატარე და ზოგ ისეთ პოლიტიკოსს დავურეკე, რომლებსაც ნაკლებად მიმართავენ ამ თემებზე სასაუბროდ. რაღაც მხრივ, ჩემმა ექსპერიმენტმა გაამართლა, თუმცა, მასალის მომზადების დროს, შემხვდნენ ისეთი რესპონდენტებიც, რომლებიც პირდაპირ მათი პარტიის ქალ სპიკერებთან მამისამართებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ სიტუაცია შეცვლილია, ჩვენს პოლიტიკოსებს მაინც უჭირთ ლგბტქ ტერმინოლოგიის გამოყენება თავიანთ ინტერვიუებში.

როგორც მოსალოდნელი იყო, ჩვენი არაერთი მცდელობის მიუხედავად, ხელისუფლების წარმომადგენლები არ გამოგვეხმაურნენ. ჩვენს რესპოდენტებს დავუსვით კითხვა, როგორ ესახებათ ლგბტქ+ პრობლემების მოგვარება.

გიორგი ბარამიძე – ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა

,,ჩვენი ქვეყნის ყველა მოქალაქე თანასწორია კანონის წინაშე. ყველას უფლებები უნდა იყოს დაცული, მიუხედავად მისი კანის ფერისა, რელიგიისა, სექსუალური ორიენტაციისა და ა.შ. ეს არის მთავარი, რაც საქართველოს კონსტიტუციაშია ჩადებული და ეს ევროპული სტანდარტი არის ყველა ცივილურ ქვეყანაში – ყველა ადამიანი არის თანასწორი კანონის წინაშე და ყველას უფლებები უნდა იყოს დაცული.

რაც შეეხება ეთიკის საბჭოს, ფაქტობრივად, არ მუშაობს. პრაქტიკულად, ამ ქვეყანაში არავინაა დაცული. ყველა თანაბრად უნდა იყოს დაცული, ეს არის საქართველოს კონსტიტუციაშიც, კანონმდებლობაშიც, ადამიანურიც და სწორედ ეს არის საღი აზრიც. ყველა უნდა ვსარგებლობდეთ თანაბარი უფლებებითა და თანაბარი შესაძლებლობებით, თუმცა, სამწუხაროდ, ეს ხშირად ასე არ ხდება საქართველოში.”

ნიკა მაჭუტაძე – მოძრაობა ,,სახელმწიფო ხალხისთვის”

,,რაც შეეხება 5 ივლისს, უპირველეს ყოვლისა, ძალიან მკაფიო და ობიექტური გამოძიება უნდა მოხდეს. ეს არ ეხება კონკრეტულ თემს, ეს ეხება ეროვნულ უსაფრთხოებას, ასევე, იმ ზოგად დემოკრატიულ ფონს, რომელიც ხელშეუხებელი უნდა იყოს ქვეყანაში. რაც შეეხება დისკრიმინაციას, რომელსაც თემის წევრები განიცდიან, არცერთი მოქალაქე არ უნდა იყოს დისკრედიტირებული. ეთიკის საბჭო, სამწუხაროდ, არის ფორმალური საბჭო, რომელიც მხოლოდ ქაღალდზე არსებობს. აუცილებელად უნდა მოწესრიგდეს ეს საკითხები. ამისთვის გაცილებით მეტი შრომაა გასაწევი, რომ შეიქმნას ცივილიზებული სისტემა, სადაც ადამიანებს შეეძლებათ, თავიანთი უფლებებისა და ცხოვრების დაცვა. საერთოდ, საზოგადოების უფრო მეტი ნაწილი, ასაკობრივი თუ სოციალური ჯგუფი უნდა იყოს მაქსიმალურად ინფორმირებული ამ საკითხთან დაკავშირებით. კონკრეტულად, თუ ეს უნდა ეხებოდეს სკოლას, უნივერსიტეტს, ეს უნდა გამოიხატებოდეს საზოგადოებრივ აქტივობაში – საზოგადოებაში ამის გავრცელება სპეციალისტების საქმეა.

უპირველესი არის უფლებების დაცვის უზრუნველყოფა – საქართველოში ამ მხრივ უმძიმესი ვითარებაა. უპირველეს ყოვლისა, სახელმწიფომ უნდა მოახერხოს ამ უფლებების დაცვის უზრუნველყოფა, რადგან სხვადასხვა ჯგუფებს ამის პირდაპირი საფრთხე უდგათ. პირველ რიგში, ჩემი აზრით, ქვეყანაში ესაა მოსაგვარებელი და შემდეგ, ნაბიჯ-ნაბიჯ, სხვა ეტაპებზეც შეიძლება საუბარი.”

ნონა მამულაშვილი – ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა

,,მე ვფიქრობ, რომ, ზოგადად, ტოლერანტობის პოლიტიკა დასახვეწია საქართველოში. ეს არ არის მხოლოდ LGBT-ს მიმართ ზიზღი და აუტანლობა, ეს გვახასიათებს ეთნიკური უმცირესობის მიმართაც და ყველა განსხვავებული ადამიანის მიმართ, ტოლერანტობა, როგორც ასეთი, აუცილებლად უნდა გავაუმჯობესოთ. ამას რაც უფრო ადრე ვიზამთ, მით უკეთესი.

სამწუხაროდ, ამ თემის გამოყენება ხშირად ხდება საარჩევნო პერიოდში, მანიპულაცია ქართული ტრადიციებით თემით, რომელიც, სინამდვილეში, არც ტრადიციაა და არც ქართულ იდენტობას წარმოადგენს – ეს არის რუსეთიდან წამოსული პროპაგანდა, რომელიც კარგად არის გამჯდარი მედიასაშუალებებსა და საზოგადოებაში. საზოგადოებაში ამხელა ზიზღი იმიტომაა, რომ არ იციან, არ იცნობენ, უბრალოდ, უთხრეს, რომ ასე უნდა მოიქცნენ. პასუხისმგებლობა აუცილებლად უნდა აიღოს ყველა ადამიანმა. თავისუფლება იმას არ ნიშნავს, რომ შენ შეურაცხყოფა მიაყენო ვიღაცას და, მით უმეტეს, გამოიყენო იმისთვის, რომ მოუწოდო ძალადობისკენ. ვნახეთ, რომ ამისთანა შემთხვევები საკმაოდ ხშირია, განსაკუთრებით, საარჩევნო პერიოდში.

უამრავი დასავლური ტაქტიკა არსებობს, როგორ შეიძლება ამასთან გამკლავება. მგონია, რომ შეიძლება ანალოგიური პრაქტიკა საქართველოშიც დავნერგოთ ძალიან წარმატებულად. უბრალოდ, ამას სჭირდება შესაბამისი ხელისუფლება და პოლიტიკური ნება.

დისკრიმინაციას რაც შეეხება, უნდა მოხდეს დისკრიმინაციის აღმოფხვრა შრომით ურთიერთობებში. არ ხდება სიძულვილით მოტივირებულ დანაშაულებებთან ბრძოლა და ეფექტური გამოძიება, სათანადო დასჯა – 5 ივლისი ამის მაგალითია. ისევ იმას ვუბრუნდებით, რომ ამას სჭირდება პოლიტიკური ნება და მერე ამ პოლიტიკური ნების განხორციელება. ამ შემთხვევაში, მოგვიწევს ძალიან სერიოზული საგანმანათლებლო პროექტების დანერგვა.

როდესაც ცხოვრობ ძალადობრივ სახელმწიფოში, სამწუხაროდ, არა გვაქვს არანაირი გარანტია იმისი, რომ ვიღაც დაგვიცავს. მით უმეტეს, სახელმწიფო არ იცავს და სხვებსაც ძალადობისკენ მოუწოდებს. როდესაც გვეყოლება სათანადო პოლიტიკური კლასი, ეს პრობლემაც ადვილად მოგვარდება. მე მესმის, რომ არის უამრავი პრობლებაა და ამის მოგვარება შეიძლება საკმაოდ მარტივად, თუ პოლიტიკური ნება იქნება. არანაირ პრობლემას არ ვხედავ იმაში, რომ თუნდაც პასპორტში სქესის შეცვლის პროცედურა გამარტივდეს, ეს არის ძალიან ხელოვნურად შექმნილი დაბრკოლება.”

თეონა აქუბარდია – ,,სტრატეგია აღმაშენებელი”

,,მთავარი პრობლემა დღეს რაც ქვეყანაშია, არის ის, რომ ადამიანის ფუნდამენტური უფლებები ირღვევა. 5 ივლისი ამის გამოხატულება იყო, დაირღვა შეკრებისა და გამოხატვის კონსტიტუციური უფლება. სამწუხაროდ, ქვეყანაში არ არსებობს პოლიტიკური ნება იმისა, რომ ფუნდამენტური უფლებები დაცული იყოს. ჩვენ ვნახეთ, რომ მთავრობის მეთაური მხარს უჭერდა აგრესიულ რიტორიკას, იმ ბრბოს, რომელიც უპირისპირდებოდა 5 ივლისის კონტრაქციას და გამოხატვის უფლებას. შესაბამისად, მიმაჩნია ცნობიერების ამაღლება არის მთავარი ელემენტი, პოლიტიკური მიმღებლობა პოლიტიკურ ძალებს შორის, არის მეორე ელემენტი.

ვფიქრობ, რომ 8 პარტიის ხელმოწერა არის წინგადადგმული ნაბიჯი. თუმცა არსებობს საკმაოდ სენსიტიური თემები, რაზეც, ვფიქრობ, რომ უნდა ვიმუშაოთ, მაგალითად, მიმღებლობა. თავშესაფრებზეც უნდა გავამახვილოთ ყურადღება, ეს არის დამატებითი პრობლემა ქვიარ ადამიანების. ამას სიღრმისეულად მე ვერ შევაფასებ, რადგან ჩემი სპეციალობა ეს არ არის.

მიმაჩნია, რომ ეს ყველაფერი პრორუსული პროპაგანდაა, ღირებულებითი ომი, რომლის მიზანიც არის ანტი-დასავლურ კამპანიასთან დაპირისპირების წამორჩენა ქვეყანაში, რომელშიც რუსული ინტერესებია. ამის განეიტრალება მაშინ იქნება მოსახერხებელი, თუ ქვეყანაში მოვა ისეთი პოლიტიკური ძალა, რომლის მიზანიც იქნება ამ ქვეყანაში დემოკრატიის უზრუნველყოფა, რაც ნამდვილად არ გვაქვს. ამავდროულად, საჭიროა მეტი მიმღებლობა და ელემენტარული ცოდნა, რომ ყველა ადამიანი თანასწორია. პოლიტიკური ლიდერშიფი და მართული ძალები ამ ყველაფერს უპირისპირდებიან და მე ვფიქრობ, რომ მთავარი მაინც პოლიტიკური ნებაა, რომელიც პოლიტიკური ხელმძღვანელობისგან უნდა მიმდინარეობდეს.

სხვა საკითხებს რაც შეეხება, ეთიკის კომისიის წევრი არ ვარ, მაგრამ ყველაფერი კეთდება პოლიტიკური ნებით. ქვეყანაში მოშლილია კანონის უზენაესობა, საყოველთაო უფლებები და რაც მთავარია, ეს უპირისპირდება იდენტობასაც. რასაც დღეს ვხედავთ, აბსოლუტურად არის რუსულ ნაროტივი. მე ამ ბრძოლას განვიხილავ ორ ჭრილში: ერთის მხრივ – რუსეთის ინტერესები, მეორე – უფლებების ნაწილი, სადაც ბევრი გამოწვევაა.

მე მყავდა სტუდენტი, რომლის ემოციებიც ჩემთვის ძალიან მძიმე იყო იმიტომ, რომ ის განიცდიდა ოჯახურ ძალადობას გარემოდან გამომდინარე. მადლობები მიხადა როგორც ლექტორს, რომ პრობლემები არ შევუქმენი, მე საკუთარი თვალით დავინახე მისი პრობლემები. შესაბამისად, მიმღებლობა მოდის ცოდნიდან. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ეს სენსიტიური თემაა და ძალიან ფრთხილად უნდა ვიყოთ, რომ არა წინააღმდეგობა, არამედ მხარდამჭერა გავუწიოთ. ამასაც, გარკვეულწილად, სჭირდება დამუშავებული პოლიტიკა.

8 პარტიას გვაქვს ხელმოწერილი მემორანდუმი, რაც მნიშვნელოვანი განაცხადია. ვფიქრობ, ამას ხშირად იყენებენ, მათ შორის „სტრატეგია აღმაშენებლის“ წინააღმდეგ პოლიტიკურად, ისევე, როგორც სხვა ოპოზიციური პარტიების წინააღმდეგ. ერთ-ერთ პოლიტიკური პარტია, რომლის წინააღმდეგაც არ იყენებენ, არის „ქართული ოცნება“, რითიც მან კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ არ აპირებენ ყველა ადამიანის უფლებების დაცვას ამ ქვეყანაში. გამომდინარე იქიდან, რომ 8 პარტია ხელს აწერს ამას, ეს გვაძლევს იმის თქმის შესაძლებლობას, რომ უფლებების დაცვა მნიშვნელოვანი იქნება.

მე მივესალმები იმას, რომ საქართველოში ყველა ადამიანს გვქონდეს იმის შესაძლებლობა, რომ ღირსეულად ვიცხოვროთ. ჩაგვრაზე რამდენი ტრენინგია ჩატარებული, მაგრამ პოლიტიკური ნება თუ არ არსებობს, არა მგონია, ამას რამე ტრენინგმა უშველოს, პოლიტიკური ნების გარეშე სხვა გეგმები ვერ შესრულდება.”

ავტორი: თამარ ქუთათელაძე

ფოტო მთავარზე: ანა ზურაბიშვილი-წურწუმია

ევროკავშირის დაფინანსების დაკარგვის შიშით, პოლონეთის რამდენიმე რეგიონმა ანტი-ლგბტ დეკლარაციები გააუქმა, რომელიც ქვეყანაში ჯერ კიდევ მოქმედებს.

გასულ კვირას, სვიეტოკშის სავოევოდოს რეგიონალური ასამბლეა გახდა პირველი, რომელმაც უარი თქვა ,,ლგბტ თვისუფალ’’ ზონად არსებობაზე. მოგვიანებით, კიდევ 3 რეგიონი – სამხრეთ მალოპოლსკი, ლუბლინა და პოდკარპაკი შეურთდა კანონის გაუქმებას.

2019 წელს ათობით ადგილობრივმა პოლონურმა მუნიციპალიტეტმა გამოაცხადა თავი ანტი-ლგბტ ზონად. ეს გადაწყვეტილება პოლონეთის ,,კონსერვატიული კანონისა და სამართლიანობის პარტიის’’ მხარდაჭერას ემსახურებოდა.  ანტი- ლგბტ დეკლარაციები მიზნად ისახავდა ,,დაეცვა ტრადიციული ოჯახური ღირებულებები’’.

სექტემბრის დასაწყისში ევროკომისიამ წერილობით მიმართა პოლონეთის ხუთ რეგიონულ საბჭოს და მოუწოდა მათ, უარი ეთქვათ დეკლარაციებზე, რათა დაფინანსება მიეღოთ. ქვეყნის მთავრობამ სთხოვა ადგილობრივ ხელისუფლებას, გაეუქმებინათ ანტი-ლგბტ სტატუსი. მალოპოლსკის თექვსმეტმა მრჩეველმა დეკლარაციის გაუქმებას ხმა მისცა,ხოლო შვიდმა ჩინოვნიკმა მხარი დაუჭირა დეკლარაციის ძალში დატოვებას, თხუთმეტმა კი თავი შეიკავა.

მალოპოლსკის მრჩეველმა ვიტოლდ კოზლოვსკიმ განაცხადა, რომ ეს არ არის ისეთი გადაწყვეტილება, რომლითაც ყველა მხარე კმაყოფილია. ,,მაზოპოლსკა ძლიერი რეგიონია, რომელიც ღირებულებებზეა აგებული და ემყარება მრავალსაუკუნოვან ქრისტიანულ ტრადიციას.” თუმცა დასძინა, რომ ადგილობრივი განვითარებისთვის ფინანსური სახსრები, რომელსაც ევროკავშირისგან იღებენ, აუცილებელია.

2019 წელს პოლონეთის მთავრობამ თავი ლგბტქ იდეოლოგიისგან თავისუფლად გამოაცხადა, მათი განმარტებით, „პოლონეთში შემოტანილი ლგბტქ მოძრაობა ემუქრება ჩვენს იდენტობას, ჩვენს ერს, მის არსებობას და, შესაბამისად, პოლონეთის სახელმწიფოს.’’

მალევე, ევროპარლამენტმა კენჭი უყარა რეზოლუციის მიღებას, რომელიც გმობს ჰომოფობიური ზონების არსებობას და პოლონეთს დაფინანსების დაბლოკვით დაემუქრა.

წყარო: euronews.com

მას მერე, რაც გასულ წელს პოლონეთის ხუთმა პროვინციამ თავი ანტი-ლგბტ ზონად გამოაცხადა, ევროკავშირი მთავრობას $150-მილიონიანი დახმარების შეწყვეტით ემუქრება.

მედიის ცნობით, ევროკომისიამ გასულ კვირას ოფიციალური წერილი გაუგზავნა პროვინციების გუბერნატორებს და გააფრთხილა, რომ თუ მიღებული რეზოლუციები ანტი-ლგბტ ზონების შესახებ არ გაუქმდება, დახმარებას ვერ მიიღებენ.

აღნიშნული თანხა კოვიდ-19-ის პანდემიით დაზარალებული ეკონომიკის აღდგენას უნდა მოხმარდეს. ამ მიზნით პოლონეთისთვის გამოყოფილი თანხა 1.5 მილიარდ ევროზე მეტია.

მანამდე ევროკავშირმა ევროსასამართლოს მიმართა პოლონეთისა და უნგრეთის წინააღმდეგ და თქვა, რომ ის გამოიყენებს მის ხელთ არსებულ ყველა ინსტრუმენტს ლგბტქ ადამიანების უფლებების დასაცავად.

დღეს სახალხო დამცველმა ბრიფინგი გამართა და 5 ივლისს მომხდარი ძალადობის ფაქტების გამოძიების ხარვეზებზე ისაუბრა.

,,5 ივლისის ძალადობრივი მოვლენებიდან გავიდა 2 თვე. პროკურატურის მიერ მოწოდებული ინფორმაციის მიხედვით, დაზარალებულად არის ცნობილი 53 პირი, სისხლის სამართლებრივი დევნაა დაწყებული 27 პირის მიმართ, მათ შორის, ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებით, თუმცა, სამწუხაროდ, პროკურატურას ჯგუფური ძალადობის ორგანიზების ბრალდებით სისხლის სამართლებრივი დევნა არც ერთი პირის მიმართ არ დაუწყია. სახალხო დამცველმა შეისწავლა მედიასაშუალებების მიერ გავრცელებული მასალები და ჩვენ მივიჩნევთ, რომ საჯაროდ გავრცელებული მტკიცებულებები აღწევს დასაბუთებული ვარაუდის, ანუ ბრალის წარდგენის სტანდარტს, რათა ორი პირის მიმართ დაწყებულ იქნას სისხლის სამართლებრივი დევნა. ერთ შემთხვევაში, ჯგუფური ძალადობის ორგანიზების, მეორე შემთხვევაში კი – ძალადობრივი ქმედების საჯაროდ მოწოდების ფაქტზე. სახალხო დამცველი არის უფლებამოსილი მოითხოვოს სისხლის სამართლებრივი დევნის დაწყება, თუკი საქმის შესწავლის შემდეგ მივა დასკვნამდე, რომ არსებობს დანაშაულის ნიშნები. შესაბამისად, მე ეს უფლებამოსილება გამოვიყენე და უკვე მივმართე პროკურატურას, რომ ზურაბ მახარაძის და დეკანოზ სპირიდონ ცქიფურიშვილის მიმართ დაიწყოს სიხლის სამართლებრივი დევნა.” – ამბობს ნინო ლომჯარია.

Ერთობლივ განცხადებაში, რომელიც ILGA Asia-ს გვერდზეა გამოქვეყნებული, სხვადასხვა ლგბტქ+ ადვოკატირების ჯგუფმა ავღანეთში ქალების, ბავშვებისა და სხვა მოწყვლადი ჯგუფების დაცვა მოითხოვა.

15 აგვისტოს თალიბანის მებრძოლებმა ქაბულში, პრეზიდენტის სასახლეზე  აიღეს კონტროლი, ხოლო პრეზიდენტის გაქცევის შემდეგ – მთელ ქვეყანაზე. თალიბანის ძალაუფლების სწრაფმა გავრცელებამ ავღანეთის ისლამური რესპუბლიკის მოულოდნელი დაშლა გამოიწვია.

პოლიტიკურ და სხვადასხვა საკითხებზე მომუშავე ადვოკატირების ორგანიზაციები ქვეყანაში მოწყვლადი ჯგუფების  მდგომარეობით დაინტერესდნენ, მათ შორის, ლგბტქ+ ადამიანებით, ქალებითა და რელიგიური უმცირესობებით.

ILGA Asia აზიის რეგიონში ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი, ტრანს და ინტერსექსი ადამიანების ასოციაციაა, რომელიც 170-ზე მეტი ლგბტ ორგანიზაციის გაერთიანებას წარმოადგენს აღმოსავლეთ, სამხრეთ, სამხრეთ-აღმოსავლეთ და დასავლეთ აზიაში. ადმინისტრაციული ოფისი ტაილანდში, ბანგკოკში მდებარეობს.

“ჩვენ შეშფოთებული ვართ თალიბების მიერ დაწესებული შარიათის კანონით. Უკვე ცნობილია, რომ ბევრ ქალსა და გოგოს ეშინია საზოგადოებრივ ცხოვრებაში მონაწილეობის და მათ სკოლასა და უნივერსიტეტში სწავლის  აკრძალვის საფრთხე ემუქრებათ.  ჩვენ ვწუხვართ იმის გამო, რომ  ათწლეულების განმავლობაში ქალთა ჯგუფების წინსვლა   მოულოდნელად და კატასტროფულად შეიცვალა.

ასევე, ჩვენ გვეშინია, რომ დაიწყება ლგბტქი ადამიანების კრიმინალიზება და დევნა, თალიბანის ხელისუფლებამ გააკეთა განცხადება, რომ გეი მამაკაცებისთვის სიკვდილით დასჯა აღდგება. ავღანელი ლგბტ პირები უკვე რამდენიმე წელია ცხოვრობენ ძალადობისა და მკვლელობების შიშით და ჩვენ გვეშინია, რომ ეს სიტუაცია კიდევ უფრო დამძიმდება.” – ნათქვამია საჯარო განცხადებაში.

ILGA Asia-ს წერილში გაჟღერებულია შემდეგი მოთხოვნები:

• მოვუწოდებთ თალიბანს, პატივი სცეს ყველა ადამიანის უფლებებს, რომელიც ავღანეთის კონსტიტუციით აქვთ  მინიჭებული, ასევე, ავღანეთის მიერ რატიფიცირებულ საერთაშორისო შეთანხმებებს, ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციას და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო ნორმებს.

• ვითხოვთ, რომ ნებისმიერი ძალისხმევა ამ პოლიტიკური კრიზისის ჩასახშობად, დროულად განხორციელდეს.

• მოვუწოდებთ საერთაშორისო თანამეგობრობას, უზრუნველყოს გადაუდებელი ჰუმანიტარული დახმარება და ყველა ავღანელის დაცვა.

• მოვუწოდებთ ქვეყნებს, გახსნან საზღვრები და მიიღონ ლტოლვილები და თავშესაფრის მაძიებლები ავღანეთიდან. ჩვენ ვაფასებთ კანადის ვალდებულებას, მიიღოს 20,000 დაუცველი ავღანელი და პრიორიტეტი მიანიჭოს ლგბტ პირებს, ქალ ლიდერებსა და სხვა ჯგუფებს. ველოდებით სხვა ქვეყნებს, რომ მიბაძონ მას.

• მოვუწოდებთ ყველას, ერთად იმუშაონ, რათა უზრუნველყონ მხარდაჭერა საკუთარი შესაძლებლობების შესაბამისად. ჩვენ მოვუწოდებთ ინდივიდებსა და ჯგუფებს, გააკეთონ შემოწირულობები, დონაციები, რათა უზრუნველყონ ავღანეთში ლგბტქ+ ორგანიზაციების გადაუდებელი დაფინანსება.

ქვემოთ შეგიძლიათ ნახოთ იმ LGBTQ+ ადვოკატირების ჯგუფების სია, რომლებიც ამ განცხადებას ხელს აწერენ:

1. 6Rang (Iranian Lesbian and Transgender Network)
2. Access Planet Organization
3. African Trans Network
4. Aleph Melbourne
5. All Out
6. All Women’s Action Society (AWAM)
7. Alouen
8. Amnesty International Taiwan Section
9. Antalya Feminist Kolektif
10. ASEAN Feminist LBQ Network
11. ASEAN SOGIE Caucus
12. Asia Pacific Transgender Network
13. Asia-Pacific Rainbow Catholics Network
14. Bangladesh Queer Partnership Platform- EQUAL
15. Beyond Borders Malaysia
16. Bisdak Pride, Inc.
17. Bisexual Alliance Victoria
18. Boys of Bangladesh (Formerly)
19. Campaign for Change
20. CAN-Myanmar
21. CEDAW Committee of Trinidad & Tobago
22. Centre for Civil and Political Rights
23. Centre for Independent Journalism (CIJ) Malaysia
24. COC Netherlands
25. Community Welfare and Development Fund
26. Covenants Watch
27. CPCD Studio
28. Dawei Probono Lawyer Network
29. Deaf Rainbow
30. Diversity and Solidarity Trust – Sri Lanka
31. Diversity Lounge Toyama
32. Doshisha University
33. Edge Effect
34. ELLY Fukui
35. Equal Asia Foundation
36. EQUAL GROUND, Sri Lanka
37. GAYa NUSANTARA Foundation
38. Gays Without Borders
39. Helem
40. Human Dignity Trust
41. Human Rights Defenders World Summit
42. ICS Center
43. ILGA Asia
44. ILGA World
45. Iloilo Pride Team
46. Inclusive Bangladesh
47. International Service for Human Rights
48. International Women’s Rights Action Watch Asia Pacific
49. Intersex Asia
50. Intersex Philippines
51. isha lisha – Haifa feminist center
52. Ishikawa Conference for LGBT
53. Iwate Rainbow Network
54. J-ALL (Japan Alliance for LGBT Legislation)
55. JEJAKA
56. Justice for sisters
57. Kampania Przeciw Homofobii | Campaign Against Homophobia (Poland)
58. Kanazawa Rainbow Pride
59. Kaos GL
60. Korean Sexual-minority Culture & Rights Center
61. LakanBini Advocates Pilipinas
62. Legal Dignity
63. Let’s Breakthrough, Inc.
64. Lezpa
65. LGBT Centre
66. LOUD (Lesbians of Undeniable Drive)
67. LOVE4ONE
68. M-coalition
69. MANODIVERSA
70. Manushya Foundation
71. Marsa Sexual Health Center
72. Matimba
73. Metro Manila Pride
74. Midneunfemi
75. Monsoon Malaysia (MM)
76. MOSAIC Mena
77. Movimiento de Integración y Liberación Homosexual (MOVILH)
78. Mujer-LGBT Organization, Inc
79. Namibia Diverse Women Association
80. Nijiiro Diversity
81. Noboprobhaat
82. Nőkért Egyesület (Association for Women), Hungary
83. NPO Tokyo Rainbow Pride
84. Oogachaga
85. Organization Intersex International-Chinese (Oii-Chinese)
86. Outrage Magazine
87. Pacific Human Rights Initiative
88. Palestinian Working Woman for Development “PWWSD”
89. Pan Africa ILGA
90. PELANGI Campaign
91. Persatuan Sahabat Wanita, Selangor (Friends of Women Organisation, Selangor)
92. Pioneer Filipino Transgender men Movement
93. PLACE TOKYO
94. Planet Ally
95. PLUHO (People Like Us Hang Out!)
96. Pride House Tokyo
97. PROHAM
98. Proud Futures
99. PT Foundation
100. Queer Voices of Bhutan
101. Queers4Climate
102. Rainbow Action Against Sexual-Minority Discrimination
103. Rainbow Egypt
104. RainbowJesus (무지개예수)
105. RFSL (The Swedish Federation for Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Queer and Intersex Rights)
106. Sans Tabous
107. Sayoni
108. SEED Malaysia
109. Seoul Human Rights Film Festival in South Korea
110. SGRainbow
111. SHARE, center for Sexual rights And Reproductive justicE
112. Sisters in Islam, Malaysia
113. SOGILAW
114. SORANIJI HIMEJI
115. Success Capital Organisation
116. Swasti
117. Taiwan Association for Human Rights
118. Taiwan Equality Campaign
119. Taiwan Gender Equity Education Association
120. Taiwan LGBTQ Family Rights Advocacy
121. Taiwan Tongzhi (LGBTQ+) Hotline Association
122. The Gay and Lesbian Coalition of Kenya (GALCK)
123. The Global Center for LGBTI+ Freedom and Education
124. The Institute for Studies on Society, Economy & Environment – iSEE
125. Thorne Harbour Health
126. Together4Change: DAWOOM
127. Transgender Equality Hong Kong
128. Transgender Victoria
129. Transpiration Power
130. Trikone Australasia Inc
131. Tufts University
132. UP Babaylan
133. Visayas LBTQ Network
134. Women Against Rape
135. Women for Women’s Human Rights (WWHR)
136. Youth Voices Count
137. にじ♡はぐ　石川
138. ひだまりの会

Წყაროები:

https://www.ilgaasia.org/news/2021/8/18/joint-statement-on-afghanistan

https://www.gaytimes.co.uk/life/136-organisations-sign-open-letter-calling-for-protection-of-lgbtq-people-in-afghanistan/