Queer.ge

(ლევან ბერძენიშვილი – ფილოლოგი, პოლიტიკოსი, რესპუბლიკური პარტიის დამაარსებელი) უპირველეს ყოვლისა, მინდა გითხრათ, რომ ეს გახლავთ განათლების საკითხი.კანტმა გვასწავლა, რომ გაუნათლებლობა პირადად ჩვენი ბრალია, ჩვენი შიშებისა და მათთან გამკლავების უუნარობის ბრალი. ვინაა დამნაშავე,

ლგბტქ იდენტობის პოლიტიკა თუ ქვიარ პოლიტიკა? ჩვეულებრივ, ქვიარ თემისთვის დამახასიათებელია განსხვავებული პერსპექტივები, მიდგომები და მოქმედების სტრატეგიები. თეორიული თუ პრაქტიკული მიმართულების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი განმასხვავებელი ხაზი იდენტობის პოლიტიკისა და ქვიარ პოლიტიკის შეპირისპირებაა. ორივე სახის

(ელენე ხოშტარია – პოლიტიკური პარტია დროას ხელმძღვანელი) 17 მაისთან და, ზოგადად, უმცირესობასთან მიმართებაში ირაციონალური შიშები ექსკლუზიურად საქართველოს მოსახლეობის მახასიათებელი, რა თქმა უნდა, არ არის. პრობლემა ისაა, რომ ამ შიშებს აძლიერებს ბევრი აქტორი

(ხათუნა სამნიძე – რესპუბლიკური პარტიის თავმჯდომარე)  ხელისუფლებაში მყოფი ადამიანები არა თუ არ მუშაობენ ჰომოფობიის და ტრანსფობიის შემცირებისთვის შესაბამისი პროგრამებით, საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებით, არამედ ლგბტქი თემას სათავისოდ იყენებენ. საზოგადოებაში ყოველთვის იარსებებენ მარგინალური ჰომოფობიური

(გიგი წერეთელი – პოლიტიკოსი, საქართველოს პარლამენტის ხუთგზის (1999, 2003, 2008, 2012, 2016) წევრი, ეუთო-ს საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტი 2017 წლიდან 2020 წლის 14 დეკემბრამდე) ლგბტ თემის წევრების მიმართ აგრესიული, ჰომოფობიური დამოკიდებულება რა თქმა

(თამარ ჩერგოლეიშვილი – ჟურნალისტი, პოლიტიკოსი და ჟურნალ ტაბულას დამფუძნებელი) წელიწადის 365 დღიდან ნებისმიერი დღე ეკუთვნის ყველას, ვინც დედამიწაზე ცხოვრობს. წელიწადის ნებისმიერ დღეს, 17 მაისი იქნება, თუ რომელიმე სხვა დღე, ვისაც უნდა მოუნდეს

(უჩა ნანუაშვილი – საქართველოს სახალხო დამცველი 2012 წლის დეკემბრიდან 2017 წლის დეკემბრამდე, დემოკრატიის კვლევის ინსტიტუტის ხელმძღვანელი) მთავარი პრობლემა არის სახელმწიფოს მხრიდან არსებული პოლიტიკა, რომელიც საჯარო სივრციდან აძევებს ლგბტ თემს. ეს სამწუხარო პრაქტიკა