(უჩა ნანუაშვილი – საქართველოს სახალხო დამცველი 2012 წლის დეკემბრიდან 2017 წლის დეკემბრამდე, დემოკრატიის კვლევის ინსტიტუტის ხელმძღვანელი)
მთავარი პრობლემა არის სახელმწიფოს მხრიდან არსებული პოლიტიკა, რომელიც საჯარო სივრციდან აძევებს ლგბტ თემს. ეს სამწუხარო პრაქტიკა წლებია გრძელდება და სახელმწიფოს რაიმე მკვეთრი ნაბიჯი ამ პრობლემის მოსაგვარებლად არ გადაუდგამს.
დღემდე არ არიან სათანადოდ დასჯილი ძალადობაში მონაწილე ჯგუფები 2013 წლიდან. დაუსჯელობის სინდრომით კიდევ უფრო მეტი წახალისება ხდება ახალი დანაშაულებისა, ხოლო ძალადობრივი ჯგუფები ხელისუფლების ამ პოლიტიკით სარგებლობენ.
ცალკე საკითხია საზოგადოებრივი ცნობიერება, ის სტერეოტიპები, რაც არსებობს და ასაზრდოებს სტიგმას და ძალადობას ლგბტ პირთა მიმართ. ხელისუფლება პოლიტიკური დღის წესრიგით მოქმედებს და არა თანასწორობაზე, ადამიანის უფლებებზე დამყარებული პოლიტიკით, სადაც ყველა ჯგუფის უფლებები იქნება დაცული.
როდესაც ხელისუფლებას სჭირდება საზოგადოების კონსერვატიული ნაწილის მხარდაჭერა, კონსტიტუციაში ცვლილებებიც შეაქვს, როცა სჭირდება ევროკავშირში ასოცირება და საერთაშორისო პარტნიორების დახმარება, შესაბამის კანონსაც იღებს დისკრიმინაციის აღმოფხვრის მიზნით. თუმცა ფაქტი ფაქტად რჩება, წლებია ლგბტ აქტივისტებს ღიად, საჯაროდ შეკრების თავისუფლების შესაძლებლობა არ ეძლევათ ან ეძლევათ უკიდურესი შეზღუდვებით.
ბოლო წლებში განსაკუთრებით გააქტიურებული არიან ძალადობრივი ჯგუფები, ასევე გაზრდილია ძალადობრივი დანაშაული თემის წევრებზე და ამ დროს სახელმწიფოს მხრიდან რეაგირება არასაკმარისია, ან საერთოდ არაა. ქვიარი ადამიანებისადმი ძალადობის მასშტაბები საგრძნობლად გაზრდილია.
ცალკე პრობლემაა ხელისუფლების წარმომადგენლების და ზოგადად არაერთი პოლიტიკოსის მიერ საჯარო მოწოდებები და გამოთქმები, რომელიც თავისი შინაარსით ჰომოფობიურია და კიდევ უფრო მეტ სტიგმატიზაციას უწყობს ხელს. სახელმწიფოს სჭირდება სწორი პოლიტიკა ამ მდგომარეობის შესაცვლელად და რაც მთავარია, პოლიტიკური ნება.
ლგბტქი თემის წევრებმა საკუთარი უფლებების დასაცავად ყველა მექანიზმი უნდა გამოიყენონ, რაც კი არსებობს, ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ. აუცილებელია, ყველა ეფექტური ინსტრუმენტი იყოს გამოყენებული და ამ მიზნით განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია უფლებების დარღვევის ყველა ფაქტის დაფიქსირება, დოკუმენტირება, ასევე უფლებადაცვით ორგანიზაციებთან, მედიასთან და სახელმწიფო ინსტიტუტებთან აქტიური მუშაობა.
რა მიზანს ემსახურება 17 მაისს საქართველოს ეკლესიის მიერ ოჯახის სიწმინდის დღის დაწესება? ნებისმიერი სხვა დღის გამოცხადება შეიძლებოდა ამის აღსანიშნად, ასევე ყველა რელიგიურ ორგანიზაციას შეუძლია, გამოაცხადოს ესა თუ ის დღე რაიმეს დაცვის დღედ, მაგრამ სახელმწიფოს ვალდებულებაა, დაიცვას ყველა მოქალაქის უფლება და თანასწორობა, მათ შორის გამოხატვისა და შეკრების თავისუფლება. ეს ვალდებულება სახელმწიფოს გააჩნია, რომელსაც სამწუხაროდ არ ასრულებს.
