ლგბტქი ადამიანებს უამრავი მძიმე ბრძოლის გადატანა მოუხდათ თავიანთი უფლებების მოსაპოვებლად და განსახორციელებლად. თემის წევრები და მათი მხარდამჭერები დღემდე იბრძვიან, რათა ლგბტქი ადამიანებმა, როგორც საზოგადოების სრულფასოვანმა წევრებმა, ღირსეული ცხოვრება შეძლონ. მიუხედავად განუწყვეტელი ბრძოლისა,
დაახლოებით 50 წლის წინ, ამერიკელმა ლგბტქი აქტივისტებმა მიაღწიეს იმას, რასაც იმდროინდელი “ყველაზე დიდი გეი გამარჯვება” ეწოდა — მათ შეძლეს, ამერიკის ფსიქიატრთა ასოციაციის წევრები ეიძულებინათ, ჰომოსექსუალობა ფსიქიკური დაავადებების ოფიციალური კლასიფიკაციიდან და ფსიქიკური აშლილობების დიაგნოსტიკური და სტატისტიკური სახელმძღვანელოდან ამოეღოთ. ჰომოსექსუალობის, როგორც ფსიქიკური
ILGA-Europe-ის განახლებული რუკის მიხედვით, რომელიც ლგბტქი უფლებების დაცვისა და თანასწორობის კუთხით ევროპაში არსებულ მდგომარეობას ასახავს, საქართველო ევროპის 49 ქვეყნიდან 34-ე ადგილზეა. 2021 წლის რუკაზე
Rainbow Europe-ის 2021 წლის სტატისტიკის მიხედვით, ლგბტქი უფლებების დაცვის კუთხით აზერბაიჯანი ევროპაში ბოლო, 49-ე ადგილზეა. გენდერის მარკერის სამართლებრივი ცვლილების, სიძულვილით მოტივირებული დანაშაულების და სიძულვილის
ჰომოფობიასთან, ტრანსფობიასთან და ბიფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღესთან დაკავშირებით, Tbilisi Pride-მა ეროვნული დემოკრატიული ინსტიტუტის (NDI) მხარდაჭერით, პანელური დისკუსია — 17 მაისი: მეხსიერება და პერსპექტივები — დააორგანიზა.
პანელურმა დისკუსიამ თავი მოუყარა ლგბტქი თემის წევრებს, ადგილობრივი და საერთაშორისო სამოქალაქო ორგანიზაციების წარმომადგენლებს, აქტივისტებს, დიპლომატიურ კორპუსს, მედიის წარმომადგენლებსა და პოლიტიკოსებს, რათა მომხსენებლებთან ერთად განეხილათ ქართველი ქვიარ ადამიანების წინაშე არსებული გამოწვევები, შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლების შეზღუდვისა და ძალადობის მრავალწლიანი გამოცდილება და გაეაზრებინათ ის პროგრესი, რაც ლგბტქი უფლებადაცვითი მიმართულებით მიიღწა.
უმცირესობების მდგომარეობის, საერთო ჩაგვრებისა და ურთიერთსოლიდარობის მნიშვნელობის შესახებ, მოხსენებით პარლამენტარი, ტარიელ ნაკაიძე წარსდგა. ნაკაიძის თქმით, დემოკრატიული ქვეყნისა და თავისუფალი გარემოს შენება ადამიანის მიმართ სოლიდარობის გარეშე ძნელად წარმოსადგენია, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იმ დროს არის, როცა სახელმწიფოს მხრიდან ამის ნება არ არსებობს.
„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ნათელი მომავალი გვქონდეს, დემოკრატიულ ქვეყანაში, თავისუფალ გარემოში ვიცხოვროთ, პირველ რიგში, ადამიანის მიმართ სოლიდარულები უნდა ვიყოთ, მიუხედავად მისი ორიენტაციისა თუ ნებისმიერი განმასხვავებელი ნიშნისა. სამწუხაროდ, ჩვენი დღევანდელი ხელისუფლების მხრიდან ვერცერთი უმცირესობის მიმართ კარგად მოპყრობას ვერ ვხედავთ, ძნელია რაიმე დაიმაიმედებლის პოვნა, დადებითი კონტექსტის მოძებნა ჭირს, ამიტომ სხვადასხვა სოციალური ჯგუფები ამ მომენტში კიდევ უფრო მეტად უნდა ვიყოთ სოლიდარულები ერთმანეთის მიმართ. მთავარი ღირებულება ადამიანია და ინდივიდის უფლებებთან დაკავშირებით მკაფიო, ღია და აშკარა პოზიცია უნდა გვქონდეს. აუცილებელია, რომ საპარლამენტო პროცესებში სულ უფრო მეტი აქტივისტი იყოს ჩართული და მე პირადად მზად ვარ, რომ ხმა ვიყო უმცირესობების, რადგან აუცილებელია, ტაბუდადებულ თემებზე აქტიურად საუბარი დაიწყოს. რთულია თქმა, რამდენად შესაძლებელია ამ პირობებში პროგრესის მიღწევა, თუმცა მგონია, რომ ბრძოლას ყოველთვის აქვს შედეგი და ყველა ერთად უნდა დავდგეთ — პოლიტიკოსები, საზოგადოება. ის ცვლილებები, რაც მოქალაქეთა განწყობების მიმართულებით მიიღწა, უნდა გაგრძელდეს და ამაში საკუთარი როლი უნდა შეასრულოს ყველამ, მათ შორის, ჩვენ, პარლამენტარებმა“, — აღნიშნა ჩვენთან საუბრისას ტარიელ ნაკაიძემ.
პარლამენტარ ხათუნა სამნიძე კი თვლის, რომ უმთავრესი პრობლემა პოლიტიკაში ლგბტქი საკითხებზე საუბრის შიშია, რაც პროგრესის მიღწევას ართულებს.
„პირველ რიგში, პოლიტიკაში ქვიარ თემებზე საუბრის, დისკუსიის, თემთან ურთიერთობის შიში უნდა დაიძლიოს. ლგბტქი საკითხები პოლიტიკის, საპარლამენტო მუშაობის ნაწილი არ არის და ეს მთავარი პრობლემა მგონია. პოლიტიკოსები თავს არიდებენ მსგავს თემებზე მუშაობას და თემთან ურთიერთობას, რაც უნდა შეიცვალოს. თანასწორობის მოპოვება ხანგრძლივი, დამღლელი პროცესია, რაც თემისა და მათი მხარდამჭერებისგან მოთმინებას ითხოვს, თანაც, სახელმწიფო პრობლემას არ აღიარებს, რაც პროგრესის მიღწევასაც ართულებს. საზოგადოებრივი განწყობა იცვლება, რასაც გამოკითხვებიც მოწმობს და თუნდაც მიუღებლობის შემთხვევაში, ძალადობას ბევრი გმობს. თუმცა, ახლა კიდევ უფრო მეტი მუშაობაა საჭირო, რომ მიღწეული პროგრესი ნათლად დავინახოთ“, — განაცხადა ხათუნა სამნიძემ.
საქართველოს სახალხო დამცველის მოადგილემ, ეკატერინე სხილაძემ, ლგბტქი ადამიანების უფლებრივი მდგომარეობისა და საზოგადოების დამოკიდებულებების შესახებ ისაუბრა. სხილაძემ ჩვენთან საუბრისას ლგბტქი თემის წინაშე არსებული გამოწვევები შეაფასა და აღნიშნა, რომ უმთავრესი პრობლემა ისაა, რომ ლგბტქი საკითხები სახელმწიფო პოლიტიკის ნაწილი არ არის.
„დღეს ლგბტქი თემის ყველაზე დიდი გამოწვევა ისაა, რომ მათთვის მნიშვნელოვანი საკითხები სახელმწიფო პოლიტიკის ნაწილი არ არის. არათანმიმდევრული სახელმწიფო პოლიტიკა ვერ პასუხობს დისკრიმინაციის შემთხვევებს თუ სხვა მნიშვნელოვან უფლებადაცვით საკითხებს. ამასთან, მნიშვნელოვანია, რომ 17 მაისის აღნიშვნა შეკრებისა და გამოხატვის უფლების დარღვევას დაუკავშირდა. წლებია, თემის წევრები და მათი მხარდამჭერები სახელმწიფო ნების არარსებობის გამო ამ დღის თავისუფალ, უსაფრთხო სივრცეში აღნიშვნას ვერ ახერხებენ, შესაბამისად, მნიშვნელოვანია, რომ სახელმწიფო უწყებების წარმომადგენლებმა თანასწორუფლებიანობის მიმართულებით მათი პასუხისმგებლობა გაიაზრონ, მხარდამჭერი განცხადებები გააკეთონ და ამ პროცესის ნაწილი იყვნენ“, — აღნიშნა ეკატერინე სხილაძემ.
ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის საბჭოს წევრმა, ჟურნალისტმა ხატია ღოღობერიძემ მოხსენება ჰომოფობიისა და ტრანსფობიის დაძლევაში მედიის როლის შესახებ წარადგინა. მისი თქმით, მედიამ უნდა გაიაზროს ის როლი, რაც მას საზოგადოების განათლების მიმართულებით აქვს და ეცადოს, რომ აუდიტორიას ინფორმაცია მიაწოდოს ისე, რომ ხალხმა დასკვნები სიყვარულისა და სიკეთის სასარგებლოდ გააკეთოს.
„მედიის წარმომადგენლები ინფორმაციას ვაწოდებთ აუდიტორიას და ისე უნდა ვიმუშაოთ, რომ საზოგადოებამ დასკვნები არა სიძულვილის და ბოროტების სასარგებლოდ, არამედ სიყვარულისა და სიკეთის სასარგებლოდ გააკეთოს, მიხვდნენ, რომ ადამიანები არ იმსახურებენ სიძულვილსა და გარიყვას. მედიას საზოგადოების განათლების როლიც აქვს და თუ ჩვენ ფეხს ავუწყობთ საზოგადოების ამდროინდელ განწყობას, ვერ მივიღებთ იმ შედეგს, რაც გვინდა ჩვენი ქვეყნის, ჩვენი მომავალი იყოს. ერთი ადამიანის ჩაგვრაც კი არის ნებისმიერი იმ მოქალაქის პასუხისმგებლობა, რომელიც ქვეყნის ბედზე წუხს. მედიის როლიც სწორედ ის არის, რომ გაზარდოს მოქალაქეების თვითშეგნება, მოძალადეებს პირდაპირ უწოდოს მოძალადეები და ისინი უფლებადამცველებად არ მოიხსენიოს, რისი გამოცდილებაც გვაქვს. ქუჩაში ადამიანებს დადევნებულ ხალხს მედია უფლებადამცველებად მოიხსენიებდა. მნიშვნელოვანია, რომ გავმიჯნოთ ერთმანეთისგან და ვუწოდოთ ყველაფერს თავისი სახელი, ეს შედეგს აუცილებლად მოიტანს. მცირე მიღწევა გვაქვს, თუმცა აუცილებელია, კიდევ უფრო წინ წავიდეთ და საინფორმაციო სივრცის გარდა, კომედიურ თუ გასართობ გადაცემებზე მუშაობისას უკეთ გავაცნობიეროთ, რამდენად ძლიერდება სიძულვილის ფონი, სტიგმა“, — თქვა ხატია ღოღობერიძემ მედიის როლზე საუბრისას.
პანელური დისკუსიის მომხსენებლებს შორის ასევე იყვნენ გენდერისა და ადამიანის უფლებების მკვლევარი, აქტივისტი, ლევან ბერიანიძე, რომელმაც 17 მაისების ისტორიის, ხილვადობის პოლიტიკის მიმართულებით არსებული მიღწევებისა და გამოწვევების შესახებ ისაუბრა. თანასწორობა 17-ის დირექტორმა, ნინო ბოლქვაძემ კი შეკრებისა და მანიფესტაციის თავისუფლების მნიშვნელობის შესახებ, ასევე ევროსასამართლოს გადაწყვეტილებების შესახებ ისაუბრა.
პანელური დისკუსიისას, გამხსნელი სიტყვით აუდიტორიას საქართველოს სახალხო დამცველმა, ნინო ლომჯარიამ, ეროვნული დემოკრატიული ინსტიტუტის (NDI) საქართველოს ოფისის დირექტორის მოადგილე, თეონა ყუფუნიამ და გაეროს განვითარების პროგრამის (UNDP) მუდმივმა წარმომადგენელმა საქართველოში, ნიკ ბერესფორდმა მიმართეს.
პანელური დისკუსიის დასკვნითი ნაწილი კითხვა-პასუხის ფორმატში წარიმართა, რომლის დროსაც მომხსენებლებმა დამსწრეებთან ერთად განიხილეს ის გამოწვევები, რაც ლგბტქი თემს დღეს აქვს და გეგმები, რომლითაც თანასწორობის მიმართულებით პროგრესი უნდა მიიღწეს.
საბერძნეთმა „გარდაქმნის თერაპიაში“ არასრულწლოვანთა (თემის წევრებისა და სამედიცინო ექსპერტების მიერ მკაცრად დაგმობილი პრაქტიკა, რომელიც ადამიანის სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის შეცვლას ისახავს მიზნად) ჩართვა და სარეკლამო მასალების გავრცელება აკრძალა.
ახალი კანონის თანახმად, რომელიც საბერძნეთის პარლამენტმა მიიღო, ფსიქოლოგებსა და სამედიცინო მუშაკებს საზიანო პრაქტიკის ჩასატარებლად ადამიანის ცხადი და გაცნობიერებული თანხმობა დასჭირდებათ, წინააღმდეგ შემთხვევაში პატიმრობა და ფულადი ჯარიმა ელით.
„ყალბი მკურნალობის მეთოდები ამტკიცებდა, რომ არასრულწლოვანთა სექსუალური ორიენტაციის შეცვლა შესაძლებელი იყო და მშობლების მიმართვის შემთხვევაში, ბავშვების „განკურნება“ შეეძლოთ. ამ პრაქტიკას არც თერაპიასთან აქვს რაიმე საერთო და არც მეცნიერულად გამართლებულია“, — აღნიშნა ჯანდაცვის მინისტრმა, თანოს პლევრისმა პარლამენტში გამოსვლისას.
საბერძნეთის ხელისუფლებამ ეროვნული სამოქმედო გეგმა შეიმუშავა, რომელიც 2025 წლამდე გენდერული თანასწორობის მიმართულებით ცვლილებებს ისახავს მიზნად.
პლევრისის თქმით, საბერძნეთი ინტერსექსი და ატიპური ქრომოსომებით დაბადებული ბავშვებისთვის ოპერაციის ჩატარებასაც აკრძალავს, რადგან მსგავსი ჩარევა რეპროდუქციულ ანატომიაზე გავლენას ახდენს.
წყარო: Reuters
ILGA-Europe-ის განახლებული რუკის მიხედვით, რომელიც ლგბტქი უფლებების დაცვისა და თანასწორობის კუთხით ევროპაში არსებულ მდგომარეობას ასახავს, საქართველო ევროპის 49 ქვეყნიდან 34-ე ადგილზეა.
2021 წლის რუკაზე საქართველო ლგბტქი უფლებადაცვითი კუთხით არსებული 27%-იანი კოეფიციენტით, 32-ე ადგილზე იყო, ახლა კი, 25%-იანი ინდექსით, პოზიცია 2 საფეხურით გაუარესდა. საქართველოს ყველაზე მაღალი, 53%-იანი კოეფიციენტი თანასწორობისა და დისკრიმინაციისგან თავისუფალი გარემოს კუთხით აქვს, რასაც 50%-იანი შედეგით სამოქალაქო საზოგადოებისთვის თავისუფალი სივრცეებზე ხელმისაწვდომობა მოჰყვება, 26%-იანი კოეფიციენტი გვაქვს სიძულვილით მოტივირებული დანაშაულებისა და სიძულვილის ენის გამოყენების მიმართულებით, ამას მოსდევს ოჯახური მდგომარეობის მიმართულებით არსებული 11%-იანი ინდექსი და გენდერის სამართლებრივად აღიარების კუთხით არსებული 6%-იანი შედეგი.
აღსანიშნავია, რომ საქართველოს მეზობელი ქვეყნები – რუსეთი, აზერბაიჯანი, სომხეთი და თურქეთი ევროპის რუკაზე ბოლო 4 ადგილს ინაწილებენ. 2,41%-იანი კოეფიციენტით ბოლო, 49-ე ადგილზე აზერბაიჯანია, 48-ე ადგილზე 4%-იანი კოეფიციენტით თურქეთია, 47-ეზე სომხეთია 7,5%-ით, ხოლო 46-ეზე რუსეთი, რომლის ლგბტქი უფლებების კოეფიციენტი 8,45%-ს შეადგენს.
ლგბტქი უფლებების დაცვისა და თანასწორობის მიმართულებით არსებული მდგომარეობით პირველ ათეულში მალტა (92,02%), დანია (73,78%), ბელგია (71,51%), ნორვეგია (68,3%), ლუქსემბურგი (68,03%), შვედეთი (67,97%), საფრანგეთი (64,18), მონტენეგრო (63,43%), ისლანდია (62,88%) და პორტუგალია (62,03%) არიან.
ამასთან, ევროპის მასშტაბით, ლგბტქი უფლებების დაცვისა და თანასწორობის მიმართულებით არსებული კოეფიციენტი 38%-ს შეადგენს, ხოლო ევროკავშირში ეს ინდექსი 48%-ს აღწევს.
ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერმა ჯგუფმა (WISG) ახალი, მასშტაბური კვლევა — წინარწმენიდან თანასწორობამდე გამოაქვეყნა, რომელიც ლგბტქი თემისა და მათი უფლებრივი თანასწორობის მიმართ საზოგადოების ცოდნის, ინფორმირებულობისა და დამოკიდებულების შესახებ 2016 წლის კვლევის ანალოგიურია და საზოგადოებრივი განწყობების ცვლილების შესახებ ინფორმაციას მოიცავს.
ახალი კვლევის მიხედვით, რომელიც სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფების გამოკითხვას ემყარება, საზოგადოებრივი განწყობები პოზიტიურად იცვლება.
25%-ით არის შემცირებული იმ ადამიანების რიცხვი, ვინც თვლის, რომ ლგბტქი ადამიანებს შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლება უნდა აეკრძალოთ და 53%-ს შეადგენს, ხოლო მსგავს შეზღუდვას მიუღებლად 27,1% თვლის. ამასთან, 20,6%-ით შემცირდა იმ ადამიანების რიცხვი, რომელთაც ლგბტქი თანასწორობის საკითხებზე საუბარი პროპაგანდად მიაჩნიათ.
გარდა ამისა, გამოკითხულთა 38,6% მიიჩნევს, რომ სახელმწიფო სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის ნიშნით (სოგი) დანაშაულებზე სათანადოდ არ რეაგირებს, 30,7%-ის აზრით, სახელმწიფოს რეაგირება სათანადოა. ისევ მკვეთრად ნეგატიურია საზოგადოების განწყობა აქტივისტების საქმიანობასთან დაკავშირებით, თუმცა გაუმჯობესება ამ მიმართულებითაც აშკარაა და ნეგატიური განწყობა 20%-ით 56,8%-მდეა შემცირებული. ამასთან, 25,4%-ით შემცირდა იმ ადამიანების რიცხვი, რომლებიც თვლიან, რომ თუ საზოგადოება ხმამაღლა არ დააფიქსირებს, რომ ჰეტეროსექსუალობა ურთიერთობის ერთადერთი სწორი ფორმაა, ჰომოსექსუალთა რიცხვი მოიმატებს.
გენდერის მკვლევარმა, ეკატერინე აღდგომელაშვილმა პრეზენტაციაზე აღნიშნა, რომ კვლევა მოიცავდა კითხვებს იმ საკითხებთან დაკავშირებით, რაც საზოგადოებაში ყველაზე ფესვგადგმულია, მათ შორის, შვილად აყვანისა და ქორწინების შესახებ. მისი თქმით, გაზრდილია იმ ადამიანების რიცხვი, რომლებიც ამბობენ, რომ რიგ საკითხებზე პასუხის გაცემა უჭირთ ან საერთოდ უარს ამბობენ პასუხის გაცემაზე, რისი მიზეზიც, შესაძლოა, „ჰომოფობიური განწყობების ღიად დაფიქსირების შესახებ განწყობის ცვლილება იყოს“.
გამოკითხულთა 28% ჰომოსექსუალობას დაავადებად არ მიიჩნევს, 23,2% მიიჩნევს, ხოლო 33,8%-ს უჭირს პასუხის გაცემა ან თავს არიდებს. ასევე, 17,6%-ით შემცირდა და 60,8% შეადგინა იმ ადამიანების რიცხვმა, რომლებიც მიიჩნევენ, რომ „ჰომოსექსუალების მიმართ ყველგან და ყოველთვის ნეგატიური დამოკიდებულება იყო და არსებობს“.
გეი/ლესბოსელი წყვილების მიერ შვილად აყვანისა და ერთი და იმავე სქესის მქონე წყვილების ოჯახაში აღზრდის შესახებ მოსაზრებები ასე გადანაწილდა: გამოკითხულთა 36,6% არ იზიარებს მოსაზრებას, რომ ჰომოსექსუალების ოჯახში გაზრდილი ბავშვი აუცილებლად ჰომოსექსუალი იქნება, 15,2%-ს ნეიტრალური პოზიცია აქვს, 31,2% კი დებულებას ეთანხმება; გეი და ლესბოსელი წყვილებისთვის შვილად აყვანის მოწინააღმდეგეთა რიცხვი 14%-ით შემცირდა, მომხრეთა რაოდენობა კი 15%ით გაიზარდა;
გეი-ქორწინების მოწინააღმდეგეთა პროცენტული წილი 15,4%-ით 74,6%-მდე შემცირდა, მომხრეთა წილი კი 5,6%-ით გაიზარდა.
ქორწინებასთან დაკავშირებულ კითხვები მოიცავდა საზოგადოებაში გავრცელებულ ნარატივს იმის შესახებ, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება გეი-ქორწინების დაკანონებას გულისხმობს. გამოკითხულთა 73,5%-ს ევროკავშირში გაწევრიანების წინაპირობად გეი-ქორწინების დაკანონება არ მიაჩნია, რაც 2016 წლის შედეგს 7,3%-ით აღემატება.
აღსანიშნავია, რომ ევროკავშირთან მჭიდრო ურთიერთობის მსურველთა რიცხვი 8%-ით არის გაზრდილი და 53%-ს შეადგენს. ამასთან, ევროკავშირთან უფრო მჭიდრო ან იგივენაირი ურთიერთობა გამოკითხულთა 77,7%-ს სურს, რაც 2016 წლის შედეგს 21%-ით აღემატება. აშშ-სთან უფრო მჭიდრო (49,9%) ან იგივენაირი (26,4%) ურთიერთობა გამოკითხულთა 76,3%-ს სურს, რაც 2016 წლის შედეგს 25,9%-ით აღემატება.
თითქმის უცვლელია რუსეთთან ურთიერთობასთან დაკავშირებული განწყობა, თუმცა უფრო მჭიდრო ურთიერთობის მსურველთა რიცხვი 11%-ით არის შემცირებული და 27,1%-ს შეადგენს.
2016 წლის კვლევის მიხედვით, ლგბტქი ადამიანების მიმართ განწყობასა და საგარეო კურსს შორის ცხადი კავშირი არ არსებობდა, 2021 წლის მონაცემების მიხედვით კი, ეს ტენდენციაც შეცვლილია.
კვლევა მომზადდა „ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერი ჯგუფის“ მიერ „გაეროს ერთობლივი პროგრამა გენდერული თანასწორობისთვის საქართველოში“ პროექტის ფარგლებში, რომელსაც გაეროს ქალთა ორგანიზაცია, გაეროს განვითარების პროგრამა და გაეროს მოსახლეობის ფონდი შვედეთის მთავრობის მხარდაჭერით ახორციელებენ.
ლგბტქი აქტივისტები ნიგერიის დედაქალაქ აბუჯას ქუჩებში გამოვიდნენ და საკანონმდებლო ინიციატივა გააპროტესტეს, რომელმაც შესაძლოა აკრძალოს ისეთი ტანსაცმლის ჩაცმა, რომელიც სოციალურად მიღებულ გენდერულ ნორმებთან შესაბამისობაში არ მოდის. კანონპროექტის მიღების შემთხვევაში „კანონდამრღვევებს“ 6 თვემდე პატიმრობა ან ფულადი ჯარიმა ელით, რაც განსაკუთრებით დიდ საფრთხეს ტრანსგენდერ ადამიანებს უქმნის.
აღსანიშნავია, რომ ინიციატივა შეიცავს იმის საფრთხეს, საპირისპირო გენდერთან ასოცირებული ტანსაცმლის ჩაცმა როგორც საჯარო, ისე დახურულ სივრცეებშიც აიკრძალოს.
We just started the March! This is the first open queer protest in Nigeria!
Retweet! #EndCrossdressersBill#RepealSSMPA#EnoughIsEnough#QueerLivesMatter #WithdrawCrossdressersBill #QueerLiberationNow pic.twitter.com/9qgQ9SoR6l
— For Fags Sake!🌈 #WithdrawCrossdressersBill (@vicw0nder) May 1, 2022
მიუხედავად იმისა, რომ ინიციატივა ჯერ საწყის ეტაპზეა, აქტივისტებმა პროტესტის წამოწყება გადაწყვიტეს, რათა საშიში რეალობის დადგომამდე შეძლონ მისი ჩაგდება.
აქტივისტებმა დედაქალაქის ქუჩებში ცეკვით, მუსიკალური ნომრებითა და ლგბტქი და ტრანს-დროშებით გააპროტესტეს საზიანო ინიციატივა, ამასთან, ნიგერიელ პოლიტიკოსებს მოუწოდეს, რომ რეალურ პრობლემებზე: სამართლის უზენაესობის ხარვეზებზე, უთანასწორობის აღმოფხვრასა და საკვების უსაფრთხოებაზე იფიქრონ.
„ადამიანებმა შესაძლოა სამსახურები დაკარგონ, სასიცოცხლო საფრთხე დაუდგეთ, საცხოვრებლის იძულებით დატოვება მოუწიოთ იმის გამო, რომ ნიგერიაში დისკრიმინაციისგან დაცვის მექანიზმები არ არსებობს. თუ ეს ინიციატივა კანონად იქცევა, ძალადობის შემთხვევები იმატებს და ოჯახისა და დამსაქმებლების მხრიდან დისკრიმინაცია და მიმღებლობის არქონა კიდევ უფრო წახალისდება“, — აღნიშნა ანი კაიოდე სომტოჩკუვუმ, პროტესტის ერთ-ერთმა მონაწილემ PinkNews-თან საუბრისას.
ანიმ და მისმა თანამოაზრეებმა პროტესტის მოწყობა იმიტომ გადაწყვიტეს, რომ მსოფლიოსთვის ეთქვათ, ნიგერიელი ქვიარები არსებობენ და მათი გაჩუმების მცდელობების წინააღმდეგ გამოსვლის არ ეშინიათ.
„აუცილებელია, ხალხმა დაგვინახოს, გაიგონ, რომ აქ ვართ და საკუთარ უფლებებს ვიცავთ. დამკვიდრებულია ნარატივი, თითქოს არ ვარსებობთ და მხოლოდ სოციალურ ქსელებში ვაპროტესტებთ ძალმომრეობას, ამიტომ აუცილებელი იყო შეკრება, რათა გაგვებათილებინა აზრი, რომ ქვიარობა აფრიკაში არარსებულია“, — ამბობს ანი.
პროტესტის შემდეგ ნიგერიელმა ქვიარებმა სიცოცხლის მოსპობის მუქარისშემცველი შეტყობინებები მიიღეს, თუმცა აქტივისტები ამბობენ, რომ გაჩერებას არ აპირებენ და იმედოვნებენ, რომ ხალხი დაინახავს, „თუ ქვიარ ლიბერალიზაციისთვის არ ვიბრძოლებთ, ეს უბრალოდ არ მოხდება“.
წყარო: PinkNews
არაფორმალურმა გაერთიანებამ — კოალიცია თანასწორობისთვის — 2021 წელს დისკრიმინაციისგან დაცვის უფლების განხორციელების შესახებ ანგარიში გამოაქვეყნა, რომელიც ბავშვთა, შშმ პირების, ქალების, ლგბტქი ადამიანების, არადომინანტი რელიგიური გაერთიანებების, ეთნიკური უმცირესობების, უცხოელების, კონფლიქტით დაზარალებულ პირთა და დევნილების, უფლებადამცველებისა და აქტივისტების, უსახლკარო პირების, ასევე მედიის მდგომარეობის მიმოხილვას მოიცავს.
ლგბტქი თემის წინაშე 2021 წელს არსებულ გამოწვევებზე საუბრისას აღნიშნულია, რომ პანდემიის პერიოდში თემის წევრების ყოველთვიური შემოსავლების მედიანური მაჩვენებელი სამჯერ შემცირდა და 300 ლარი შეადგინა, რასაც სახელმწიფოს ანტიკრიზისულ პოლიტიკაში ლგბტქი ადამიანების საჭიროებების გაუთვალისწინებლობა ამწვავებს. ამასთან, WISG-ის სამედიცინო და სოციალური სერვისის მიმღებ პირთა ჯგუფზე დაკვირვებით, საზღვარგარეთ საცხოვრებლად წამსვლელი თემის წევრების მზარდი რაოდენობა აღინიშნება.
ანგარიშში საუბარია სოგის (სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის) ნიშნით სამართლებრივი დევნის გაზრდილ მაჩვენებელზე, თუმცა აღნიშნულია, რომ „სამართალდამცავი უწყებების მიერ გამოვლენილ სოგი-ს ნიშანსა და თემის წევრების მიერ განცდილი ძალადობის სტატისტიკას შორის“ არსებითი სხვაობაა.
გარდა ამისა, ლგბტქი ადამიანების წინაშე არსებულ გამოწვევებზე საუბრისას ნათქვამია, რომ არ არსებობს ტრანსსპეციფიკური სამედიცინო სერვისები და გაიდლაინები, პრობლემად რჩება სიძულვილით მოტივირებულ დანაშაულთა მსხვერპლთათვის განკუთვნილი სახელმწიფო სერვისების არარსებობა, ლგბტქი თემს არ ეძლევა შეკრების თავისუფლებით სარგებლობის უფლება, ასევე აღნიშნულია ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს ისტორიული გადაწყვეტილება 2013 წლის 17 მაისის საქმეზე, რომელშიც სახელმწიფოს პასუხისმგებლობა დაეკისრა.
ანგარიში საქართველოს მთავრობის, გენერალური პროკურატურის, პარლამენტისა და იუსტიციის სამინისტროს, ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს მისამართით რეკომენდაციებსაც მოიცავს, რაც ლგბტქი ადამიანების უფლებრივი მდგომარეობის, უსაფრთხოების გარანტიების უკეთ დაცვის, ინკლუზიური ჯანდაცვისა და განთელბის სერვისების ხელმისაწვდომობისკენ არის მიმართული.
კოალიცია თანასწორობისთვის საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის ხელშეწყობით შექმნილი არაფორმალური გაერთიანებაა, რომელიც საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდს, სოციალური სამართლიანობის ცენტრს, უფლებები საქართველოს, საფარის, საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციას, ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერ ჯგუფს, პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის, საქართველოს დემოკრატიულ ინიციატივას, ტოლერანტობისა და მრავალფეროვნების ინსტიტუტს, ადამიანის უფლებათა ცენტრს და თანასწორობის მოძრაობას აერთიანებს.
ლგბტქი თემის წევრებისა და მხარდამჭერებისთვის სოციალიზაციისა და ერთმანეთის რეალურ სივრცეში გაცნობის ნაკლები შესაძლებლობები არსებობს. კიდევ უფრო შეზღუდულია ისეთი სივრცეები, სადაც ერთმანეთს ცოდნასა და გამოცდილებას გავუზიარებთ, ერთმანეთის გაძლიერებაზე ვიზრუნებთ და თანასწორობისთვის ბრძოლის საერთო გეგმას დავსახავთ, რაც ქვეყნის უკეთესობისკენ შეცვლისთვის ბევრად მყარ წინაპირობას შექმნის.
საქართველოს დემოკრატიულმა ინიციატივამ (GDI) გადაწყვიტა, რომ ამ მიმართულებით არსებული დანაკლისი შეევსო და გაეროს განვითარების პროგრამას (UNDP) დაფინანსებისთვის მიმართა. GDI-იმ ლგბტქი აქტივისტური ბანაკის მოწყობა გადაწყვიტა და ამ პროცესში Tbilisi Pride-იც ჩართო, რომელიც ორგანიზაციას თემის აქტიურ წევრებთან და მომავალ აქტივისტებთან, თანასწორობის კუთხით მომუშავე ადამიანებთან კავშირის დამყარებაში დაეხმარა.
UNDP-ისთან ერთად შვედეთის მთავრობის მხარდაჭერით დაგეგმილი 3-დღიანი ბანაკი 26-28 აპრილს კახეთში მოეწყო და მასში 30-მდე ახალგაზრდა იღებდა მონაწილეობას. თავისუფალი და თანასწორი საგანმანათლებლო გარემო თემის წევრების ერთმანეთთან დაკავშირებას, ახალი ცოდნებისა და გამოცდილებების მიღებას და იმ ბერკეტებით აღჭურვას ისახავდა მიზნად, რაც აქტივისტურ საქმიანობაში დაეხმარებათ.
აქტივისტური ბანაკი, ზოგადად აქტივიზმის ისტორიის, მათ შორის, ქართული ლგბტქი აქტივიზმის ისტორიის, უფლებათა დაცვის მექანიზმების, დაკავებულ პირთა უფლებების, ასევე ადმინისტრაციული დაკავების პრაქტიკისა და სასამართლო პროცესის, დაზარალებულ პირთა უფლებებისა და სიძულვილით მოტივირებული დანაშაულების შესახებ ინფორმაციის გაზიარებას, გამოხატვის თავისუფლებისა და სიძულვილის ენის შესახებ ცოდნის მიმოცვლასა და დისკუსიას ითვალისწინებდა. ბანაკის წევრებთან აღნიშნული თემები გამოცდილმა პროფესიონალებმა – გიორგი მშვენიერაძემ, მარი კაპანაძემ, ედუარდ მარიკაშვილმა და მარიამ კვარაცხელიამ განიხილეს.
GDI-ის სამოქალაქო და პოლიტიკური უფლებების დირექტორის, მარი კაპანაძის თქმით, მსგავსი ბანაკების გამართვა განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ქვეყანაში მომატებული აგრესიის ფონზე და მიმართულია თემის წევრებისა და მხარდამჭერების იმ ბერკეტებით აღჭურვისკენ, რომლებიც მათ დაეხმარებათ, მათ შორის, ოფიციალურ უწყებებთან ურთიერთობისას.
„იმის ფონზე, რომ ქვეყანაში აგრესიული ფონი მომატებულია და ვხედავთ, რომ სახელმწიფო ძალადობის ფაქტებზე არ რეაგირებს, მეტიც, თვითონ უშლის ხელს აქტივისტებს, რომ შეკრების თავისუფლებით ისარგებლონ, მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანმა იცოდეს საკუთარი უფლებები, რათა თავი დაიცვას და არ გახდეს მოწყვლადი, როცა ურთიერთობა მოუწევს პოლიციასთან, სამართალდამცავ უწყებებთან თუ ნებისმიერი სხვა უწყების წარმომადგენელთან. მსგავსი ინფორმაციის ქონა განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ჩართული არიან აქტივიზმში და პოლიციასთან ან აგრესიულ ჯგუფებთან უწევთ შეხება“, — აღნიშნა მარი კაპანაძემ და დაამატა, რომ „ბანაკის გარემო არამხოლოდ ცოდნის მიღებას, სოციალიზაციას, ურთიერთმხარდაჭერას, კომუნიკაციის გაძლიერებას, არაფორმალურ გარემოში ახალი იდეების განვითარებას უწყობს ხელს, რაც, ვფიქრობ, დადებითი შედეგის მომტანი იქნება ქვეყანაში არსებული აგრესიული ფონის შესაცვლელად, რადგან ამ ცვლილებებში მთავარი წვლილი იმ ადამიანებს შეაქვთ, რომლებიც თვლიან, რომ მათი უფლებები ირღვევა“.
Tbilisi Pride-ის თანადირექტორმა, მარიამ კვარაცხელიამ კი აღნიშნა, რომ ბანაკის გარემო თემის წევრების დაახლოებას, ერთმანეთის გაძლიერებას, თანამებრძოლების შეძენას უწყობს ხელს.
„ამ ბანაკში, ძირითადად, ლგბტქი აქტივისტები მონაწილეობდნენ, ასევე ადამიანები მომიჯნავე სფეროებიდან, მათ შორის, აქტივისტები, რომლებიც დემოკრატიის განმტკიცებაზე მუშაობენ. მგონია, რომ ასეთი აქტივობები თემის გაძლიერებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ლგბტქი ადამიანები ვართ ბევრნი, მაგრამ ხშირად ერთმანეთს არ ვიცნობთ ან არ გვაქვს წარმოდგენა ერთმანეთის ღირებულებებზე, იდეებზე, მიდგომებზე. მსგავსი ბანაკები, ერთის მხრივ, გაწვდის ცოდნას, უნარ-ჩვევებს, გაძლიერებს, მეტი არგუმენტით აღგჭურვავს, რის შემდეგაც თანასწორობის მხარდამჭერი ბევრად ძლიერი ნარატივი გაქვს. ამავდროულად, ადამიანებს ხვდები და თანამოაზრეებს იძენ. რაც უფრო მეტი ვიქნებით, უკეთ შევკავშირდებით, უკეთ გავაკეთებთ ჩვენს საქმეს, რაც თანასწორობისთვის ბრძოლას, ლგბტქი ადამიანების კეთილდღეობაზე ზრუნვას, უკეთესი საცხოვრებელი გარემოს შენებას გულისხმობს. მაქვს შეგრძნება, რომ ბანაკის დღეებმა ნაყოფიერად ჩაიარა, ბევრი საინტერესო ლექცია მოვისმინეთ, დისკუსიები გავმართეთ, ერთმანეთი გავიცანით, დავმეგობრდით. მსგავსი ღონისძიებები ბევრად ხშირად უნდა ჩატარდეს, არ არის მარტივი, დიდი ფინანსური რესურსია საჭირო, თუმცა მიუხედავად სირთულეებისა, ვეცდებით, რომ მსგავსი შეკრებები, ბანაკები, აქტივისტური აკადემიები ჩავატაროთ“, — გვითხრა მარიამ კვარაცხელიამ.
Tbilisi Pride-ის თანადირექტორის აზრს იზიარებს მარი კაპანაძეც და აღნიშნავს, რომ GDI-ისთვის საგანმანათლებლო ინიციატივებში მონაწილეობა მნიშნველოვანია და იმედს გამოთქვამს, რომ მსგავსი ღონისძიებები სამომავლოდაც გაიმართება.
„GDI ორი მიმართულებით მუშაობს, როგორც ადვოკატები, სამართლებრივად ვეხმარებით გამოკითხვის პროცესში, როცა სისხლის სამართლის საქმეზე როგორც დაზარალებულს, ისე კითხავენ ან აქციაზე ადმინისტრაციული წესით აკავებენ, მეორე მიმართულება კი სწორედ მსგავსი საგანმანათლებლო ინიციატივებია, რომლითაც ჩვენს გამოცდილებას, ცოდნასა და ინფორმაციას ვუზიარებთ ადამიანებს, რასაც სამომავლოდაც გავაგრძელებთ“, — გვითხრა მარიმ.
თემის წევრების ბანაკის გარემოში შეკრება მონაწილეეებისთვისაც დაუვიწყარი გამოცდილება აღმოჩნდა. ერთ-ერთი მონაწილის, ნინის თქმით, ბანაკში მონაწილეობამ იმ გარემოსგან მცირე ხნით დისტანიცრების საშუალება მისცა, რომელიც თავისუფლად თვითგამოხატვის საშუალებას არ იძლევა, თანაც, ადგილზე ოჯახური გარემო დახვდა.
„ამ 3 დღის განმავლობაში ბევრი ისეთი ინფორმაცია მივიღეთ, რაც აქტივისტურ საქმიანობაში გამოგვადგება, თანაც, ბანაკურმა სივრცემ ოჯახური, თბილი გარემო შექმნა, რასაც თემის არაერთი წევრი ხშირად მოკლებულია. მიხარია, რომ ერთად ვართ, ერთმანეთს ვაძლიერებთ. ასევე, მნიშვნელოვანია, რომ ცოტა ხნით მაინც სწყდები იმ გარემოს, რომელიც თავისუფლად თვითგამოხატვის შესაძლებლობას არ გაძლევს“, — გვეუბნება ნინი.
ნიკასთვის [სახელი შეცვლილია] განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი სხვადასხვა გამოცდილებების მქონე ადამიანების გაცნობა იყო, ამასთან, თვლის, რომ მიღებული ინფორმაცია პროფესიულ საქმიანობაში დაეხმარება.
„განსაკუთრებით საინტერესო ის იყო, რომ აქ ყველა ადამიანს განსხვავებული გამოცდილებები აქვს. ზოგიერთი აქტივისტია ან სხვა მიმართულებით მუშაობს, არაერთს აქციაში მონაწილეობის გამოცდილებაც აქვს. მე აქამდე არცერთ აქციაში მიმიღია მონაწილეობა, მხოლოდ 6 ივლისს ვიყავი სოლიდარობის აქციაზე. უმთავრესი რაც მივიღე, თემის წევრების, იმ ადამიანების გაცნობაა, რომლებიც საერთო აზრს იზიარებენ, საერთო ბრძოლაში არიან ჩაბმული, გარდა ამისა, აქ მიღებულ ინფორმაციას სამომავლოდ პროფესიაშიც გამოვიყენებ და ბევრად უკეთ განვსაზღვრავ ბევრ რამეს“, — აღნიშნავს ნიკა.
ბანაკის კიდევ ერთი წევრი, მარიამი, სოციალური მუშაკია, რომელიც ლგბტქი თემის მხარდამჭერია და ბანაკში მონაწილეობის შემდეგ უფრო აქტიურად აპირებს, რომ თემის გაძლიერებაზე იზრუნოს.
„ჩემთვის მნიშვნელოვანია, რომ სამართლებრივ საკითხებზე მქონდეს სათანადო ცოდნა და ეს თემის წევრებისთვისაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან ნებისმიერი მათგანს აქვს გარკვეული რისკები, რომელთაგან თავის დაზღვევისთვისაც სათანადო ინფორმაცია სჭირდება. თემის წევრებმა უკეთ უნდა იცოდნენ, რა ვალდებულებები აქვს სახელმწიფოს, როგორ უნდა შეძლონ ჯანდაცვის სერვისებით სარგებლობა. ამასთან, რაც უფრო მეტი მსგავსი შეხვედრა იქნება, ცნობიერება მით უფრო გაიზრდება და ცოდნას სხვებსაც გავუზიარებთ. ამ ბანაკში, თემის წევრების გარდა, სოციალური მუშაკები, იურისტები თუ ფსიქოლოგებიც ვმონაწილეობდით და ხშირად ნაკლები ცოდნა გვაქვს თემის წევრების საჭიროებებზე, გარკვეული პროფესიული შეხება ლგბტქი ადამიანებთან მქონია, მაგრამ ბანაკმა უკეთ დამანახა, რა შეიძლება გავაკეთო. იმისთვის, რომ როგორც ღირსეულ საზოგადოებად შევდგეთ, ადამიანის უფლებების დარღვევების აღმოფხვრაზე უნდა ვიზრუნოთ და ვაპირებ, ამ კუთხით ბევრად აქტიურად ვიმუშაო და ჩემი წვლილი შევიტანო თანასწორობის განმტკიცებაში“, — ამბობს მარიამი.
მარიამის, ნიკას და ნინის აღფრთოვანებას ბანაკის სხვა წევრებიც იზიარებენ და ამას შემაჯამებელ შეხვედრაზე გაკეთებული კომენტარებიც მოწმობს, ყველა აღნიშნავს, რომ ეს ის გამოცდილება იყო, რომელმაც თემის წევრებთან, თანამოაზრეებთან მეტი დროის გატარების შესაძლებლობა მისცა, საკუთარი იდენტობის ღიად დაფიქსირება გაუადვილა და სამომავლო აქტივობებზეც დააფიქრა, რაც თემის წევრებისთვის უკეთესი გარემოს შენებაში დაეხმარებათ.
თუ მსგავს აქტივობებში აქამდე მონაწილეობა არ მიგიღიათ ან ახალ წამოწყებებში ჩართვას თავს არიდებთ, სამომავლოდ Tbilisi Pride-ის ფეისბუკ და ინსტაგრამ გვერდს თვალი უნდა ადევნოთ და თქვენთვის მიმზიდველ ინიციატივას შეუერთდეთ.
მარიამ კვარაცხელიას თქმით, Tbilisi Pride ღიაა ყველასთვის, ვისაც ქვეყანაში არსებული მდგომარეობა არ მოსწონს და სურს, გარემო უკეთესობისკენ შეცვალოს.
„ვფიქრობ, რომ ლგბტქი თემის წევრები თუ ნებისმიერი ადამიანი, რომელსაც გარემოს უკეთესობისკენ შეცვლა უნდა, რომელიც თვლის, რომ ქვეყნაში არსებული მდგომარეობა არ არის ჯანსაღი, არ გვაქვს თავისუფალი და თანასწორი გარემო, ეკონომიკურად მძიმე მდგომარეობაში ვართ, ვისაც პოლიტიკური პოლარიზაცია აწუხებს და თვლის, რომ მისი, მისი მეგობრების უფლებები ირღვევა და თანასწორი გარემოს შექმნა სურს, მსგავს აქტივობებში უნდა ჩაერთოს და მეტი ცოდნა შეიძინოს, რათა მეტი არგუმენტი ჰქონდეს, აქტივისტური ტაქტიკა გამოიმუშავოს და უკეთ გაიგოს, როგორ უნდა აკეთოს აქტივიზმი სწორად, როგორ უნდა იბრძოლოს ცვლილებებისთვის, როგორ უნდა გარდაქმნას მდგომარეობა. ასევე, მეტი თანამებრძოლი შეიძინო და გაიცნო ადამიანები, რომლებსაც იგივე პრობლემები აწუხებს. ამ ბანაკში არაერთი ადამიანი იყო, რომელმაც აღნიშნა, რომ არ იცნობდა თემის წევრებს, აქამდე მსგავსი გამოცდილება არ ჰქონია და აღფრთოვანებული იყო, რომ მსგავსი გარემო დახვდა. მნიშვნელოვანია, რომ გავიაზროთ, ჩვენ არ ვართ მარტო, ერთმანეთი გვყავს, ერთმანეთის გამხნევება, ცოდნებისა და გამოცდილებების გაზიარება შეგვიძლია, გეგმის გაწერა და ერთობლივი ბრძოლა თანასწორობისთვის. თუ ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ფაქტორი მნიშვნელოვანია, მსგავს აქტივობებს უნდა შემოუერთდეთ“, — აღნიშნავს მარიამი და იმედს გამოთქვამს, რომ სამომავლო აქტივობებში კიდევ უფრო მეტი ადამიანი, თემის წევრი თუ მხარდამჭრი ჩაერთვება, რომელიც მიღებულ ცოდნას სხვებსაც გაუზიარებს.
შოტლანდიაში მცხოვრები ლგბტქი ახალგაზრდების რაოდენობა, რომლებიც ქვეყანას საცხოვრებლად კარგ ადგილად მიიჩნევდნენ, ბოლო 5 წლის განმავლობაში შემცირდა. Keep Reading
ამერიკის შეერთებული შტატების ფედერალური სასამართლოს მოსამართლის ბოლო გადაწყვეტილებით, შესაძლოა, პატიმარ ტრანსგენდერ ქალს სქესის დადასტურების ოპერაცია ჩაუტარდეს. Keep Reading
ინდოეთის პრინცი მანვენდრა სინგ გოჰილი, რომელიც სამეფო ოჯახის მსოფლიოში პირველ ღიად გეი წარმომადგენლად ითვლება, „გარდაქმნის თერაპიის“ წინააღმდეგ იბრძვის.
56 წლის პრინცი 2006 წელს „დაქამინგაუთდა“, იმ დროისთვის ინდოეთში ჰომოსექსუალობა კრიმინალიზებული იყო და პრინცის თქმით, ელექტროშოკით და სხვა მეთოდებით ცდილობდნენ მისი ორიენტაციის შეცვლას.
„ჩემმა მშობლებმა ჩათვალეს, რომ შეუძლებელი იყო, გეი ვყოფილიყავი, რადგან კულტურით მდიდარ გარემოში გავიზარდე. მათ წარმოდგენაც არ ჰქონდათ, რომ სექსუალობა და აღზრდა ერთმანეთთან კავშირში არაა. მათ ექიმებს მიმართეს და ჩემს ტვინზე ზემოქმედება განიზრახეს, რათა ჰეტეროსექსუალად ვექციე, რამაც ელექტროშოკის თერაპიამდე მიმიყვანა“, — აღნიშნა პრინცმა იმ მომენტის გახსენებისას, როცა მშობლებს სექსუალური ორიენტაცია გაუმხილა.
„გარდაქმნის თერაპიის“ მრავალწლიანი გამოცდილების შემდეგ მშობლებმა პრინცზე საჯაროდ თქვეს უარი და წოდება ჩამოართვეს. მედიასაშუალებებში იწერებოდა, რომ პრინცის წოდება „საზოგადოებისთვის მიუღებელი“ ქმედებების გამო ჩამოერთვა.
პრინცმა არასამთავრობო ორგანიზაცია, Lakshya Trust დააფუძნა, რომელიც ლგბტქი უფლებების კუთხით არსებული მდგომარეობის გაუმჯობესებას ისახავს მიზნად. BBC-ის თანახმად, 2018 წელს პრინცმა წინაპრების სახლი მხარდამჭერ ოფისად გარდაქმნა, რომელიც თემის წევრებს სოციალურ და ფინანსურ მხარდაჭერას უწევს.
მიუხედავად იმისა, რომ რამდენიმე წელია ინდოეთში ქვიარ ურთიერთობები ლეგალურია, „გარდაქმნის თერაპია“ აკრძალული ჯერაც არაა. ამიტომ, პრინცი მანვენდრა არაეთიკური პრაქტიკის აკრძალვას ითხოვს და აღნიშნავს, რომ აუცილებელია იმ ადამიანებმა, რომელთაც საჯარო პლატფორმა აქვთ, „გარდაქმნის თერაპიის“ წინააღმდეგ საუბარი დაიწყონ. მისი თქმით, ლგბტქი უფლებებისთვის ბრძოლა დაუსრულებელი ციკლია, ამიტომ გაჩერებას არ აპირებს.
წყარო: news24
