შიდსის თანმდევი გართულებებით გარდაცვლილმა ამერიკელმა მხატვარმა, ფოტოგრაფმა, მწერალმა, რეჟისორმა, პერფორმანს არტისტმა, მუსიკოსმა და აივ-აქტივისტმა, დევიდ ვოინაროვიჩმა, სიკვდილამდე 2 წლით ადრე, 1990 წელს, საკუთარი ბავშვობის ფოტოს გამოყენებით კოლაჟი შექმნა, რომელშიც მომავალ დროში საუბრობს იმ სოციალურ და პოლიტიკურ წნეხზე, რომელიც ბავშვს მხოლოდ იმის გამო ელის, რომ გეია.
წაიკითხეთ კოლაჟის ტექსტი სრულად, რომელშიც საუბარია ისეთ მწვავე პრობლემებზე, როგორიც რელიგიური, პოლიტიკური, სოციალური დევნა, „მოქცევის თერაპია“ და ლგბტქი ადამიანების წინააღმდეგ მიმართული სხვა ჩაგვრის ხერხებია, რომლებიც ტექსტის გამოქვეყნებიდან სამი ათწლეულის შემდეგაც კი აქტუალურია.
„ერთ დღეს ეს ბავშვი გაიზრდება. ერთ დღეს ეს ბავშვი გააცნობიერებს რაღაცას, რაც დედამიწის ღერძიდან მოწყვეტას უდრის. ერთ დღეს ეს ბავშვი იმ წერტილს მიაღწევს, როცა გაყოფას იგრძნობს, რომელიც მათემატიკური არაა. ერთ დღეს ეს ბავშვი გულში, საყლაპავსა და პირში დუღილს იგრძნობს. ერთ დღეს ეს ბავშვი საკუთარ გონებაში, სხეულსა და სულში ისეთ რამეს აღმოაჩენს, რაც შიმშილს აგრძნობინებს. ერთ დღეს ეს ბავშვი რაღაც ისეთს იზამს, რის გამოც, მღვდლის თუ რაბის უნიფორმით შემოსილი ადამიანები, რომლებიც ქვის ნაგებობებში ცხოვრობენ, მის მოსაკლავად ხმას აიმაღლებენ. ერთ დღეს პოლიტიკოსები ამ ბავშვის წინააღმდეგ კანონებს დააწესებენ. ერთ დღეს ოჯახები საკუთარ შვილებს მცდარ ინფორმაციას მიაწოდებენ, ისინი კი ამ ცოდნას მომავალ თაობებს გადასცემენ, რათა ამ ბავშვისთვის არსებობა შეუძლებელი გახადონ. ერთ დღეს ეს ბავშვი ამ ქმედებების შედეგს საკუთარ თავზე გამოცდის, რაც სუიციდამდე ან საფრთხის დევნამდე მიიყვანს იმ იმედით, რომ სიცოცხლეს ვინმე მაინც მოუსწრაფებს ან სიჩუმეს და უხილაობას ამჯობინებს. ან, ერთ დღეს ეს ბავშვი ალაპარაკდება. როცა ის ლაპარაკს დაიწყებს, კაცობრიობას შეეშინდება და მის გაჩუმებას ჩაქოლვით, მუშტებით, ციხით, დახრჩობით, გაუპატიურებით, შეშინებით, ნარკოტიკებით, დაბმით, ბოთლებით, დანებით, რელიგიით, თავის მოკვეთითა და ცეცხლში დაწვით შეეცდებიან. ექიმები იტყვიან, რომ მისი განკურნება შესაძლებელია, თითქოს მისი ტვინი ვირუსი იყოს. ეს ბავშვი ხელისუფლების მხრიდან მისი პირადი სივრცის შელახვის გამო, კონსტიტუციურ უფლებებს დაკარგავს. ეს ბავშვი ელექტროშოკის, მედიკამენტების, იმ ლაბორატორიული მოქცევის თერაპიების პირისპირ აღმოჩნდება, რომლებიც ფსიქოლოგებისა და მკვლევრების შემოღებულია. ის საცხოვრებლის, სამოქალაქო უფლებების, სამსახურების, ყველა შესაძლო თავისუფლების დაკარგვას გამოცდის. ეს ყველაფერი მოხდება მას შემდეგ 1-2 წელში, რაც აღმოაჩენს, რომ საკუთარი შიშველი სხეულის სხვა ბიჭის შიშველ სხეულთან შეხების სურვილი აქვს“.
