17 მაისი თან სიამაყის დღეა და თან სევდის. დღე, როცა შეგვეძლო ამაყად გვევლო, გვეჩვენებინა ხალხისთვის ვინ ვართ, როგორები ვართ, რა გვინდა, წაგვართვეს
17 მაისი ჩემთვის ზეიმია, ქვიარების საერთო დაბადების დღე და თან დიდ ტკივილთან და სევდასთან ასოცირდება ეს დღე იმის გამო, რომ საქართველოში არ
17 მაისი ჩემთვის სოლიდარობის და იმ ადამიანების ხსოვნის დღეა, ვინც სიძულვილს ემსხვერპლა. ეს ერთი დღე გვაქვს წელიწადში, როცა შეგვიძლია ვიყოთ ის, ვინც
დიდი ხნის წინ ჩემთან ვიზიტზე 16 წლის გოგონა მოვიდა. სანამ ოთახის კარს შევაღებდით, სადაც უნდა გვემუშავა, ცოტა ხანს შეყოვნდა, თითქოს ამოწმებდა მზად
რატომ უნდა ვისაუბროთ ბულინგზე? სანამ სტატიის წერას დავიწყებდი, ამ თემაზე ბევრი საჯარო გამოსვლა მოვისმინე. არ მგონია, ჰომოფობიურ ბულინგზე საუბარი გადმოცემით შეიძლებოდეს. ანდაც,
თომა ლიპარტიანი – ეპისკოპალური/ანგლიკანური ეკლესიის ღვთისმსახური: როდესაც ჰომოსექსუალობის ცოდვილ ბუნებაზე საუბრობენ, კონსერვატორი თეოლოგები და სასულიერო პირები უპირველეს ყოვლისა სოდომ-გომორის პასაჟს ციტირებენ დაბადების
ქართული ქვიარ კინო (ან, უფრო სწორად, ქვიარ ადამიანების რეპრეზენტაცია ქართულ კინოში) ცოცხალი ადამიანივით ვითარდება. ის ძალიან ჰგავს რეპრესირებული სექსუალობის მქონე ახალგაზრდას. მოზარდობაში
რაინერ ვერნერ ფასბინდერის „პეტრა ფონ კანტის ცხარე ცრემლების“ დასაწყისში კიბის სხვადასხვა საფეხურზე მოკალათებული ორი კატა მეტაფორული შემზადებაა ამბისათვის, რომელიც იერარქიულ ურთიერთობებზე მოგვითხრობს.
დღეს, XXI საუკუნეში, ჩვენ ვცხოვრობთ საზოგადოებაში, რომელიც გვაშფოთებს. საზოგადოებაში, სადაც გენდერული ჩაგვრა, უთანასწორობა, დისკრიმინაცია ნორმალიზებულია. როგორ გახდა სამყარო ასეთი? როგორ მივიღეთ საზოგადოება,
17 მაისი ჰომოფობიასთან და ტრანსფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეა. თუმცა 2014 წელს პატრიარქმა ილია მეორემ 17 მაისი “ოჯახის სიწმინდის” დღედ გამოაცხადა. ამას წინ