(ლევან ბერძენიშვილი – ფილოლოგი, პოლიტიკოსი, რესპუბლიკური პარტიის დამაარსებელი)
უპირველეს ყოვლისა, მინდა გითხრათ, რომ ეს გახლავთ განათლების საკითხი.კანტმა გვასწავლა, რომ გაუნათლებლობა პირადად ჩვენი ბრალია, ჩვენი შიშებისა და მათთან გამკლავების უუნარობის ბრალი.
ვინაა დამნაშავე, რომ ჩვენი მოსახლეობა, საზოგადოება არ აღმოჩნდა იმ დონეზე, რომ 2013 წლის 17 მაისს მშვიდობიან დემონსტრანტებზე დარბევა არ დაეშვა ან, რომ არ სთხოვს ხელისუფლებას უმცირესობების უფლებების დაცვას? სწორედ საზოგადოების ბრალია, რომ ის გაუნათლებელია. ამაში ჩვენ ვერავის დავადანაშაულებთ, – ვერც მეზობლებს, ვერც მშობლებს, ვერც სკოლას, ვერც ქუჩას, ვერც კომკავშირს და ვერც პარტიებს.
უმცირესობა უნდა იყოს დაცული – ამით უნდა იწყებოდეს სწავლა და არა „აი ია“-თი.
ამას ეშველება, რადგან მოდის ახალგაზრდობა, რომელსაც სხვა მოსაზრებები აქვს. მე, როგორც ლექტორი, გეტყვით, რომ სიბნელის პიკი 2006 წელს იყო. ეს გამოღვიძება ნელ-ნელა მოხდება, მაგრამ მანამდე საჭიროა, საზოგადოებამ საქართველოს მთავრობას მოსთხოვოს უმცირესობების დაცვა არსებული კანონების მიხედვით.
მაგრამ მთავრობის წარმომადგენლები თვითონ შინაგანად არ ეთანხმებიან იმ თავიანთ მიღებულ კანონებს, რადგან თავად არიან გაუნათლებლები. საქართველოს პარლამენტმა ანტიდისკრიმინაციული კანონი მიიღო 111 ხმით ნულის წინააღმდეგ. ეს ფარისევლობა იყო, რეალურად ამ კანონს მხარს უჭერდა მხოლოდ 11 ადამიანი. პარლამენტის წევრი, ბატონი შალვა შავგულიძე ხმამაღლა იბრძოდა – ითხოვდა კონსტიტუციაში ქორწინების განმარტების დამატებას. მისნაირ ბნელ პოზიციაზე ყველა პარტიაში მოიძებნება ბევრი ადამიანი. გასაკვირი არც არის, როცა მოსახლეობის ნახევარზე მეტში სიბნელეა.
მაგალითად, თქვენ რომ დაუსვათ კითხვები ირაკლი ღარიბაშვილს, ვერ მიიღებთ იმ პასუხებს, რომლებიც ევროპელ ლიდერებს შეეფერებათ, მიუხედავად იმისა, რომ მას დიპლომი აქვს, სიბნელის თვალსაზრისით ვერ ვხედავ განსხვავებას ღარიბაშვილსა და ვასაძეს შორის. ქვეყანაში პრემიერი უვიცია, პრეზიდენტი უვიცია, პატრიარქია უვიცი, პარლამენტის თავმჯდომარე – უვიცი. ამ მიმართულებით ქვეყანაში ძალიან მძიმე მდგომარეობაა. ახალი მოლაპარაკებების შედეგად, ადამიანის უფლებათა კომიტეტი უნდა გადავიდეს ოპოზიციის ხელში და მე დარწმუნებული ვარ ოპოზიციის ხელშიც იგივე პრობლემები იქნება. აქ საქმე ასე მარტივად არ არის.
როდესაც შსს ლგბტქი ადამიანებს გეუბნებათ – „მე თქვენ ვერ დაგიცავთ, რადგან ისინი (ულტრამემარჯვენე ჯგუფები) მხეცები არიან“, – მათი ეს პასუხიც ფარისევლურია. ხელისუფლება არც აპირებს მათი ქმედებების აღკვეთას, რადგან თავად აფინანსებს მათ და როცა უნდა და სჭირდება, იყენებს. სინამდვილეში არანაირი ულტრამემარჯვენე ძალები არ არსებობს – ეს არის ცენტრალური ძალები, სახელისუფლებო ძალები.
მე ვერ გეტყვით, რომ ახლო მომავალში ხელისუფლებაში მოვა ისეთი ძალა, რომელიც გულწრფელად იქნება უმცირესობების დამცველი. თუმცა პოლიტიკაში მყოფ ადამიანებს ვითარება აიძულებთ, სხვანაირად მოიქცნენ. ამას დასავლეთთან უფრო მეტი სიახლოვეც გამოიწვევს. ზოგადად კი, უმცირესობების დამცველები უმცირესობაში არიან.
რაც შეეხება 17 მაისს დაწესებულ ოჯახის სიწმინდის დღეს, უნდა ითქვას, რომ ამ თვალსაზრისით, ყველაზე უფრო გაუნათლებელი ფიგურაა საქართველოს ეკლესიის მესაჭე. ოჯახის სიწმინდეზე ლაპარაკობს და თავის ოჯახში ვერ მოუგვარებია, საპატრიარქოს წარმომადგენლები ერთმანეთზეც ძალადობენ, ერთმანეთს ხელით ეხებიან, დედას აგინებენ. რელიგია დიდი ხანია მოკვდა. მეცხრამეტე საუკუნიდან მკვდარი ორგანო გველაპარაკება. ეს ჩემი პირადი აზრია, რა თქმა უნდა, სხვას შეუძლია, სხვა აზრი ჰქონდეს. მათ უფლება აქვთ, იყვნენ რელიგიურები, როგორც უნდათ, ისე იფიქრონ, მაგრამ ძალადობის უფლება არ აქვთ. ჩვენ ხომ არ ვთხოვთ, შეგვიყვარონ; ამ საზოგადოებაში ვასაძის ადგილიცაა, ამ სულელის, რომელსაც ეშინია, პროპაგანდის გამო არ დაკარგოს მამაკაცობა.
მიუხედავად ამისა, ჩვენ ვერ დავუშლით ვერც ვასაძეს, ვერც საპატრიარქოს, როცა უნდა, რომელ დღესაც უნდა, რაც უნდა, ის დანიშნონ და აღნიშნონ, თუ კანონს დაიცავენ და მშვიდობიანად შეიკრიბებიან. ამავდროულად, ლგბტქი თემს უნდა ჰქონდეს აზრის გამოხატვის საშუალება, არავინ უნდა უშლიდეს ამაში ხელს. ამისთვის ჯერ საბრძოლველი გვაქვს და მე ვიბრძვი ჩემს სტუდენტებთან ერთად – სამ სასწავლებელში ვასწავლი და ყველგან ამ საკითხს ღიად ვაყენებ. ნებისმიერ საკითხს, ზოგადად ეს ეხება ეკლესიას თუ უმცირესობებს, უნდა გაეცეს პასუხი. ადამიანი უმთავრესი ღირებულებაა.
დარწმუნებული ვარ, ვასაძეები და ასეთი ძალები ისევ გამოჩნდებიან, როგორც კი იქნება პრაიდის ჩატარების მცდელობა. ამიტომ, მე მიმაჩნია, რომ პრაიდის ჩატარებით დაინტერესებული პირები მუდმივად უნდა ატარებდნენ ამ ღონისძიებას. თუ დარბევაა, იყოს დარბევა, უნდა დავღალოთ თავიანთ ძალადობაში. საზოგადოებას მოუწევს ამის ატანა. უნდა აგვიტანონ სხვადასხვა უმცირესობები. მე ვარ ლიბერალიზმის მომხრე და ვარ უმცირესობაში. უმცირესობაშია ლიბერალიზმი ყველა ქვეყანაში, ინგლისშიც არიან ჰომოფობები და საფრანგეთშიც.
გახსნილობა და ლაპარაკია საჭირო. ფაქტობრივად მოწამეობრივ გზაზეა საუბარი, რადგან თავის დროზე რელიგიაც, რომელიც ახლა ასე საშიშია, იმავე დღეში იყო. რელიგიური ადამიანები დევნის მიუხედავად ცდილობდნენ, არ დამალულიყვნენ, არ დაემალათ საკუთარი იდენტობა. დამალული იდენტობა არის საშიში, რადგან არაფერს იძლევა. ჩვენ არ უნდა გვეშინოდეს, არ უნდა გვრცხვენოდეს, მაგრამ მესმის, რომ ეს ადვილი არ არის.
ასევე საჭიროა მეტი სოლიდარობა. თბილისი, რომელსაც ნაკლებად უჭირს ამ მხრივ, უნდა ეხმარებოდეს რეგიონებს. საერთოდ დიდი პროექტები და ამბები არის ცენტრისთვის. გასაგებია, რომ ადამიანი რეგიონში ვერ გრძნობს თავს დაცულად. ჩვენ განათლება რეგიონებში უფრო მეტად უნდა ჩაგვქონდეს, ვუხსნიდეთ, რომ ეს ყველამ გამოიარა. რეგიონებს სჭირდება მეტი დახმარება, იქ მცხოვრებ ლგბტ თემის წევრებს მეტი –მხარდაჭერა. უნდა ვუთხრათ, რომ მათ გვერდით ვდგავართ.ჰომოფობებს უყვართ ტაბურეტკებით ბრძოლა, ჩვენ არგუმენტებით უნდა ვაჯობოთ, რადგან არგუმენტებით უსუსურები არიან.
