/

გიგი წერეთელი 17 მაისის შესახებ

(გიგი წერეთელი – პოლიტიკოსი, საქართველოს პარლამენტის ხუთგზის (1999, 2003, 2008, 2012, 2016) წევრი, ეუთო-ს საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტი 2017 წლიდან 2020 წლის 14 დეკემბრამდე)

ლგბტ თემის წევრების მიმართ აგრესიული, ჰომოფობიური დამოკიდებულება რა თქმა უნდა, ძალიან პრობლემურია. მხოლოდ ბოლო სამი კვირის მანძილზე რამდენიმე ჰომოფობიური თავდასხმა განხორციელდა ლგბტ თემის წარმომადგენლებზე, რაც გაჟღერდა მედიებში.

17 მაისს, ჰომოფობიასა და ტრანსფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეს საუბარი არ არის სხვის პირად ცხოვრებაზე და ცხოვრების წესზე, ამ დროს იმაზეა საუბარი, რამდენად მიუღებელია ჩვენთვის საკუთარი მოქალაქეების მიმართ ამგვარი დამოკიდებულება, უპირველეს ყოვლისა, – ძალადობა, აგრესიულობა, არატოლერანტობა.

ეს ფუნდამენტური უფლებები საზოგადოების ყველა წევრისთვის, მიუხედავად მისი კუთვნილებებისა ამა თუ იმ უმცირესობის ჯგუფისადმი, დაცული უნდა იყოს. როცა ეს არ სრულდება, ძალიან ცუდ შედეგებს ვიღებთ – ეს ზრდის საზოგადოებაში დაძაბულობას, საფრთხის შეგრძნებას, რადგან წარმოშობს დაუსჯელობის სინდრომს, რომელიც შემდგომში დანაშაულთა ჩადენას ახალისებს.

ამ ყველაფერს გავლენა ქვეყნის პოლიტიკაზე აქვს, რადგან პოლიტიკა საზრდოობს საზოგადოებიდან და სწორედ საზოგადოების წევრები ხდებიან პოლიტიკოსები. შემდეგ კი პოლიტიკა კარნახობს საზოგადოებას, თუ როგორი წესებით იცხოვროს, რა შეხედულებებით, რა პრინციპებით და რა კანონმდებლობით იხელმძღვანელოს. სწორედ ესაა პოლიტიკის დანიშნულება – მოემსახუროს საზოგადოებას, მისცეს მიმართულება.

აგრესიული ფონი საზოგადოებაში გამოწვეულია უამრავი პრობლემით, სიდუხჭირით, გაუსაძლისი ყოფით. ეს ვითარება ნოყიერ ნიადაგს აძლევს ჰომოფობიურ და ქსენოფობიურ ჯგუფებს, რადიკალურად განწყობილ პოლიტიკურ ძალებს, რომ ამით საკუთარი მხარდამჭერებისა და ამომრჩევლების მობილიზება მოახდინონ თავიანთი პოლიტიკური მიზნებისთვის.

პოლიტიკური პარტიები თუ მოძრაობები სიძულვილისა და აგრესიის ირგვლივ უწევენ მობილიზებას საკუთარ ელექტორატს, ამის უამრავი მაგალითი გვაქვს. ჩემი აზრით, იმ ქვეყნისთვის, რომელსაც პრეტენზია აქვს დემოკრატიულობასა და განვითარებულობაზე, ცივილიზებული სამყაროს წევრობაზე, სახელმწიფო პოლიტიკამ უნდა ითამაშოს დამამშვიდებელი როლი და არამც და არამც არ უნდა შეუწყოს ხელი საზოგადოებაში უფრო მეტ განხეთქილებასა და დაპირისპირებას.

ნებისმიერ ჯგუფს უნდა შეეძლოს, შეიკრიბოს საჯაროდ, გამოხატოს თავისი მოსაზრება, პროტესტი თუ სხვა. ამ უფლების დაცვის გარანტიას უნდა იძლეოდეს სახელმწიფო. თუ სახელმწიფო ამას ვერ აკეთებს, სწორედ მაშინ წარმოიშობა ჰომოფობიური და ტრანსფობიური ძალადობის საფრთხეები.

ამ პროცესში განსაკუთრებული როლი აქვს ეკლესიას, რადგან ის საზოგადოებაში მაღალი ნდობით სარგებლობს და საზოგადოებრივ აზრზე ძლიერ ზეგავლენას ახდენს. აქედან გამომდინარე, სწორედ ეკლესიას მართებს განსაკუთრებული სიფრთხილე, როცა საქმე ეხება საზოგადოებაში უმრავლესობის მხრიდან უმცირესობათა მიმართ აგრესიას. მაშინ, როცა ეკლესია უნდა მოუწოდებდეს მეტი ტოლერანტობისკენ, ამის მაგივრად სამღვდელოების წარმომადგენლები თავად იჩენენ აგრესიას, თავად ძალადობენ უმცირესობებზე, რა თქმა უნდა, ეს თავად ეკლესიასაც აზიანებს.

ნიშანდობლივი მოვლენაა 17 მაისს ოჯახის სიწმინდის დღის აღნიშვნა. ბუნებრივია, ეკლესიას უფლება აქვს, ნებისმიერი დღე აღნიშნოს, ოჯახის სიწმინდისა თუ სხვა, მაგრამ ეს არცერთ შემთხვევაში არ უნდა ატარებდეს კონტრაქციის სახეს იმ სურვილით, რომ შემდგომში ძალადობა განხორციელდეს. არც კანონით და არც საზოგადოებრივი წესრიგით ეს გამართლებული არ არის. ყველას აქვს შეკრების უფლება, ნებისმიერ თემსა და უმცირესობას. მათ აქვთ პროტესტის გამოხატვის უფლება და ეს არ უნდა გახდეს დაპირისპირებისა და ძალადობის მოვლენა სხვა ჯგუფების მხრიდან.

ძალადობა არ უნდა იყოს დაშვებული არცერთ შემთხვევაში. უსაფრთხოება უნდა უზრუნველყოს სახელმწიფომ, რომელსაც გააჩნია შესაბამისი ინსტრუმენტები. ჩვენ ვხედავთ, რომ როცა ხელისუფლებას უნდა, ახერხებს კიდეც პრევენციას, იზოლირებას, ხელის შეშლასა თუ გართულებების აცილებას, მაგრამ როცა მას ამის სურვილი არ აქვს, ხდება ის არასასურველი სცენები, რომლებიც ჩვენ გვინახავს, სამწუხაროდ.

კიდევ უფრო რთული ვითარებაა რეგიონებში ლგბტ თემის ან სხვა უმცირესობების ჯგუფების წარმომადგენლებისთვის, რეგიონებში თემის წევრები ხვდებიან უფრო მეტ პრობლემებს, სტიგმებსა თუ დისკრიმინაციული მიდგომებს.

თუ ქვეყანაში დაცული იქნება ადამიანის უფლებები, რაც საქართველოს კონსტიტუციით არის გარანტირებული, ასეთ შემთხვევაში უმცირესობები იქნებიან საზოგადოების სრულფასოვანი წევრები.

წინა

თამარ ჩერგოლეიშვილი 17 მაისის შესახებ

შემდეგი

ხათუნა სამნიძე 17 მაისის შესახებ

ბოლო სიახლეები

ქვიარების მედეგობა და სიძლიერე

FacebookTweetLinkedInEmail სულაც არ გამკვირვებია, როდესაც ერთ-ერთ სამეცნიერო ნაშრომში წავაწყდი მტკიცებას იმის შესახებ, რომ ქვიარებისთვის დამახასიათებელი თვისებაა

იოგას თერაპიული პრაქტიკა ქვიარების მხარდასაჭერად

FacebookTweetLinkedInEmail ჩვენი საზოგადოების წევრებისთვის და ალბათ, ზოგადად, ადამიანების უმეტესობისთვის დამახასიათებელია მათთვის უცხო ან ახალი იდეების მიმართ

სად არის შენი ადგილი?

FacebookTweetLinkedInEmail გოჩა გაბოძის ბლოგი ნაცნობთა შორის თითქოს უცხო ხარ. უცხოთა შორისაც, უცხო ხარ. გაუცხოებაში კი გადის

“შესაძლოა, მთელი ანტიკური ლიტერატურა ასაკრძალ სიაში მოხვდეს” – ინტერვიუ ნანა აბულაძესთან

FacebookTweetLinkedInEmail ნანა აბულაძე ქვიარ და ფემინისტურ ლიტერატურაზე ნანა აბულაძე თანამედროვე ქართველი ავტორია, რომლის ლიტერატურული დებიუტიც სულ

ჰომოსექსუალობის კრიმინალიზება – თანამედროვე ტენდენციები

FacebookTweetLinkedInEmail ჰომოსექსუალური ურთიერთობების ,,ლეგალური“  და დე ფაქტო კრიმინალიზაცია ქვიარ ადამიანების მიმართ ინსტიტუციონალიზებულ ჰომოფობიას სოციალური დისკრიმინაციის მრავალი