სიამაყე და ცრურწმენა

 ბლოგის ავტორი: გოჩა გაბოძე

ყველას თავისი პრაიდი აქვს. ყველა პრაიდი კი განსხვავებულია ერთმანეთისგან.

უფლებებისთვის ბრძოლა ბევრ ქვეყანაში კომერციული ფესტივალის სტატუსამდე დავიდა. სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლის ამ სტრატეგიულმა მეთოდმა ბევრ ქვეყანაში  იმუშავა წარმატებით და დღეს ქვიარებს თანასწორი უფლებებით სარგებლობის პრივილეგია სოციალური სამართლიანობისთვის ბრძოლის ამ ინსტრუმენტის დამსახურებით აქვთ მოპოვებული.

ცვლილებები თანასწორობისთვის ბრძოლის გარეშე არსად  მომხდარა. გაბრაზებული ქვიარების ჯანყს სტოუნვოლში დღემდე ამ მოძრაობის ათვლის წერტილად მიიჩნევენ.

არავისთვის არის მარტივი გავიდეს პირადი კომფორტის სივრციდან, არაერთი მოუშუშებელი მენტალური და ფიზიკური ჭრილობა მიიღოს საკუთარი და სხვების უფლებებისთვის. ეს საფასურია, საკუთარი და სხვების თავისუფლებისთვის.

ყველა გამოცდილება განსხვავდება ერთმანეთისგან. არ არსებობს სწორი ან არასწორი მეთოდი, თუ როგორ შეიძლება მოიპოვო ადგილი საზოგადოებაში. აქტივიზმს საზღვრები არ აქვს. კულტურები განსხვავდება ერთმანეთისგან. ის, რაც ერთ საზოგადოებაში ცვლილებების მომტანი სტრატეგია შეიძლება იყოს, განსხვავებულ კულტურულ გარემოში შეიძლება  უშედეგო აღმოჩნდეს.

აქტივიზმს არ აქვს დადგენილი წესები. ადვოკატირების პროცესი კი არსად არ არის სწორხაზოვანი. ის ინდივიდებზე და მათ მიერ შემუშავებულ კომუნიკაციის ფორმებზე გადის.

აქტივიზმის სივრცე ასევე არაა შემოსაზღვრული. მით უფრო – თანამედროვე საზოგადოებაში, სადაც ადამიანები ონლაინ სივრცეში მეტ დროს ატარებენ, ვიდრე ფიზიკურ სივრცეებში.

სოციალური ქსელები ჩვენს დროში არა მხოლოდ დეზინფორმაციის გავრცელების ინსტრუმენტია, ის ცოდნის გაცვლის საშუალებაც არის და, შესაძლოა, თანამედროვე სამყაროში ადამიანთა შორის გამოცდილებების გაზიარების და აქტივიზმის პლატფორმაც იყოს. სოციალური ქსელები თავისი პოზიტიური და ნეგატიური მხარეებით დღეს ისეთივე მედიუმია, როგორიც წლების წინ  გავლენიანი მედიაგამოცემები იყო. ტრადიციული მედიისგან განსხვავებით კი სოციალურ ქსელების გამოყენებაზე წვდომა ყველა ადამიანს თანაბრად აქვს.

არაერთ სოციალურ კამპანიას სწორედ ინტერნეტ სივრციდან მოუხდენია გავლენა საზოგადოების განწყობებზე. ჰქონია ეფექტი კონკრეტული ჯგუფების მიმართ მიმღებლობის გაზრდასა თუ შემცირებაზე.  ქართულ ქვიარ აქტივიზმშიც ბევრი წარმატებული მაგალითია, ვინც სწორედ სოციალური ქსელების მეშვეობით, მათი უნიკალური კომუნიკაციის ფორმის და ღიაობის  დამსახურებით არაერთ ადამიანს შეუცვალა სტერეოტიპები. მათ შეძლეს ის, რაც არაერთმა ორგანიზაციამ თუ აქტივისტურმა ჯგუფმა ვერ მოახერხა – საზოგადოებისთვის მიეწოდებინათ ინფორმაცია მათთვის გასაგები ფორმითა და ენით.

სიამაყე საკუთარი უნიკალურობით ნორმაა. ყველა ადამიანი იმსახურებს იყოს ბედნიერი. იყო ის, ვინც ხარ, მოცემულობაა. გიყვარდეს საკუთარი თავი, ეს პრივილეგია არაა. საკუთარი თავის სიყვარული ნორმაა.  ბედნიერებისთვის ბრძოლა კი ინდივიდუალური გამოცდილება.

ჩემი პირველი „უსაფრთხო“ „პრაიდი“ გასულ წელს ანტვერპენში შედგა. ყოველთვის თავს ვიკავებდი ტურისტული მიზნით მსგავს ღონისძიებაზე დასწრებისგან. გასული წლის მოვლენების შემდეგ ის ბევრად თერაპიული აღმოჩნდა, ვიდრე ველოდი.  ბედნიერი ადამიანების კოლონა ცისარტყელას ფერებში მორთულ ქალაქში ნამდვილად ღირდა გამოცდილებად, საქართველოში განცდილი ტრავმების დავიწყების საშუალებად. ეს ნამდვილად ის ადგილი იყო, სადაც ყველა განსხვავებული, ყველა თანასწორია.

პრაიდი თავისუფალ ქვეყნებშიც კი შეიძლება იყოს წინააღმდეგობის სივრცე, განსხვავებული იდეოლოგიებისა და ღირებულებების მქონე ქვიარებს შორის. ნაწილობრივ კომიკურადაც შეიძლება ჩანდეს განსხვავებული იდეოლოგიების ქვიარების მიერ ერთმანეთის საწინააღმდეგო სკანდირებები. მსვლელობისას, სადაც უსაფრთხოება და განსხვავებულის მიმართ ურთიერთპატივისცემა ნორმა უნდა იყოს.

წელს ეს გამოცდილებაც მივიღე.  „ფაშისტი“ Cistem-ის დამცველი გეის იარლიყი. მხოლოდ იუმორით ვუყურებ ამ მოცემულობას. ქვიარებში იდეოლოგიურად გარიყული კოლონის მონაწილე რომ ვიყავი, ადრენალინიც იყო, ვერ დავმალავ. წინააღმდეგობა კი ალბათ საჭიროა. გამოგონილი მტერიც, თუნდაც უსაფრთხო ქვეყანაში, სადაც ყველა ის სოციალური ცვლილება ათეული წლით ადრე მოხდა, რაც ადამიანების თანასწორუფლებიან გარემოში ცხოვრებისთვის არის აუცილებელი.

ანტვერპენის პრაიდზე ქართული დროშა ამაყად ფრიალებდა.

ქართველი აქტივისტების ჯგუფმა საკუთარი სათქმელის გაზიარება ამ სივრცეში ღირსეულად შეძლო. აქ ყველას ადგილია, განსხვავებული კულტურების შეხვედრის წერტილი, სადაც ერთმანეთის მხარდაჭერა კულტურული ნორმაა. აქტივისტების შრომა ქვეყნის შიგნით თუ მის ფარგლებს გარეთ ფასდაუდებელია. სიამაყით აღვსილებმა უნდა დავამარცხოთ ყველა ცრურწმენა, რაც ჩვენს მიმართ არსებობს.

 

ბედნიერი „პრაიდი“ ყველას!

 

წინა

დრეგი ჩემთვის იყო თავისუფლების მთავარი წყარო – ინტერვიუ Otaraant Queer-თან

შემდეგი

გენდერის აღიარების ევროსაბჭოს სტანდარტი

ბოლო სიახლეები

სად არის შენი ადგილი?

FacebookTweetLinkedInEmail გოჩა გაბოძის ბლოგი ნაცნობთა შორის თითქოს უცხო ხარ. უცხოთა შორისაც, უცხო ხარ. გაუცხოებაში კი გადის

“შესაძლოა, მთელი ანტიკური ლიტერატურა ასაკრძალ სიაში მოხვდეს” – ინტერვიუ ნანა აბულაძესთან

FacebookTweetLinkedInEmail ინტერვიუს ავტორი: ზურა აბაშიძე ნანა აბულაძე ქვიარ და ფემინისტურ ლიტერატურაზე ნანა აბულაძე თანამედროვე ქართველი ავტორია,

ჰომოსექსუალობის კრიმინალიზება – თანამედროვე ტენდენციები

FacebookTweetLinkedInEmail სტატიის ავტორი: თამარ ავალიანი ჰომოსექსუალური ურთიერთობების ,,ლეგალური“  და დე ფაქტო კრიმინალიზაცია ქვიარ ადამიანების მიმართ ინსტიტუციონალიზებულ

უმცირესობათა სტრესის გავლენა ქვიარების ჯანმრთელობაზე    

FacebookTweetLinkedInEmail ადამიანის ფსიქიკური თუ ფიზიკური ჯანმრთელობისთვის სტრესის მნიშვნელობა მედიცინის და ასევე, ფსიქოლოგიის მიერ დიდი ხანია, აღიარებულია,

გვაპატიე კესარია რომ ვერ დაგიცავით

FacebookTweetLinkedInEmail 17 სექტემბერს საქართველოს 84-მა პარლამენტარმა კიდევ ერთხელ უღალატა საკუთარ მოსახლეობას და ქვეყნის, კონსტიტუციის მოთხოვნების საწინააღმდეგოდ