1907 წელს ნიუ-იორკში 3000-მდე ადამიანი დაინფიცირდა სალმონელას ტიფით. ეპიდემია სწრაფად გავცელდა, ხოლო სიკვდილიანობის მაჩვენებელი 10% იყო. ექიმი, რომელმაც დააიდენტიფიცირა ეპიდემიის თავდაპირველი გამავრცელებელი ადამიანი და ხელი შეუწყო ეპიდემიის შეჩერებას, იყო სარა ჯოზეფ ბეიკერი, ფემინისტი და აქტივისტი ქვიარ ქალი.
მერი მალონი, ირლანდიელი იმიგრანტი აშშ-ში, რომელიც მზარეულად მუშაობდა სხვადასხვა ოჯახში, ტიფის გავრცელების პირველი წყარო აღმოჩნდა. ის განაგრძობდა მუშაობას და დაავადების გავრცელებას. როდესაც ექიმი ბეიკერი მერისთან მივიდა ტიფის ანალიზის გასაკეთებლად, მერიმ მისი დანით დაჭრა სცადა, რის შემდეგაც პოლიციიის გამოძახება გახდა საჭირო. დადებითი პასუხის შემდეგ მზარეული იზოლაციაში გადაიყვანეს. იმ დროს ანტიბიოდიკებით მკურნალობა ჯერ არ იყო აღმოჩენილი, ამიტომ მერის დიდი ხნით იზოლაცია მოუწია დაავადების გავრცელებისგან თავის ასარიდებლად. მერის დაავადება ქრონიკული იყო, ის იძულებით იზოლაციაში ჰყავდათ. ორი წლის შემდეგ მერიმ დაარწმუნა ახალი ჯანდაცვის კომისარი, გაენთავისუფლებინა საავადმყოფოდან. განთავისუფლების შემდეგ დიდი დრო არ დაჭირდა ეპიდემიის კვლავ აფეთქებას, რადგან მზარეულმა მერიმ კვლავ ბევრი ადამიანი დააინფიცირა. ამის შემდეგ ის ცხოვრების ბოლომდე იზოლაციაში იმყოფებოდა.
ექიმმა სარა ჯოზეფ ბეიკერმა მისი კარიერა ნიუ-იორკის ღარიბ მოსახლეობას მიუძღვნა. ის ჩვილ ბავშვთა სიკვდილიანობის შემცირებას ებრძოდა და დიდწილად მიაღწია კიდეც შედეგს. ბეიკერმა დანერგა სანიტარული ნორმები. ჰიგიენის წესების სწავლებამ შედეგები გამოიღო. ექიმი დადიოდა თითოეულ ოჯახში, სადაც ვაქცინაციის მიმართ ცნობიერების ამაღლლებასა და შემდგომ ვაქცინაციას უზრუნველყოფდა. ის გახდა პირველი ქალი, ვინც მიიღო საზოგადოებრივი ჯანდაცვის დოქტორის ხარისხი. ბეიკერი არ გავიდა პენსიაზე მანამ, სანამ არ უზრუნველყო შტატში ბავშვთა ჰიგიენის სერვისები.
სარა ჯოზეფ ბეიკერი ახერხებდა დისკრიმინაციულ გარემოში ყოფილიყო წარმატებული ექიმი, დაეცვა ღირსება და მისი იდენტობა. სარა ცხოვრობდა პარტნიორ ქალთან ერთად, მწერალ იდა უილისთან ერთად ცხოვრების ბოლომდე. ექიმი 1945 წელს გარდაიცვალა.
