ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მოხმარების აშლილობის (Substance Use Disorder) თერაპია კომპლექსური პროცესია. ამ პროცესში დეტოქსთან, ჩანაცვლებით მკურნალობასთან, ფსიქოთერაპიასთან ერთად სულ უფრო ხშირად მიმართავენ ფიზიკურ ვარჯიშს და იოგას. ასეთი თერაპიის ერთ-ერთი ამოცანაა ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მიმართ ლტოლვის შემცირება და ზოგადი ჯანმრთელობის მხარდაჭერა, ასევე სტრესის შემცირება და მოხმარების გამშვებ ტრიგერებთან გამკლავება.
დასავლურ კულტურაში იოგას ხშირად უწოდებენ სავარჯიჭოების კომპლექსს, მედიტაციას, სუნთქვით ტექნიკებს, თუმცა ტრადიციული იოგა პირველ ადგილზე პიროვნულ განვითარებას აყენებს. ერთ-ერთი კვლევით დადგინდა რომ იოგას პრაქტიკები ადამიანის ორგანიზმში მნიშვნელოვნად ამცირებენ სტრესის ჰორმონ კორტიზოლს.
მედიტაცია, რომელიც იოგაში გამოიყენება, ნეირობიჰეივიორული ენერგიის მართვის ხელოვნებაა. ის შეიძლება შეიცავდეს სხეულში მიმდინარე ფსიქიკური და სენსორული პროცესების გაცნობიერებას. მედიტაცია, როგორც წესი, შეიძლება კლასიფიცირდეს, როგორც ზოგადი დაკვირვება ან ფოკუსირებული ყურადღება. ორივე ამ მდგომარეობაში, ადამიანს შეუძლია შეიგრძნოს სპონტანური ყოფა, ეგოს, მეხსიერების, დროს გარეშე. რელაქსაციის რეაქცია, რომელიც მიიღწევა მედიტაციის მეშვეობით, გვეხმარება დავძლიოთ სხვადასხვა სირთულეები მშვიდი გონებით და უფრო ადვილად. მედიტაციის შედეგად ადამიანი აუმჯობესებს უნარს ფოკუსირება მოახდინოს აწმყო მოვლენებზე, ფიზიოლოგიურად იყოს კონცენტრირებული ან რელაქსირებული, შეცვალოს საკუთარი თავის აღქმა. ყოველივე აღნიშნული ეხმარება ადამიანს საკუთარი ემოციების რეგულაციაში და სტრესის შემცირებაში.
ნებისმიერი რეგულარული, ფიზიკური ვარჯიში თავისთავად ხელს უწყობს სხეულში სისხლის მიმოქცევას, იმუნური, ანდოკრინული და სხვა სისტემების გაჯანსაღებას და სწრაფ რეაბილიტაციას. ჯგუფში ვარჯიშს კი დამატებითი ბენეფიტები აქვს თანამოაზრეთა ჯგუფისადმი მოკუთვნებულობის განცდის და დროის საინტერესოდ გატარების სახით.
გამოყენებული ლიტერატურა:
A narrative review of yoga and mindfulness as complementary therapies for addiction
Sudbhi Khanna, Jeffrey M Greeson, 2013, doi: 10.1016/j.ctim.2013.01.008
