”ფორმულას” ეთერში ჟურნალისტმა ლევან სუთიძემ კომენტარი გააკეთა:
”სამძიმარს ვუცხადებ ოჯახს (ლექსო ლაშქარავას), თითოეულ ჩემს კოლეგას და პირველ რიგში, ქართულ საზოგადოებას, რომელიც არის საფრთხის წინაშე.
განსხვავებით 7 ნოემბრისგან, აქ იყო კიდევ ერთი ელემენტი – ეკლესიის, რომელიც ყველაზე ავტორიტეტული ორგანიზაციაა საქართველოში ყველა გამოკითხვით, მას წინასაარჩევნოდ და ახლაც აწყობს ეს სიმბიოზი. იქ რაც მოხდა, დედაქალაქის მთავარ მოედანზე, მოხდა ეკლესიის შესრულებით, ეკლესიის წახალისებითა და დაგეგმვით – ამას ისინი აკეთებდნენ კვირების განმავლობაში, ამისთვის იყენებდნენ ღიად პუტინისტურ ორგანიზაციებს, რომლებიც თავად შექმნეს.
არ უნდა აგვერიოს ეს ჯგუფები ქართული საზოგადოების ჰომოფობიურ განწყობებში. ჰომოფობიური განწყობები ქართულია, არსებობს, ნამდვილია და ეს ჩვენი საზოგადოების პრობლემაა, მაგრამ ამას აკაპიტალიზებს რუსეთი და ამას აკეთებს ღიად – დუგინი აშეარებს ამ მკვლელებს, ფულს უგროვებს…
აბა, ვინ აფინანსებს ამ ხალხს? არცერთი მათგანი ეკლესიისგან შორს არ არის. წლების განმავლობაში ეკლესია ამ ხალხის წრეში ტრიალებდა. ვერ ნახავთ ვერც ერთ პრორუსულ გამოცემას, რომელზეც შეხვალ და არ აწერია, რომ გამოდის საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით, ვერ ნახავთ ამ პრორუსული პუტინისტური ჯგუფების წარმომადგენლების ფეისბუქ გვერდს, რომელსაც არ ამშვენებს ერთი-ორი ფოტო პატრიარქის და ა.შ. ეს თავისთავად ცხადია, მათ ამწიფეს ეს სიძულვილი და მე ვიცი, რომ ამას ხელისუფლება იყენებს.
მე ჩემს მოვალეობად მიმაჩნია, რომ დავაბალანსო ძალაუფლების ნებისმიერი ცენტრი, მათ შორის, ყველაზე ავტორიტეტული და საკრალური – კათოლიკოს- პატრიარქი ილია, ის არის პასუხისმგებელი. საპატრიარქო რაღაც ორგანიზაცია კი არ არის, პრეზიდენტის ადმინისტრაციას ხომ არ ვაკრიტიკებთ ხოლმე, პრეზიდენტს ვაკრიტიკებთ. ის არის ამ ყველაფრის შემოქმედი, მან დანიშნა მოსაყდრე და ახალი ადმინისტრაცია, რომელიც უკვე ამ სისხლიანი საპატრიარქოს არჩევნების მარათონში შევიდა, მის ერთ-ერთ ლაქიასთან, პრემიერ ღარიბაშვილთან ერთად, რომელიც ძალიან სარგებლობს ხოლმე წინასაარჩევოდ ამით, თუნდაც, გარეჯის თემას თუ დააკვირდებით.
ამ ნარატივს თუ დააკვირდებით, რომ ჩვენ ვართ ანტიქრისტიანები და ისინი არიან კონსერვატორები. უნდათ, რომ ეს კლასიკური დასავლური იდეოლოგიების დაპირისპირებად გაასაღონ. ესენი არიან რუსული ფაშისტები და აქეთ ვართ ქართული საზოგადოება ჩვენ-ჩვენი განსხვავებებით. ესენი არ არიან კონსერვატორები. გაგიკვირდებათ და კონსერვატორი ვარ მე – დასავლური კონსერვატიზმი დღეს არის აქცენტი გამოხატვის თავისუფლებაზე. ესენი არ არიან კონსერვატორები, ესენი არიან პუტინისტური ნაგავი.
პასუხი უნდა მოეთხოვოს პრემიერი ღარიბაშვილს, ამ ინტელექტუალურ ღრმულს და უკვე მკვლელს. და იმ ბირთვულ დებილს, თეა წულუკიანს, რომელიც იჯდა გუშინ და მედიის შეზღუდვაზე საუბრობდა.
ჩვენ ვიმყოფებით სიტუაციაში, როდესაც ქართული საზოგადოება მართლა ვართ არა მხოლოდ პოლიტიკურ ბრძოლაში, არამედ კულტურულ ბრძოლაში. ამ ბრძოლაში ან გადავრჩებით, როგორც საზოგადოება – ილია ჭავჭავაძის საზოგადოება, კირიონის საზოგადოება, ნამდვილი ქართველი ქრისტიანების საზოგადოება.
ვთქვათ, არ ეთანხმები ლგბტ ჯგუფს, მაგრამ რომ გეუბნებიან, მაგათ არავინ არ სცემსო, ეს ხომ დებილობაა?! ხომ ცხადია, რომ სცემს. ხომ ცხადია, რომ ცოტას შენც წაარტყამდი. პარაკლისს 5 საათზე აორგანიზებდნენ, რადგან არ იცოდნენ, როდის იქნებოდა პრაიდი და მერე პირველზე გადაიტანეს. ანუ მთელი დღე მღვდლებს უნდა ექნიათ საცეცხლურები იქ, რომ ვინმე ორი ფერადთმიანი გოგო არ გაპარულიყო რუსთაველზე და იმისთვის, რომ მერე ეს მომხდარიყო.
და მერე ამბობენ, რომ არ იცოდნენ და ძალადობას ემიჯნებიან. რას ემიჯნები?!
ეს რომ ყოფილიყო 2013 წელი, როცა არ იცი, რომ ვერ დააკავებ შენივე შექმნილ მონსტრებს, რომელბსაც ჯანი ერჩით, ჯიმში გამოწრთობილებს რაღაცნაირი ფაშისტური ელემენტებით მაისურებზე, სიგიჟით და რუსული ელემენტებით, კლასიკური პუტინისტური, შოვინისტური, ნაცისტური ესთეტიკით და შენ უყურებ ამ ადამიანებს. ეს გამოცდილება როცა გაქვს და მიგყავს ხალხი იქ, აბა, რას იზამენ?! მედიის სიძულვილი ვინ თესა? მათ არ თესეს ეს სიძულვილი?
ამ ყველაფერს უხილავი მსხვერპლიც ჰყავს – ქუჩებსა და გარეუბნებში განსხვავებული გარეგნობის გამო ნაცემი ადამიანები, რომლებსაც პოლიციასთან მისვლისაც კი ეშინიათ. ამისი პირველი მსხვერპლი კვლავ ლგბტქ ადამიანები არიან, რომლებსაც ჯოჯოხეთში აცხოვრებს საქართველოს საპატრიარქო და, რა თქმა უნდა, პირველ რიგში, სახელმწიფო. ადამიანებს ქუჩაში სცემენ და მათ ეშინიათ პოლიციაში დარეკვის.
ეს არის ბრძოლა მედიასთან, განსხვავებულობასთან და ქართულ ტრადიციასთან – მშვიდობის ქართულ ტრადიციასთან.”
