ბრიტანელი წყალში მხტომელი, ღიად გეი ტომი დეილი ”ტოკიო 2020”-ის ოლიმპიური ოქროს მედალოსანი გახდა.
”მე ძალიან ამაყი ვარ, რომ ვარ გეი და ამავდროულად – ოლიმპიური ჩემპიონი. ახალგაზრდობაში ვფიქრობდი, რომ ვერაფერს მივაღწევდი იმის გამო, ვინც ვიყავი. ოლიმპიური ჩემპიონობა ნამდვილად ამტკიცებს იმას, რომ ყველაფრის მიღწევაა შესაძლებელი.”
მისი პირველი ოლიმპიური თამაშებიდან 13 წლის შემდეგ, აუზიდან ახლადამოსულმა, გაოგნებულმა და სველმა სპორსტმენმა მაინც შეძლო ოვაციის დამსახურება. დეილიმ და მისმა პარტნიორმა მეტი ლიმ საოცარი პერფომანსი დადგეს წყალში ხტომის სინქრონულ ათმეტრიან პლატფორმაზე, რის შედეგადაც ერთი ქულით სხავობით აჯობეს ჩინელ წყვილს – ჩაო იუანისა და შენ აისენს.
ლონდონსა და რიოში ბრინჯაოს მედლების აღების შემდეგ, დეილისთვის ოქროს მედალი მორიგი წარმატება იყო. ეს პერიოდი ზუსტად დაემთხვა მის ქორწინებას ფილმის პროდიუსერ დასტინ ლენს ბლექთან და მათი შვილის, რობის დაბადებას.
გამარჯვების შემდეგ, დეილიმ იმ ზეწოლაზე ისაუბრა, რომელიც მან საზოგადოებრივი ყურადღების ცენტრში მოხვედრის შემდეგ განიცადა. ”რაც შეეხება ქვიარ სპორტსმენებს, ახლანდელ ოლიმპიურ თამაშებში გაცილებით მეტი ღიად გეი სპორტსმენია, ვიდრე აქამდე. მე 2013 წელს დავქამინგაუთდი, როცა უფრო ახალგაზრდა ვიყავი, ყოველთვის მქონდა შეგრძნება, რომ განსხვავებული ვიყავი – თითქოს ვერასდროს ვიქნებოდი საკმარისად კარგი, ისეთი, როგორიც საზოგადოებას უნდოდა, რომ ვყოფილიყავი. იმედი მაქვს, ნებისმიერი ლგბტ ადამიანი დაინახავს, რომ რამდენად მარტოსულადაც არ უნდა გრძნობდე თავს ახლა, მარტო არ ხარ. შენ შეგიძლია, ყველაფერს მიაღწიო.”
ჩინელი და რუსი სპორტსმენების წინაშე მისი გამოსვლა განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო, რადგან ორივე ქვეყნის მედია აშუქებდა მის სიტყვებს. ამ ქვეყნებში ერთნაირსქესიანთა ქორწინება არ არის ლეგალური. ჩინელმა ჟურნალისტმა დეილის კითხვა შვილის შესახებ დაუსვა, რაზეც ასეთი პასუხი მიიღო – ”ეს იყო ყველაზე საოცარი მოგზაურობა, რომელმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალა, ერთი სული მაქვს, დავბრუნდე ჩემს ქმარსა და შვილთან, ჩავეხუტო მათ და ერთად აღვნიშნოთ ეს გასაოცარი ამბავი.”
დეილის კითხვები მამამისის შესახებაც დაუსვეს, რომელიც მაშინ გარდაიცვალა, როდესაც დეილი 17 წლის იყო. მამა დეილის მთავარი მხარდამჭერი იყო. ”2011 წელს, როდესაც მამა გარდაიცვალა, ეს ჩემთვის ძალიან რთული იყო. ის ვერ მოესწრო ჩემს ოლიმპიურ ოქროს, ქორწინებას, შვილს, მან ვერ მასწავლა მანქანის მართვა, არასდროს დაგვილევია ერთად ლუდი ბარში – ეს ყველაფერი არასდროს მომხდარა. საბოლოოდ, როდესაც ოლიმპიური ჩემპიონი გავხდი, განსაკუთრებით, რიო 2016-ის შემდეგ, ძალიან იმედგაცრუებული ვიყავი ჩემი ინდივიდუალური გამოსვლით. ამის შემდეგ, ჩემმა ქმარმა მითხრა, რომ ისტორია აქ არ მთავრდება და რომ ჩემი შვილი ნახავს იმას, თუ როგორ გავხდები ოლიმპიური ჩემპიონი.”
ფოტო: Clive Rose/Getty Images
