მსოფლიოს ზრდასრულ მოქალაქეთა ნახევარი თვლის, რომ მათი ქალაქი ან საცხოვრებელი ადგილი ქვიარ ადამიანებისთვის საცხოვრებლად კარგი, უსაფრთხო ადგილია. აღნიშნული მაჩვენებელი გასულ ათწლეულში ორჯერ უფრო უკეთესია, ვიდრე უწინ. Gallup-ის მიერ 110 ქვეყნის მცხოვრებთა 2021
მსოფლიოს ზრდასრულ მოქალაქეთა ნახევარი თვლის, რომ მათი ქალაქი ან საცხოვრებელი ადგილი ქვიარ ადამიანებისთვის საცხოვრებლად კარგი, უსაფრთხო ადგილია. აღნიშნული მაჩვენებელი გასულ ათწლეულში ორჯერ უფრო უკეთესია, ვიდრე უწინ.
Gallup-ის მიერ 110 ქვეყნის მცხოვრებთა 2021 წლის გამოკითხვა კიდევ ერთხელ ადასტურებს სხვა გლობალური კვლევების შედეგებს, რომელთა თანახმად, ლგბტქი მიმღებლობა იზრდება. მიუხედავად ამისა, მიმღებლობასთან დაკავშირებით გამოწვევები კვლავ მძაფრად დგას — ყოველი გამოკითხული 10 ადამიანიდან, 4 მიიჩნევს, რომ მათი საცხოვრებელი ადგილი ქვიარებისთვის „სათანადო არაა”, 12%-ს კი კითხვაზე პასუხი არ აქვს.
2005 წლის გამოკითხვის მიხედვით, გამოკითხულთა 21%-ს მიაჩნდა, რომ მათი საცხოვრებელი ადგილი ლგბტქი ადამიანებისთვის უსაფრთხო იყო. 2014-2019 წლებში ეს მაჩვენებელი 31%-დან 38%-მდე მერყეობდა, 2020 წელს 49%-ს მიაღწია, ხოლო 2021 წელს რეკორდულად მაღალი მაჩვენებელი, 50% დაფიქსირდა.
ყველაზე დიდი გაუმჯობესება აზიისა და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებშია
გასულ ათწლეულში, 73 ქვეყანაში მოსაზრება გარემოს უსაფრთხოებასთან დაკავშირებით, სულ მცირე, 5%-ით არის გაზრდილი. 14 ქვეყანაში კი იმ ადამიანების რიცხვი, რომლებიც გარემოს უსაფრთხოდ თვლიდნენ, უმცირესობიდან უმრავლესობად იქცა.
უსაფრთხო გარემოს შესახებ აზრი მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა ნეპალში, ინდოეთში, ვიეტნამში, ჩეხეთში, მექსიკაში, ტაივანში, ჩილეში, სლოვენიაში, სამხრეთ აფრიკაში, ვენესუელაში, კოლუმბიაში, ლაოსში, პოლონეთსა და ტაილანდში.
უსაფრთხო გარემოსთან დაკავშირებით დამოკიდებულება ყველაზე აშკარად ნეპალში შეიცვალა და თითქმის გაოთხმაგდა. 2011 წელს გამოკითხულთა 23% მიიჩნევდა, რომ გარემო უსაფრთხო იყო, ხოლო 2021 წელს — 86%. შესაძლოა, ეს ცვლილება ლგბტქი საკითხებთან დაკავშირებით სასამართლოს გადაწყვეტილებებმა ან ხელისუფლების მიდგომის ცვლილებამ, მათ შორის, ლგბტქი ადამიანების დაცვის გარანტიების კონსტიტუციაში ასახვამ განაპირობა. სასიკეთო ცვლილებებია ინდოეთშიც: 2011 წელს, გამოკითხულთა მხოლოდ 12% მიიჩნევდა გარემოს უსაფრთხოდ, ახლა კი ეს მაჩვენებელი 53%-ს აღწევს. ინდოეთში ჰომოსექსუალობის დეკრიმინალიზება 2018 წელს მიიღწა, თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ ეს მხოლოდ მცირედი უკეთესობაა. ნეპალს, ისევე როგორც ინდოეთს, ლგბტქი ადამიანების წინაშე არსებული მნიშვნელოვანი გამოწვევები ჯერაც არ გადაუწყვეტია.
სულ მცირე, 20%-ით არის გაუმჯობესებული უსაფრთხო გარემოსთან დაკავშირებული აზრი ტაივანში (57%), ტაილანდში (54%), ვიეტნამში (51%), 10%-იანი გაუმჯობესებაა ლაოსში და მაჩვენებელი 51%-ს აღწევს.
აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში — ჩეხეთში (70%), სლოვენიაში (54%) და პოლონეთში (52%) უკვე უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ გარემო ქვიარ ადამიანებისთვის უსაფრთხო და კარგია.
გაუმჯობესებულია ლათინური ამერიკის მაჩვენებელიც: ურუგვაიში (82%), მექსიკაში 64%, ჩილეში 63%, ვენესუელაში 59% და კოლუმბიაში 58% თვლის, რომ გარემო უსაფრთხოა.
მოსაზრება ჩინეთში (47%), საბერძნეთში (49%), ისრაელში (45%), კენიაში (24%) და სხვა 24 ქვეყანაშიც ბევრად სასიკეთოა, თუმცა უმრავლესობა მაინც ფიქრობს, რომ გარემო უსაფრთხო არაა. ხოლო ორ ქვეყანაში — ნიკარაგუასა და პარაგვაიში, უსაფრთხო გარემოსთან დაკავშირებით მოსაზრება უარესობისკენ შეიცვალა. ამის მიზეზი ისაა, რომ ნიკარაგუას პრეზიდენტი დემონსტრაციების ჩატარებას ხელს უშლის, ლგბტქი ორგანიზაციების დახურვას ცდილობს, პარაგვაიში კი კონსერვატიულმა ხელისუფლებამ სახელმწიფო პოლიტიკა, მათ შორის, განათლების ინკლუზიურობის კუთხით სახელმწიფო პოლიტიკა ლგბტქი ადამიანების საწინააღმდეგოდ შეცვალა.
სკანდინავიის ქვეყნები ქვიარ ადამიანებისთვის საცხოვრებლად საუკეთესოა
სკანდინავიის ქვეყნებში გარემოს უსაფრთხოების შესახებ მოსაზრება ყველაზე სასიკეთო მაჩვენებელზეა: ნორვეგია —92%; შვედეთი — 91%; ისლანდია — 88%; დანია — 82%; ფინეთი — 82%. გამოკითხვის მიხედვით, საუკეთესო მაჩვენებლის მქონე სხვა ევროპის ქვეყნები ნიდერლანდები (90%), ესპანეთი (88%), მალტა (85%) და ბელგია (80%) არიან.
მსოფლიოს სხვა წერტილებში გამორჩეულად პოზიტიური შედეგი კანადის (87%), ავსტრალიის (86%), ახალი ზელანდიისა (85%) და აშშ-ს (80%) მოსახლეობის გამოკითხვამ აჩვენა.
ყველაზე სამწუხარო მაჩვენებელი აფრიკის კონტინენტზეა, სადაც ქვეყნების დიდ ნაწილში ჰომოსექსუალობა კანონით ისჯება (იმ ქვეყნებს შორის, სადაც ჰომოსექსუალობა კრიმინალიზებულია, ნახევარზე მეტი აფრიკაში მდებარეობს. განსაკუთრებით მძიმე მაჩვენებელი მალავიში (3%), სენეგალში (3%), განაში (7%), ზამბიაში (7%), ბურკინა ფასოსა (8%) და ნიგერიაშია (9%).
პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებიდან ყველაზე უარესი მდგომარეობა სომხეთში (4%), ყაზახეთში (4%) და ყირგიზეთშია (6%). Gallup-ის გამოკითხვის მიხედვით, არანაკლებ სამწუხარო შედეგია საქართველოშიც და იმ ადამიანთა რიცხვი, რომლებიც ქვეყანას ლგბტქი ადამიანებისთვის კარგ ადგილად თვლიან, სულ რაღაც 9%-ია.
Gallup-ის მსოფლიო გამოკითხვა სწრაფად ცვალებად შედეგებს აჩვენებს, რაც იმის მტკიცებულებაა, რომ სახელმწიფო პოლიტიკის ცვლილება და საკანონმდებლო ჩარჩოს მეტად გამართვა სწრაფად აისახება სოციალურ ცვლილებებშიც (მაგალითად, ინდოეთი და ნეპალი), თუმცა უმეტეს, 65 ქვეყანაში, უმრავლესობა, 50%-ზე მეტი, თვლის, რომ მათი ქვეყანა ლგბტქი ადამიანებისთვის საცხოვრებლად კარგი არაა. აღნიშნული გამოკითხვა, იმასაც აჩვენებს, რომ მდგომარეობა უარესობისკენაც შეიძლება შეიცვალოს, თუმცა ხშირად ეს მხოლოდ გამონაკლისის სახით ხდება.
Gallup-ის 2021 წლის მსოფლიო გამოკითხვაში უსაფრთხოების მიზეზით და სენსიტიური კითხვიდან გამომდინარე 12 ქვეყნის შედეგი ვერ მოხვდა.
წყარო: Gallup
Don't Miss
ჰომოსექსუალური ურთიერთობების ,,ლეგალური“ და დე ფაქტო კრიმინალიზაცია ქვიარ ადამიანების მიმართ ინსტიტუციონალიზებულ ჰომოფობიას სოციალური დისკრიმინაციის მრავალი გამოვლინება აქვს. ჰომოსექსუალური ურთიერთობების კრიმინალიზაცია
17 სექტემბერს საქართველოს 84-მა პარლამენტარმა კიდევ ერთხელ უღალატა საკუთარ მოსახლეობას და ქვეყნის, კონსტიტუციის მოთხოვნების საწინააღმდეგოდ მიიღო ჰომოფობიური, ტრანსფობიური კანონი, რომელიც
მიიჩნევა თუ არა ერთი და იმავე სქესის წყვილების სტაბილური ურთიერთობა ოჯახად? ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის მე-8 მუხლი ქორწინებისა და სამოქალაქო
საქართველოში დემოკრატია შეიძლება გადაიხედოს და ბოლო ათწლეულში დამყარებული დღის წესრიგი 2024 წლის წინასაარჩევნო პერიოდში კიდევ ერთი რუსული კანონით შეივსოს. “ოჯახური