8 წლის ბავშვზე ძალადობის ბრალდებით ბიძა დააკავეს; 13 წლის გოგოზე 60 წლის კაცმა სექსუალურად იძალადა; 14 წლის ბავშვი 25 წლამდე ასაკის კაცმა გააუპატიურა, რის შემდეგაც მამა გოგოს ფიზიკურად გაუსწორდა; 12 წლის ბავშვმა
8 წლის ბავშვზე ძალადობის ბრალდებით ბიძა დააკავეს; 13 წლის გოგოზე 60 წლის კაცმა სექსუალურად იძალადა; 14 წლის ბავშვი 25 წლამდე ასაკის კაცმა გააუპატიურა, რის შემდეგაც მამა გოგოს ფიზიკურად გაუსწორდა; 12 წლის ბავშვმა იმშობიარა — ეს მხოლოდ ის შემთხვევებია, რომელთა შესახებ ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში გახდა ცნობილი.
საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სტატისტიკის მიხედვით, 2022 წლის 9 თვეში (იანვარი-სექტემბერი) სქესობრივი ხელშეუხებლობის თავისუფლების წინააღმდეგ რეგისტრირებულია 396 დანაშაული, მათ შორის 137 გაუპატიურება, ხოლო 259 სხვა დანარჩენი. რაც შეეხება წინა წელს, რეგისტრირებული იყო 395 ფაქტი, მათ შორის 133 გაუპატიურება, ხოლო 262 სხვა დანარჩენი.
აღსანიშნავია ისიც, რომ როგორც წესი, სტატისტიკა იმაზე მძიმეა, ვიდრე ცნობილი ხდება ხოლმე. ნაკლები მიმართვიანობის მიზეზი შეიძლება იყოს სტიგმა, უნდობლობა სამართალდამცავი სისტემებისადმი და ა.შ.
ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის (WHO) 2021 წლის კვლევის მიხედვით, მთელ მსოფლიოში სამიდან ერთი ქალს გამოუვლია ფიზიკური ან სექსუალური ძალადობა პარტნიორისგან ან სექსუალური ძალადობა არაპარტნიორისგან. ძალადობა უფრო ხშირია პარტნიორის მხრიდან. WHO ამბობს, რომ 15-49 წლის ქალების თითქმის მესამედს, 27%-ს გამოუცდია ფიზიკური თუ სექსუალური ძალადობის ესა თუ ის ფორმა პარტნიორის მხრიდან. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია ამბობს იმასაც, რომ ძალადობა ნეგატიურად აისახება ქალის ფიზიკურ, ფსიქოლოგიურ და რეპროდუქციულ ჯანმრთელობაზე.
გაეროს ქალთა ორგანიზაციის (UN Women) 2021 წლის სტატისტიკის მიხედვით, საქართველოში 15-64 წლის ქალების 26,2% გამოვლილი აქვს ჩამოთვლილთაგან ერთ-ერთი მაინც: სექსუალური ძალადობა არაპარტნიორისგან, სექსუალური ძალადობა ბავშვობისას და სექსუალური შევიწროება.
ქალებზე ძალადობენ ბავშვობიდან. ძალადობენ ოჯახის წევრებიც და უცნობებიც. ქვიარი ესაუბრა ქალებს, რომლებიც თავიანთი გამოცდილების შესახებ ჰყვებიან.
გაფრთხილება: რესპონდენტების მიერ მოთხრობილი ამბები ეხება სექსუალურ ძალადობას და დეტალები, რიგ შემთხვევაში, შესაძლოა, მძიმე წასაკითხი იყოს.
ანა დარბაიძე
ანამ სექსუალური ძალადობა 4-ჯერ გამოიარა. მისთვის ერთ-ერთი ყველაზე რთული ის შემთხვევა აღმოჩნდა, რომელიც ქუთაისში მოხდა. ანა მეგობართან იმყოფებოდა, სახლი ტყესა და მდინარესთან იყო ახლოს. მეგობრები ტყეში სოკოს მოსაგროვებლად გავიდნენ, ანა ტელეფონზე საუბრისას მდინარესთან მარტო შემორჩა.
“მეთევზე კაცი გამოჩნდა. გამოლაპარაკება სცადა და მოსაწევიც შემომთავაზა. ყველაფერზე უარს ვეუბნებოდი, თან ვუღიმოდი, ასაკიანი კაცია-მეთქი. მალევე დავემშვიდობე, ვუთხარი, გოგოები ახლოს არიან და უნდა წავიდე-მეთქი. ერთი წუთით მოდი, რაღაცას გაგატანო. ვიფიქრე, რომ ჩემს მეგობრებს იცნობდა, რადგან იმ ტერიტორიებზე მათ გარდა სახლი არავის აქვს, მეთევზეები და მეცხვარეები კი იცნობენ მათ. მეგონა, რომ ნამდვილად აპირებდა რაღაცის გატანებას. მივუახლოვდი თუ არა, ხელში მტაცა ხელი და თავისკენ მიმათრევდა. ხელით შევიმაგრე თავი და სახეში ტელეფონი ჩავარტყი. მაშინვე მივხვდი, რასაც აპირებდა. გამიმართლა, რომ ჩემი რეაქცია ასეთი იყო და არა შიში და უმოქმედობა. ფიზიკურად იმდენად მოვაქციე ტკივილის ქვეშ, რომ გამიშვა. თან მეუბნებოდა, შენ ვის ურტყამ, გოგოო!”, — იხსენებს ანა.
მისი თქმით, სწორედ აბსოლუტური აგრესიული მოქმედება გახდა მისი გადარჩენის საფუძველი — მოძალადეს რომ გაეაზრებინა, რომ ანაზე ფიზიკურად ბევრად ძლიერი იყო, იმდენად შორს იყვნენ, ვერავინ დაეხმარებოდა.
ძალადობის მეორე შემთხვევა ანას 4-5 წლის წინ, ერთ-ერთ კლუბში ჰქონდა. იხსენებს, რომ პერიოდულად მცირე ხნით იძინებდა, რაც ენერგიას მატებდა და შემდეგ საცეკვაოდ ბრუნდებოდა. როგორც ამბობს, მოძალადისგან თავის დაღწევა იმის დამსახურებით მოახერხა, რომ ფხიზელი იყო — არც ალკოჰოლს მოიხმარდა და არც ნარკოტიკს.
გვიყვება, რომ მძინარემ იგრძნო, როგორ ეხახუნებოდა ვიღაც და მისთვის შარვლის გახსნას ცდილობდა. გამოფხიზლებისთანავე გაიაზრა, რომ უცნობი კაცი მის გაუპატიურებას ცდილობდა. ანას თქმით, შოკის გამო, იმ მომენტში, ვერც გაიაზრა, რის გაკეთება შეეძლო, ამიტომ უბრალოდ გაიქცა. მოგვიანებით, როცა მომხდარის შესახებ მეგობრებსა და ღონისძიების ორგანიზატორებს მოუყვა, მათ უთხრეს, რომ აღნიშნულ პირს დაცვის გამოყენებით კლუბის ტერიტორიას დაატოვებინებდნენ, რადგან სხვა ადამიანების შემთხვევაშიც არაერთხელ მოქცეულან ასე. ანას თქმით, მხოლოდ კლუბის ტერიტორიის დატოვება საკმარისი არ არის იმის საპირწონედ, რასაც მოძალადე კაცი აკეთებდა, თუმცა იმ მომენტში არჩია, რომ საფრთხისშემცველ გარემოსა და სიტუაციას უბრალოდ გასცლოდა.
დანარჩენი ორი შემთხვევა საზოგადოებრივ ტრანსპორტში სექსუალურ შევიწროებას უკავშირდება. ანა აღნიშნავს, რომ არც ერთ შემთხვევაში მგზავრებმა მხარი არ დაუჭირეს, ხოლო ერთ-ერთმა კაცმა მოძალადის დაცვაც კი სცადა. ის ამ შემთხვევაშიც საკუთარ აგრესიულ თავდაცვას უსვამს ხაზს და აღნიშნავს, რომ ძალადობის თითოეულ შემთხვევაში ეს ეხმარებოდა.
მიუხედავად იმისა, რომ მოძალადე მეთევზის სახე ანას ცხადად ახსოვდა, ხოლო ტრანსპორტში მოძალადე კაცს სურათიც გადაუღო, რომელიც დღემდე აქვს შენახული, ამბობს, რომ სისტემისადმი უნდობლობის გამო, პოლიციისთვის არ მიუმართავს. მისი თქმით, სამართალდამცავები გაუპატიურებულ ქალებს სერიოზულად არ აღიქვამენ და მას, რომელმაც ძალადობას თავი დააღწია, მით უმეტეს არ დაეხმარებოდნენ.
სალომე (სახელი შეცვლილია)
იმის გამო, რომ ძალადობა გამოვლილი ქალები თავს უსაფრთხოდ არ გრძნობენ, ქვიარის კიდევ ერთმა რესპონდენტმა მკითხველისთვის ანონიმურად დარჩენა ამჯობინა. სწორედ ამიტომ, სტატიაში მისი სახელი შეცვლილია.
სალომე იხსენებს, რომ 15 წლისა მთელ სკოლაში ყველაზე მამაცი გოგო იყო და არავისი ეშინოდა, თუმცა სექსუალური ძალადობის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.
2015 წელს, არასრულწლოვანი სალომე მეგობრის დაბადების დღიდან სახლში ბრუნდებოდა და რამდენიმე კილომეტრი ფეხით უნდა გაევლო. მალე იგრძნო, რომ ვიღაც მიჰყვებოდა, მაგრამ უკან არ მიუხედავს. როდესაც გზის შედარებით ბნელ ნაწილს მიუახლოვდა, თმა იმდენად ძლიერად მოქაჩეს, რომ ძირს დაეცა. წაქცეულს უცნობმა კაცმა ხელები შეუკრა და პირზე ხელი ააფარა.
სალომე იხსენებს, რომ სკოლის ყველაზე მამაცი გოგო შეშინებულ ბავშვად გადაიქცა, ძალადობის მომენტში მოქმედების უნარი დაკარგა და წინააღმდეგობის გაწევა ვერ შეძლო. ის კაცს ხან ეხვეწებოდა, რომ გაჩერებულიყო და ხანაც ემუქრებოდა, რომ უჩივლებდა, თუმცა არაფერმა გაჭრა. ფიზიკური დაზიანებების მიყენებისა და სექსუალური ძალადობის შემდეგ, მოძალადემ შიშველი, დასისხლიანებული გოგო ადგილზე დატოვა. სალომე იხსენებს, რომ იმ ღამეს ძლივს იპოვა ფიზიკური და მენტალური ძალა, რომ სახლამდე მიეღწია. მის მეხსიერებაში მოძალადის სახე, ტრავმის სიმძიმიდან გამომდინარე, სრულიად წაიშალა.
ეს არ ყოფილა სექსუალური ძალადობის ერთადერთი შემთხვევა მის ცხოვრებაში. რამდენიმე წელში სოფლიდან ქალაქისკენ ავტოსტოპით მოუწია წასვლა და გზაში აღმოაჩინა, რომ მანქანაში მჯდომი სამი კაცი არაფხიზელ მდგომარეობაში იყო.
“ახალგაზრდა, 29-30 წლის ბიჭები იყვნენ. მთელი გზა ხმა არ ამომიღია. უცებ საჭესთან მჯდომი ბიჭი შემობრუნდა და მითხრა, მაღაზიაში რაღაცას ვიყიდიო. ჩავიდა და ლუდებით დაბრუნდა. ვუთხარი, რომ ძალიან მეჩქარებოდა და თუ გაჩერებას აპირებდნენ, სხვას გავყვებოდი. ვიჩქარებო, მიპასუხა. ვთხოვე, გამიჩერე აქვე, სადაც ვართ-მეთქი. პანიკაში ჩავვარდი. მამშვიდებდა, მაგრამ ისეთი სახით, აი, ადამიანებს ბოროტი განზრახვა თვალებში რომ ეტყობათ. პოლიციაში დავრეკავ-მეთქი, ტელეფონი ვაჩვენე. ტელეფონი ხელიდან გამომგლიჯა და სიცილი დაიწყო. ვუთხარი, რომ გადავხტებოდი, მაგრამ არ აჩერებდა. მანქანის კარები ჩაკეტა და სადღაც გადაუხვია. სამნი იყვნენ, სამივე ერთმანეთს უყურებდა და იცინოდა. უკან მჯდომმა ხელების ფათური დამიწყო, ხან მხარზე დამადებდა ხელს და გავაწევინებდი, ხან — ფეხზე. ბოლოს დავარტყი ამ ბიჭს. ჩემი დარტყმა და მისი მხრიდან დარტყმაც ერთი იყო. მანქანა გააჩერა და თმებით გადამათრია. ვცდილობდი, რამე დამერტყა და როგორმე მომეშორებინა. ვხვდებოდი, რასაც აპირებდნენ და ისე მეშინოდა, არ ვიცოდი, რას ვაკეთებდი. ვკანკალებდი, ვეღარ ვსუნთქავდი, წინა გაუპატიურება გამახსენდა. გონებას ვკარგავდი, მაგრამ ის ნაბიჭვარი სახეში მირტყამდა, შენი ყვირილის გაგონება გვინდა, რომელსაც ჩვენ გარდა ვერავინ გაიგებსო. ვინ სად მეხებოდა, ვინ სად მირტყამდა, საერთოდ ვერაფერს ვგრძნობდი. სამივემ გამაუპატიურა”.
მისი თქმით, დღემდე უწევს ფსიქოთერაპევტთან ვიზიტები და მედიკამენტების მიღება, თუმცა იმ ზიზღსა და შიშს ვერაფერი შველის, რომელსაც კაცებთან სიახლოვე იწვევს.
პატრისია გოგელია
პატრისია გოგელია სექსუალურ შევიწროებაზე ბევრი წლის განმავლობაში ღიად საუბარს ვერ ახერხებდა, რადგან საკუთარ თავს ადანაშაულებდა და ბრაზობდა, რომ ვერაფერი მოიმოქმედა. ის 14 წლის იყო, როცა ავტობუსში სექსუალური შევიწროების მსხვერპლი გახდა.
“მეგობართან ვიყავი ნაჩხუბარი და მთელ გზას მაგაზე ფიქრში გავატარებდი, რომ არა ჩემთვის უცხო, გაურკვეველი შეგრძნება საჯდომის მიდამოში. თავიდან მეგონა, რომ რომელიმე მგზავრის ჩანთა მეხებოდა, თუმცა ეს შეგრძნება იმდენად უცნაური და არასასიამოვნო იყო, რომ ჩემს სახლამდე 5 გაჩერებით ადრე ჩამოვედი და გზა ფეხით გავაგრძელე. სახლში რომ შევედი, მივედი სარკესთან, ხელი ზურგს უკან წავიღე და დაახლოებით იმ ადგილას მივიდე, სადაც, ჩემი აზრით, ჩანთა მედებოდა. მივხვდი, რომ ის, რაც უკან მეხებოდა, ჩანთა სულაც არ იყო. როგორც კი გავიაზრე მომხდარი, ტირილი ამივარდა, აბაზანაში შევვარდი და ისტერიულად ვცდილობდი ჩამომებანა ჭუჭყის ის შეგრძნება, რაც მომენტალურად გამიჩნდა”.
რამდენიმე დღეში იმავე ავტობუსში კვლავ იგრძნო შეხება.
“მეგონა, ამჯერად მაინც მოვიმოქმედებდი რამეს, მაგრამ შიშისგან და სირცხვილისგან გავშეშდი. ისევ გამოვვარდი ავტობუსიდან 5 გაჩერებით ადრე, მაგრამ ამჯერად უკან გავიხედე და დავინახე ბაბუას ასაკის კაცი, რომელიც უცოდველი კრავის თვალებით მიყურებდა და მიღიმოდა”.
პატრისიას თქმით, სანამ ნაცნობმა მსგავსი ისტორია არ გაუზიარა, ამ ფაქტის შესახებ საუბარი არ შეეძლო. მოგვიანებით კი აღმოაჩინა, რომ მის გარშემო მცხოვრებ ქალებს შორის თითქმის ყველას გამოუვლია სექსუალური შევიწროება საზოგადოებრივ ტრანსპორტსა თუ სხვა სივრცეში.
გადავსებული ტრანსპორტით მგზავრობა დღემდე არ შეუძლია. ყოველ ჯერზე, როცა ვინმე მის უკან დგება, სუნთქვა ეკვრის. მისი თქმით, წარსულ თავთან საუბარი რომ შეეძლოს, 14 წლის პატრისიას ეტყოდა, რომ ის არაფერშია დამნაშავე და რომ მთელი სიბრაზე იმ ადამიანისკენ უნდა მიემართა, რომელმაც არასრულწლოვანთან მსგავსი მოპყრობა გაბედა.
არ აქვს მნიშვნელობა, სად და რა ვითარებაში მოხდა ძალადობა, რა ეცვა ქალს, ფხიზელი იყო თუ არა — არ არსებობს მიზეზი, რომელიც ძალადობას ამართლებს. თანხმობის გარეშე სექსი გაუპატიურებაა.
ქალთა მოძრაობა რეაგირებას ითხოვს. პრობლემის გადაჭრისკენ გადადგმულ ერთ-ერთ აუცილებელ ნაბიჯად მათ გაუპატიურების შესახებ კანონის ცვლილება ესახებათ. ამასთან, ქალთა მოძრაობის წევრები თანხმობის მნიშვნელობასა და მართლმსაჯულების ხელმისაწვდომობაზე ამახვილებენ ყურადღებას. მათი თქმით, თანხმობა გადამწყვეტია, ხოლო თანხმობის არარსებობა — გაუპატიურება.
საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 137-ე მუხლის მიხედვით, გაუპატიურება არის “პირის სხეულში ნებისმიერი ფორმით სექსუალური ხასიათის შეღწევა სხეულის ნებისმიერი ნაწილის ან ნებისმიერი საგნის გამოყენებით, ჩადენილი ძალადობით, ძალადობის მუქარით ან დაზარალებულის უმწეობის გამოყენებით”.
აღსანიშნავია, რომ ქალთა მოძრაობამ გაუპატიურების ხარვეზიანი მუხლი შეცვლა პარლამენტისგან არაერთხელ მოითხოვა. 2020 წლის ნოემბერში აქტივისტებმა პარლამენტს ღია წერილითაც მიმართეს, რომელშიც ისინი გაუპატიურების მუხლში მსხვერპლის მხრიდან თანხმობის კომპონენტის შესვლას მოითხოვდნენ და აცხადებდნენ, რომ არსებული კანონმდებლობა არაერთ დანაშაულს დაუსჯელს ტოვებდა.
წერილის მიხედვით, საქართველოს კანონმდებლობა გაუპატიურებას ძალადობითა და დაზარალებულის უმწეობით ჩადენილ დანაშაულად განსაზღვრავს და არა თანხმობის არარსებობის ელემენტით, რაც მიუღებელია.
“საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში სქესობრივი დანაშაულების დეფინიციები შეზღუდულია, პრაქტიკაში კი დამკვიდრებულია მეტისმეტად ხისტი, მოუქნელი და საბჭოური მტკიცებულებითი სტანდარტები სქესობრივ დანაშაულებთან მიმართებით. შედეგად, სექსუალური ძალადობის უფრო ისეთი ფაქტების გამო ისჯებიან დამნაშავეები, სადაც მსხვერპლის სხეულზე ფიზიკური დაზიანებები და სქესობრივი აქტის დამადასტურებელი ბიოლოგიური მასალა არსებობს”, — წერია ღია წერილში.
დღეს, 25 ნოემბერს, 20:00 საათზე ქალთა მიმართ ძალადობის საერთაშორისო დღესთან დაკავშირებით, ქალთა მოძრაობა საპროტესტო მარშს გამართავს. ისინი რესპუბლიკის მოედნიდან პარლამენტის მიმართულებით წავლენ, საკანონმდებლო ორგანოსთან შეკრების შემდეგ კი კანონმდებლობის შეცვლას მოითხოვენ. მოთხოვნას უერთდებიან შემოქმედებითი სივრცეები, ღამის კლუბები და მუსიკალური ფესტივალები.
“ქართველ კანონმდებელს დღეს არ აინტერესებს, არის თუ არა გამოხატული ქალის ნება და თანხმობა. ეს არ შეესაბამება საერთაშორისო სტანდარტებს, საერთაშორისო კონვენციებს, მათ შორის, სტამბოლის კონვენციას, რომელიც საქართველოს რატიფიცირებული აქვს. ჩვენ მოვითხოვთ კანონის ცვლილებას. ქალს არ უნდა სჭირდებოდეს ამტკიცოს, რომ ის არის ნაცემი, იმისთვის, რომ დაამტკიცოს, რომ ის არის გაუპატიურებული”, — განაცხადა მარშის დაანონსებისას ქალთა მოძრაობის აქტივისტმა, მარი კურტანიძემ.
გაეროს მოსახლეობის ფონდის (UNFPA) აღმასრულებელი დირექტორი, ნატალია კანემი აცხადებს, რომ ქალებისა და გოგოების მიმართ ძალადობა ჯერ კიდევ ბევრ მათგანს ტოვებს ღირსებისა და კეთილდღეობის მიღმა და ართმევს მშვიდობიანი ცხოვრების უფლებას. მისი თქმით, ეს გაგრძელდება იქამდე, ვიდრე ქალების უფლებები და არჩევანი კაცების უფლებებთან და არჩევანთან შედარებით მეორეხარისხოვნად განიხილება, და იქამდე, ვიდრე მათი სხეული მათივე საკუთრებად არ იქნება მიჩნეული.
“თითქმის არ დარჩა სივრცე და ადგილი, სადაც ქალებისა და გოგოების მიმართ ძალადობა არ იჩენს თავს. ქალებსა და გოგოებზე ძალადობენ ოჯახებში, სკოლებში, სამუშაო ადგილებზე, პარკებში, საზოგადოებრივ ტრანსპორტში, სპორტულ მოედნებზე და, სულ უფრო და უფრო, ონლაინსივრცეში. ამ ფორმის ძალადობის გამოვლინებების ზრდას ხელს უწყობს კლიმატის ცვლილება და ომი. ქალები და გოგოები ვერსად გრძნობენ თავს სრულიად უსაფრთხოდ და დაცულად. მათ მიმართ ძალადობა რჩება მსოფლიოში ყველაზე მოუშორებელ, ყველაზე დამანგრეველ, ადამიანის უფლებების ყველაზე შეუმჩნეველ და უგულებელყოფილ დარღვევად”, — ვკითხულობთ განცხადებაში.
25 ნოემბერი ქალთა მიმართ ძალადობასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეა. გენდერული ძალადობის წინააღმდეგ მიმართულ ბრძოლის დღედ 25 ნოემბერი 1981 მოინიშნა. თარიღი უკავშირდება პოლიტიკურ აქტივისტ ქალებს, დებ მირაბალებს: პატრია, მინერვა და მარია ტერეზა, რომლებიც დომინიკის რესპუბლიკაში რაფაელ ტრუჰიოს დიქტატორული რეჟიმის წინააღმდეგ იბრძოდნენ. 1960 წლის 25 ნოემბერს, სამივე და რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლას შეეწირა, ხოლო 25 ნოემბერი ქალთა მიმართ ძალადობის წინააღმდეგ ბრძოლის დღედ სწორედ მათ პატივსაცემად შეირჩა.
საერთაშორისო თუ ორგანიზაციები გენდერული ნიშნით ძალადობის წინააღმდეგ მიმართულ კამპანიას ყოველ წელს ატარებენ. იგეგმება და ეწყობა სხვადასხვა ტიპის აქტივობა: აქცია, მარში, პერფორმანსი და სხვა სახის პროტესტი. თითოეულ წელს აქტივისტები ირჩევენ ძირითად თემას, რომელიც გადაწყვეტს, რაზე ფოკუსირდებიან მიმდინარე წლის კამპანიაში.
გაეროს გენერალური ასამბლეის 1993 წლის დეკლარაციის მიხედვით, ქალთა მიმართ ძალადობა არის გენდერული ძალადობის ნებისმიერი აქტი, რომელიც იწვევს ან შესაძლოა გამოიწვიოს ფიზიკური, სექსუალური, ფსიქოლოგიური ზიანი ან ტანჯვა, მათ შორისაა, მუქარა, იძულება ან თავისუფლების თვითნებური აღკვეთა საჯარო თუ პირად ცხოვრებაში.
საქართველოს მოქმედი კანონმდებლობის თანახმადაც, ქალთა მიმართ ძალადობა გულისხმობს საზოგადოებრივ თუ პირად ცხოვრებაში ქალების მიმართ გენდერული ნიშნით ჩადენილი ძალადობისათვის დამახასიათებელ ყველა ქმედებას, რომელთაც შედეგად მოჰყვება ან შეიძლება მოჰყვეს ქალებისთვის ფიზიკური, ფსიქოლოგიური ან სექსუალური ტანჯვის ან ეკონომიკური ზიანის მიყენება, მათ შორის, ასეთი ქმედებების ჩადენის მუქარა, ქალების იძულება ან მათთვის თავისუფლების თვითნებური აღკვეთა.
Don't Miss
25 ნოემბერს, ქალთა მიმართ ძალადობასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეს, ქალთა მოძრაობა და „სოლიდარული ჯგუფები, სოციალური მოძრაობები, რეკრეაციული, კულტურული და შემოქმედებითი სივრცეები, ღამის კლუბები და მუსიკალური ფესტივალები“ ქალთა სხეულებრივი ავტონომიისა და უსაფრთხოების დასაცავად ერთიანდებიან. საპროტესტო მსვლელობის მიზანია ქალთა გაუპატიურების მიმართ არსებული მანკიერი მიდგომების შეცვლა.
„ჩვენი მიზანია, შევცვალოთ საზოგადოებაში არსებული მანკიერი აღქმა და დამოკიდებულება ქალთა გაუპატიურების მიმართ, აღმოვფხვრათ გაუპატიურების დაკანონებული პრაქტიკა და დავიცვათ ქალები სქესობრივი დანაშაულებისგან.
ყველამ პატივი უნდა სცეს ქალის სხეულებრივ ავტონომიას და მის ხელშეუხებლობას. ქალი დაცული უნდა იყოს სექსუალური ძალადობისგან ყველგან – სახლში, ქუჩაში, საცეკვაო მოედანზე, ნებისმიერი სახის საჯარო თუ პირად სივრცეში“, — აღნიშნულია Facebook ღონისძიების აღწერაში.
განცხადებაში ასევე ნათქვამია, რომ „ქალის ნამდვილი თანხმობის გარეშე მასთან განხორციელებული სექსუალური ხასიათის აქტი გაუპატიურება და ძალადობაა, რაც აღიარებულია საერთაშორისო კონვენციების და სასამართლოების მიერ, მაგრამ ამას არ აღიარებს ქართული კანონმდებლობა“.
აქციის ორგანიზატორები აღნიშნავენ, რომ მოითხოვენ საკანონმდებლო ცვლილებებს, რადან „შეუძლებელია ქალების სქესობრივი დანაშაულებისაგან დაცვა დღეს არსებული კანონით“.
ქალთა მოძრაობა აკრიტიკებს საკანონმდებლო ორგანოს, რომელსაც ქალის თანხმობის არსებობა ან არარსებობა არ აინტერესებს.
„ქართული კანონმდებლობა გაუპატიურებას განიხილავს, მხოლოდ როგორც ქმედებას, რომელიც ჩადენილია ფიზიკური ძალადობით ან ძალადობის მუქარით. არსებული კანონმდებლობის მიხედვით, იმისათვის რომ ქალი ჩაითვალოს გაუპატიურებულად, ის ასევე უნდა იყოს ნაცემი. თანხმობა გადამწყვეტია!“ — აღნიშნულია განცხადებაში.
საპროტესტო მსვლელობა გაიმართება 25 ნოემბერს, 20:00 საათზე, რესპუბლიკის მოედნიდან პარლამენტამდე.
Don't Miss
პრორუსული, ძალადობრივი დაჯგუფება ალტ-ინფო საქართველოს სხვადასხვა ქალაქში ოფისებს ხსნის, რასაც არაერთ ქალაქში საპროტესტო აქციების გამართვა მოჰყვა — მესტიაში ალტ-ინფოს ოფისის გახსნის წინააღმდეგ ახალგაზრდები გამოვიდნენ, რასაც პრორუსულმა ძალამ აგრესიით უპასუხა და 10-მდე ადამიანი სცემეს, იგივე განმეორდა ქობულეთშიც, სადაც სკოლის მოსწავლეებისა და სტუდენტების მიერ ორგანიზებულ აქციაზე კონსერვატიული მოძრაობის 12 წევრი და მხარდამჭერი დააკავეს, მოქალაქეთა ორგანიზებით მოეწყო აქცია ოზურგეთსა და ზუგდიდშიც. ალტ-ინფოს ოფისის გახსნა ამბროლაურშიც გააპროტესტეს, გორში ოფისის შენობას წითელი საღებავი შეასხეს, ახალციხეში ადგილობრივებმა ოფისის ბანერზე საბჭოთა ნოსტალგიების საწინააღმდეგო წარწერები გააკეთეს, ხულოსა და შუახევში კი პრორუსულ ძალას ოფისები გახსნის დღესვე დაატოვებინეს.
განსაკუთრებული წინააღმდეგობით შეხვდნენ მარნეულელი სამოქალაქო აქტივისტის, სამირა ბაირამოვას პროტესტს, რომელმაც ალტ-ინფოს ოფისი უკრაინის ფერებში შეღება და ბანერზე წარწერა – „რუსეთი ოკუპანტია“ დატოვა. სამირა ბაირამოვას პროტესტს ალტ-ინფოს მხარდამჭერებისა და დაჯგუფების წევრების მუქარა მოჰყვა, რომელიც ეთნიკური და რელიგიური შუღლის გაღვივების ნიშნებს შეიცავდა.
აღსანიშნავია, რომ სხვადასხვა ქალაქში გამართული აქციის ორგანიზატორები ძირითადად ქალი აქტივისტები იყვნენ, პრორუსული ძალის მხარდამჭერების განცხადებები კი, ხშირ შემთხვევაში, გენდერული დისკრიმინაციის ნიშნებს შეიცავდა. სამირა ბაირამოვამ, ასევე ოზურგეთელმა აქტივისტებმა, სარჩელი მუქარისშემცველ განცხადებებთან დაკავშირებით შეიტანეს, თუმცა ხელისუფლების მხირდან ალტ-ინფოს ძალადობრივი ქმედებების დაგმობა ღიად არ გვინახავს. გამონაკლისი იყო ნინო წილოსანი, საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი, რომელმაც სხდომაზე ვახტანგ გომელაურს მოუწოდა, რომ სამირა ბაირამოვას წინააღმდეგ წამოწყებული სიძულვილის კამპანიასთან დაკავშირებით ქმედითი ნაბიჯები გადადგან.
შინაგან საქმეთა მინისტრმა, ვახტან გომელაურმა განაცხადა, რომ გამოძიება მიმდინარეობს და საქმეს ბოლომდე მიიყვანენ, თუმცა ალტ-ინფოსთვის პარტიული საქმიანობის აკრძალვის შესახებ თქვა, რომ ამისთვის გამართული კანონმდებლობაა საჭირო და მისი პირადი სურვილი ვერაფერს შეცვლის, რადგან მას, როგორც შინაგან საქმეთა მინისტრს, კანონის აღსრულება ევალება.
სამოქალაქო საზოგადოება მინისტრის განცხადებასთან დაკავშირებით ფიქრობს, რომ საკმარისი საფუძველი არსებობს იმისთვის, რომ ალტ-ინფოს ქმედებების მოკვლევა მოხდეს, მათ შორის, 5 ივლისის ძალადობრივი აქციის ორგანიზება, რომლის დროსაც 50-ზე მეტი ჟურნალისტი სცემეს, დაარბიეს სამოქალაქო ორგანიზაციების ოფისები და დალეწეს ორგანიზაციების პირადი ტექნიკა. აქციის ორგანიზატორები დღემდე არ დაუკავებიათ, ძალადობრივ ქმედებაში ბრალდებული პირებიდან კი მხოლოდ ერთი ადამიანის სამართლებრივი პასუხისგება დადგა. დაკავებული 6 ივლისს დაგეგმილი მდუმარე აქციის მოწინააღმდეგე პირია, რომელმაც პალიტრა ნიუსის ოპერატორს ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა.
ხელისუფლების უმოქმედობის საპასუხოდ და აქტივისტებისთვის სოლიდარობის გამოსახატად, მათ შორის, სამირა ბაირამოვას მხარდასაჭერად, ქალთა მოძრაობამ ღია წერილი გამოაქვეყნა და მუქარის შემთხვევების ეფექტურ გამოძიებას, სამირა ბაირამოვასთვის დაცვის გარანტიების შექმნასა და კონსერვატიული პარტიის მოქმედებების შესწავლას ითხოვენ.
„ქალთა მოძრაობა სოლიდარობას უცხადებს უფლებადამცველ სამირა ბაირამოვას და სახელმწიფოსაგან მოითხოვს მისი დაცვის გარანტიებს და მყისიერ და ეფექტურ გამოძიებას სამირას მიმართ გამოთქმული მუქარის დანაშაულზე.
ამასთან, მოვუწოდებთ საქართველოს პრეზიდენტს და საქართველოს პარლამენტის წევრებს, როგორც მმართველი, ისე ოპოზიციური პარტიებიდან შესწავლონ და შეაფასონ “კონსერვატული პარტიის” საქმიანობა და მიმართონ საკონსტიტუციო სასამართლოს “კონსერვატული პარტიის” აკრძალვის მოთხოვნით ვინაიდან “კონსერვატურლი პარტია” ეწევა ძალადობის პროპაგანდას და აღვივებს ეროვნულ და რელიგიურ შუღლს“, – აღნიშნულია განცხადებაში.
განცხადებაში ასევე ნათქვამია, რომ დღეს, როცა რუსეთის აგრესიას უკრაინაში ათასობით მშვიდობიანი მოქალაქე ეწირება, საქართველოს მოქალაქეთა მხრიდან პროტესტი ბუნებრივია, ამასთან, ალტ-ინფო „იდეოლოგიურად და ფინანსურად საზრდოობს რუსეთიდან, საფრთხეს უქმნის საქართველოს უსაფრთხოებას და სუვერენიტეტს, ღიად აღვივებს ეთნიკურ და რელიგიურ შუღლს საქართველოში, გამოირჩევა მიზოგინიით და ჰომოფობიით, აორგანიზებს ძალადობრივ ჯგუფებს და 5-6 ივლისს თავს დაესხა ჟურნალისტებს და უფლებადამცველებს“.
საერთაშორისო ორგანიზაციის – ქალები საერთო მომავლისთვის და ქალთა მოძრაობის წევრი, უფლებადამცველი იდა ბახტურიძე ჩვენთან საუბარში ამბობს, რომ „განსაკუთრებით საფრთხისშემცველი სამირა ბაირამოვას წინააღმდეგ მიმდინარე კამპანიაა, რომელიც ეთნიკური და რელიგიური შუღლის გაღვივებას ისახავს მიზნად. ძალადობრივი ჯგუფები ჯვრის გადაღებაზე აკეთებენ აქცენტს, მაგრამ ეს არის რელიგიური შუღლის გაღვივების მცდელობა, ყველა გადაჯვარედინებული სიმბოლო ჯვარი არ არის. სამირას პროტესტი არ მიემართებოდა ჯვარს და ჯდებოდა პროტესტის კანონით გათვალისწინებულ ფორმაში. გარდა ამისა, ეს პროცესი ქალის მისამართით ჩაგვრის მცდელობაა, მსგავსი ძალადობრივი ჯგუფები განსაკუთრებით სასტიკნი არიან ლგბტქი აქტივისტებისა და ქალების მისამართით. ხელისუფლების მხრიდან მათი ქმედებების ნაკლებად დასჯა იწვევს აგრესიის, ძალადობის წახალისებას. ქალების მიმართ აგრესიას ხელისუფლების წარმომადგენლები ხშირად მწვანე შუქს უნთებენ, მეტიც, თავად აჟღერებენ დისკრიმინაციულ განცხადებებს ტრიბუნიდან, რაც ასეთ ჯგუფებს კიდევ უფრო მეტ გამბედაობას სძენს.
დღეს გავავრცელეთ სოლიდარობის წერილი სამირა ბაირამოვას და იმ აქტივისტების მისამართითაც, რომლებიც ბოლო პერიოდია რეგიონებში ალტ-ინფოს ოფისების გახსნას აპროტესტებენ. პირველ რიგში, ვითხოვთ, რომ ხელისუფლებამ ამ დაჯგუფების მხირდან განხორციელებული ყველა მუქარისშემცველი ქმედება შეისწავლოს, რადგან ეს მყისიერ საფრთხეს უქმნის, როგორც სამირა ბაირამოვას, ისე სხვა აქტივისტებს. აუცილებელია, რომ ამ ქმედებებს სათანადო რეაგირება მოჰყვეს, ამას 5 ივლისიდან მოყოლებული ვითხოვთ და ჯერ კიდევ არ არიან დასჯილი დანაშაულის ორგანიზატორები. დაისაჯა მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი, რომელმაც დანაშაული ჩაიდინა, მაგრამ ორგანიზატორები დაუსჯელები არიან და ახლაც ძალადობის და მუქარისშემცველ ქმედებებს აორგანიზებენ რეგიონული აქტივისტების მისამართით. გარდა ამისა, ჩვენ ვითხოვთ სახელმწიფოსგან – პარლამენტის და პრეზიდენტისგან, რომ აკრძალონ ამ პარტიის საქმიანობა. ისინი ეროვნულ და რელიგიურ შუღლს აღვივებენ და არაფერი აქვთ საერთო პოლიტიკურ პარტიასთან.’’
ქალთა მოძრაობის კიდევ ერთი წევრი, ექსპერტი ადამიანის უფლებებისა და გენდერის საკითხებში, მორეტა ბობოხიძე კი აღნიშნავს, რომ ალტ-ინფო რელიგიურ და ეთნიკურ შუღლს აღვივებს და ძალადობრივი ქმედებებით გამოირჩევა, ამიტომ, გაუმართლებელია მსგავსი დაჯგუფების არსებობა სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლების დაცვის საბაბით.
„ალტ-ინფოს ქმედებების მიმართ ინდიფერენტული მიდგომა იმის მანიშნებელია, რომ ხელისუფლებას არ აქვს სათანადო ცოდნა რელიგიური ექსტრემიზმისა და ანტიგენდერულ მოძრაობებთან დაკავშირებით, ეს გამოწვევაა არა მხოლოდ საქართველოში, არამედ მთელი მსოფლიოში და ბოლო პერიოდში კიდევ უფრო მწვავედ დგას. ალტ-ინფოს შევაფასებდი, როგორც ანტიგენდერულ მოძრაობას, გარდა ამისა, ისინი აღვივებენ ეთნიკურ და რელიგიურ შუღლს და აშკარად გამოხატულია მათი პრორუსული განწყობებიც. ეს არის ცუდი პროექტი, დადასტურებულად არ ვიცით, საიდან ფინანსდება, მაგრამ მახვილი გონება და დაკვირვებული თვალი მიხვდება – საიდან. შესაბამისად, დიდი საფრთხის წინაშე ვართ, განსაკუთრებით ქალები. მათი ოფისების გახსნის წინააღმდეგაც აქტიურად ილაშქრებენ ქალები – ზუგდიდშიც, მარნეულშიც, ოზურგეთშიც. ქალებმა ყველაზე უკეთ დავინახეთ, რომ ეს არის, მათ შორის, ქალების წინააღმდეგ მოქმედი ორგანიზაცია, რაც ავტორიტარული რეჟიმის ერთ-ერთი მთავარი ნიშანია.
შეიძლება, ხელისუფლებამ ალტ-ინფოს არსებობა სიტყვისა და გამოხატვის, პარტიის ჩამოყალიბების თავისუფლებით გაამართლოს, მაგრამ ამის საპირწონედ დგას უსაფრთხოების დაცვის ვალდებულება, რაც მათი პირდაპირი მოვალეობაა. აუცილებელია, შეფასდეს ამ დაჯგუფების გავლენა დემოკრატიული განვითარების პროცესზე, საზოგადოების კეთილდღეობაზე. ხელისუფლება ვალდებულია, რომ ყველა პარტიის კეთილსინდისიერება და მიზნები გადაამოწმოს“, – ამბობს მორეტა ბობოხიძე.
მორეტა ბობოხიძე იმასაც ამბობს, რომ „ახლა ალტ-ინფოს მსგავსი ჯგუფებისთვის საუკეთესო ნიადაგია, რადგან ადამიანები დაბნეულები და შეშინებულები არიან, არის რეტრავმატიზირების შემთხვევები, დღეს უკრაინაში მიმდინარე ომი ჩვენს თავზე გამოვცადეთ, ამიტომ ხალხი დამფრთხალია, ყველანი მოწყვლადები ვართ და ადამიანთა სხვადასხვა მოძრაობაში გაუცნობიერებლად ჩათრევა ბევრად მარტივია, ამიტომ სახელმწიფომ ასმაგი ყურადღება უნდა მიმართოს ალტ-ინფოს მოქმედებებისა და გამონათქვამებისკენ და იმოქმედონ შესაბამისად. ახლა თითოეულ სიტყვას შეიძლება ჰქონდეს ბევრად დიდი წონა. ამ პროცესში დროის დაკარგვა იქნება უკუსვლა და რუსეთისკენ გადადგმული ნაბიჯი“.
ვესაუბრეთ ადამიანთა უფლებათა სახლის ფონდის უფროს მრჩეველს ადამიანის უფლებათა საკითხებში, ქეთი აბაშიძეს, რომელმაც აღნიშნა, რომ ალტ-ინფოს ძალადობრივი ქმედებების არაერთი მტკიცებულება არსებობს, თუმცა ხელისუფლებას არ აქვს ნება ამ შემთხვევების გამოძიების.
„სახელმწიფოს გულგრილობა და, ზოგიერთ შემთხვევაში, ძალადობრივი ჯგუფების წახალისებაც კი, რაც ჩვენ 5 ივლისსაც მოვისმინეთ, მიანიშნებს იმაზე, რომ სახელმწიფოს არ აქვს სურვილი, შეაჩეროს ისინი და მათთვის მისაღებია ასეთი ქმედებები. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მსგავსი ჯგუფები ხშირად სწორედ უფლებადამცველებს ემუქრებიან, ალბათ ამიტომ არაა გასაკვირი, რომ დღეს მათი მუქარის სამიზნე სამირა ბაირამოვა გახდა. გვახსოვს ისიც, რომ ისინი ლგბტქი აქტივისტების მიმართ ძალადობის წამხალისებლები არიან და თვითონაც ძალადობენ, მაგრამ სახლემწიფო არც სიტყვით გმობს მათ ქმედებებს და არც სამართლებრივი პასუხისგების საკითხს აყენებს, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად. ეს საგანგაშოა. უკვე დიდი ხანია ეს ჯგუფი მოქმედებს და ჟურნალისტებს შემონახული აქვთ მათი ყველა მოწოდება, საქმიანობა, ეს არ არის მხოლოდ ძალადობის მუქარა, გვაქვს მათ მიერ წახალისებული ძალადობრივი ქმედებების მაგალითები, მათი მონაწილეობით ან მათ მიერ ორგანიზებული ძალადობის ფაქტები, ამიტომ, სახელმწიფო ვალდებულია, აღკვეთოს მათი ქმედება და ასევე, ხმამაღლა და საჯაროდ დაგმოს კიდეც. სახელმწიფოს აქვს უფლებადამცველების მიმართ ნაკისრი ვალდებულებები – გაეროს სხვადასხვა რეზოლუციის მიხედვით, ამიტომ ისინი ვალდებულნი არიან, შეასრულონ აღებული ვალდებულებები. რეზოლუციებში საუბარია იმაზე, რომ სახელმწიფომ უნდა დაიცვას უფლებადამცველები შესაძლო ძალადობისგან, მათ შორის, არასახელისუფლებო ჯგუფებისგან მომდინარე ძალადობისგან, სახელმწიფო ვალდებულია, შექმნას კეთილგანწყობილი გარემო და ამ პროცესში მნიშნველოვანია მხარდაჭერის მკაფიო განცხადებები და სიტყვიერი მხარდაჭერაც უმაღლეს დონეზე, ეს მათი პოლიტიკური ვალდებულებაა, რომელსაც მეტწილად არ ასრულებენ“, – გვეუბნება ქეთი აბაშიძე.
სამართლიანი არჩევნებისა და დემოკრატიის საერთაშორისო საზოგადოების აღმასრულებელი დირექტორი, ნინო დოლიძე ამბობს, რომ ალტ-ინფოს ანტისახელმწიფოებრივი ინტერესები აშკარად გამოკვეთილია, ამიტომ არსებობს საფუძველი მათი საქმიანობის აღსაკვეთად, თუმცა ხელისუფლება სათანადოდ არ რეაგირებს.
„ალტ-ინფო არის რუსული ინტერესების გამტარი დაჯგუფება, რაც სახელმწიფოს, მოქალაქეების მიერ არჩეულ საგარეო კურსთან წინააღმდეგობაშია. ამ მიმართულებით სვლა ჩვენი კონსტიტუციითაც არის გარანტირებული. რუსეთის აგრესია, ომის შედეგები ყველას კარგად გვახსოვს და დღემდე ოკუპირებული აქვთ სხვადასხვა სახელმწიფოს ტერიტორიები, ამ დროს რომელიმე ჯგუფი ოკუპანტის ინტერესებს თუ ატარებს, ეს არის ანტისახელმწიფოებრივი, ამიტომ, რა თქმა უნდა, ეწინააღმდეგება ინტერესებს. ამ კონტექსტის გათვალისწინებით, ამ ჯგუფების თარეში ქვეყანაში შესაძლებელი არ უნდა იყოს, ისინი ქვეყნის სუვერენიტეტს უქმნიან საფრთხეს და ჩვენს კონსტიტუციურ წყობასთან აცდენაში არიან. ამ პრობლემას მეორე ნაწილიც აქვს, ისინი აღვივებენ ხან ეთნიკურ შუღლს, ხან – რელიგიურს, გვახსოვს 5 ივლისის მოვლენებიც, როცა ჰომოფობიური, ძალადობრივი აქცია დააორგანიზეს, ისინი ებრძვიან ყველაფერს, რაც დასავლურ ღირებულებებად მოიაზრება. ისინი ებრძვიან ადამიანების თავისუფლებას არა მხოლოდ გამოსვლებით, არამედ ფიზიკური ძალადობით და დაპირისპირებითაც. ისინი არიან დამნაშავეები, მაგრამ ვერ ვხედავთ, რომ ამისთვის სათანადოდ ისჯებიან, ხელისუფლება არ ატარებს სათანადო ზომებს, რაც მრავალ კითხვის ნიშანს აჩენს. როცა მომსწრეები ვართ ადმინისტრაციული შენობისთვის კვერცხის სროლის გამო დაკავების და ამის საპირწონედ მოძალადე ჯგუფების წინააღმდეგ უმოქმედობაა, ისმის კითხვა ხელისუფლების ნებასთან დაკავშირებით. ამიტომ, ჩნდება ეჭვი, რომ როცა მოძალადეს არ სჯი, შესაძლოა, მათი მდუმარე მოკავშირეც იყო“, – აღნიშნავს ნინო დოლიძე.
ქეთი აბაშიძის თქმით, ადამიანის უფლებათა სახლმა 2021 წელს რეგიონში კვლევა ჩაატარა, რომლითაც ულტრამემარჯვენე ჯგუფების რუსეთთან პირადაპირი თუ ირიბი კავშირი დგინდება, რაც ანტისახელმწიფოებრივია. გარდა ამისა, მისი თქმით, „კვლევების უმრავლესობის მიხედვით, განსაკუთრებული საფრთხის ქვეშ არიან ქალი უფლებადამცველები, აქტივისტები, რომლებიც ეთნიკური უმცირესობების უფლებებისთვის იბრძვიან, ლგბტქი უფლებადამცველები და ასევე ლგბტქი თემი, გარდა ამისა, გარემოსდამცველები, კორუფციის წინააღმდეგ მებრძოლი ადამიანები და ჟურნალისტები. ამ კონტექსტის გათვალისწინებით, განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება სამირა ბაირამოვას მიმართ მუქარასთან დაკავშირებით სახელმწიფოს მკვეთრ პოზიციას“.
სამირა ბაირამოვას მიმართ სოლიდარობის გამოსახატად, 21 მარტს, ნოვრუზ ბაირამის დღესასწაულზე, პოლიტიკოსი და უფლებადამცველი ქალები, მათ შორის, ნინო დოლიძე, ბაია პატარაია, ანა ნაცვლიშვილი და ხათუნა სამნიძე მარნეულში იყვნენ ჩასული, ამის ამსახველი ფოტოები ანა ნაცვლიშვილმა პირადი ფეისბუკის გვერდზე გაავრცელა.
აქტივისტების მიმართ სოლიდარობისა და ალტ-ინფოს ქმედებებთან დაკავშირებული წინააღმდეგობის ორგანიზატორები ხშირ შემთხვევაში უფლებადამცველი და პოლიტიკოსი ქალები არიან, რომლებიც ერთხმად მოითხოვენ სამირა ბაირამოვასთვის და სხვა აქტივისტებისთვის დაცვის გარანტიების შექმნას, ალტ-ინფოს ქმედებების გამოძიებას და ხელისუფლების მხრიდან მკაფიო განცხადებებს, მათ შორის, 5-6 ივლისის ძალადობრივ ფაქტებთან დაკავშირებით. იდა ბახტურიძის თქმით, ელიან უფრო მეტს და ითხოვენ უფრო მეტს.
ნინო დოლიძე კი აღნიშნავს, რომ „შსს აქტიური კი არა პროაქტიური უნდა იყოს და რეაგირება უნდა ჰქონოდათ მაშინვე, როცა მუქარა გაჟღერდა, მაგრამ გუშინ ამ ჯგუფებმა ენმ-ის ოფისიც გადაღებეს, რაც სამირას წინააღმდეგ მიმართული აგრესია იყო და არა ენმ-ზე ანგარიშსწორება. შსს-ს მოქმედებაში მხოლოდ გამოძიებას კი არ ვგულისხმობ, განცხადებების გავრცელებას, იმის ცხადად თქმას, რომ მსგავსი ქმედებები ქვეყანაში მიუღებელია. სახელმწიფოს პოლიტიკა და პოზიცია არანაკლებ მნიშვნელოვანია, მაგრამ ყველას გვახსოვს, თუნდაც 5 ივლისთან დაკავშირებით პრემიერის განცხადება, რომელმაც ძალადობა წაახალისა“.
Don't Miss
