კვლევა

საქართველოში ლგბტქი თემისა და მათი უფლებრივი თანასწორობის მიმართ განწყობები პოზიტიურად იცვლება — WISG

ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერმა ჯგუფმა (WISG) ახალი, მასშტაბური კვლევა  — წინარწმენიდან თანასწორობამდე გამოაქვეყნა, რომელიც ლგბტქი თემისა და მათი უფლებრივი თანასწორობის მიმართ საზოგადოების ცოდნის, ინფორმირებულობისა და დამოკიდებულების შესახებ 2016 წლის კვლევის ანალოგიურია და საზოგადოებრივი

მოსახლეობა ყველაზე დიდი პოლიტიკური (90%) და ეკონომიკური (83%) საფრთხის მომტან ქვეყნად რუსეთს ასახელებს — IRI-ს კვლევა

საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტის (IRI) საზოგადოებრივი აზრის კვლევის მიხედვით მოქალაქეებს ეკონომიკური პრობლემები, პოლიტიკური პოლარიზაცია და ამავდროულად, რუსეთისგან მომავალი გაზრდილი საფრთხეები აწუხებთ.

შოტლანდიაში ახალგაზრდა ქვიარები ნაკლებად ბედნიერად გრძნობენ თავს, ვიდრე 5 წლის წინ — კვლევა

შოტლანდიაში მცხოვრები ლგბტქი ახალგაზრდების რაოდენობა, რომლებიც ქვეყანას საცხოვრებლად კარგ ადგილად მიიჩნევდნენ, ბოლო 5 წლის განმავლობაში შემცირდა.

კვლევა – საქართველოს მოსახლეობის 88%-ს უნდა, რომ ომში უკრაინამ გაიმარჯვოს

/

კვლევისა და მენეჯმენტის საკონსულტაციო გლობალურმა კომპანია ACT-მა შემთხვევითობის პრინციპით სატელეფონო კვლევა ჩაატარა, რომლის მიხედვითაც საქართველოს მოსახლეობის 87% მიიჩნევს, რომ „უკრაინის ომი ჩვენი ომიც არის“.

მენსტრუალური სიღარიბე – უხილავი პრობლემა საქართველოში

/

26 ივლისს, თბილისში, კვლევის „მენსტრუალური სიღარიბის ფსიქო-სოციალური გავლენები ქალებსა და გოგონებზე საქართველოში“ წარდგენა გაიმართა.

კვლევა მოამზადა „უხილავმა შრომამ“, „Spark Fund“-ის მხარდაჭერით. პროექტის ჯგუფის წევრები არიან: სოფო ჯაფარიძე, სალომე ადამია, თეონა სიმაშვილი, ხატია ტყეშელაშვილი და დავით ომსარაშვილი. ხოლო კვლევის ავტორია თეონა ქავთარაშვილი.

უხილავი შრომა ორგანიზაციაა, რომელიც უკვე რამდენიმე წელია ცდილობს დღის წესრიგში დააყენოს ქალების წინაშე მდგარი პრობლემები და გამოწვევები. მათი მუშაობის ერთ-ერთი მთავარი ფოკუსი ქალების შრომის უფლებები და რეპროდუქციული ჯანმრთელობაა.

როგორც თავად ამბობენ კვლევას ორი მთავარი მიზანი აქვს, ერთი მხრივ, სურდათ ეკვლიათ მენსტრუალური სიღარიბე, რომელიც საქართველოში უხილავი პრობლემაა და არ არსებობს სათანადო ცოდნა, ხოლო მეორე მხრივ, სურთ ქალებისა და გოგონების წინაშე მდგარი პრობლემები პოლიტიკის დღის წესრიგში დააყენონ.

კვლევაში საკმაოდ კარგადაა განმარტებული რას ნიშნავს მენსტრუალური სიღარიბე და რა გავლენა აქვს მენტალურ ჯანმრთელობაზე, ეკონომიკურ შემოსავალზე, სკოლასა და სამსახურში გამოცხადებაზე.

მენსტრუალური სიღარიბე განმარტება, როგორც ფინანსური, სოციალური, პოლიტიკური ბარიერები მენსტრუალური პროდუქტებისა და განათლების ხელმისაწვდომობაზე.

„ეს არის უმნიშვნელოვანესი კვლევა იმიტომ, რომ პირველია საქართველოში, სადაც მოხდა სამეცნიერო ლიტერატურაში მენსტრუალური სიღარიბის ტერმინის განმარტება. ეს ტერმინი აქამდე განმარტებულიც კი არ იყო. მენსტრუალური სიღარიბე უხილავი პრობლემაა, რაზეც ქალებს უჭირთ საუბარი, შესაბამისად, ადამიანები არ არიან ინფორმირებულნი და ასე პრობლემაც ვერ მოგვარდება. ამგვარად, ეს კვლევა ძალიან მნიშვნელოვანია იმ თვალსაზრისით, რომ მომავალში დისკუსიები დაიწყოს და მოხდეს პრობლემის იდენტიფიცირება“, – ამბობს თეონა ქავთარიშვილი.

კვლევა იყო მცირე შერჩევის და მასში მონაწილეობა 13-დან 43 წლამდე ასაკის ათმა გოგონამ და ქალმა მიიღო. როგორც თეონა ამბობს, ცოტა რთულია განვაზოგადოთ, მაგრამ ეს არის ბიძგი და ბაზისი სხვა კვლევებისთვის.

კვლევაში ჩართული ადამიანები იმედოვნებენ, რომ სხვა ბევრი ორგანიზაციაც ჩაერთვება ამ საკითხის კვლევაში და, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია სახელმწიფოც დაინტერესდება.

„ჩვენი შემდეგი ნაბიჯი იმ უწყებებთან თანამშრომლობაა, რომელთაც ამ პრობლემებზე რეაგირება ხელეწიფებათ. ჩვენი მიზანია, რომ ეს ერთიანი სურათი ვაჩვენოთ და დავადასტუროთ საჭიროება, რომ სახელმწიფომ სხვადასხვა ნაბიჯები გადადგას“, – ამბობს სალომე ადამია.

მშრომელი ქალების ფემინიზმი აუცილებლად გაიმარჯვებს!

ყოველ მე-5 ოჯახს საჭმლის სამყოფი ფული არ აქვს — კიდევ რა წერია NDI-ის კვლევაში

ეროვნულ–დემოკრატიული ინსტიტუტი (NDI) კვლევის ახალ შედეგებს აქვეყნებს. კვლევის მიხედვით, ფასების ზრდა, სამუშაო ადგილები და სიღარიბე კვლავ ყველაზე მნიშვნელოვან გამოწვევად რჩება — ყოველ მეხუთე ოჯახს საჭმლის სამყოფი ფული არ აქვს. მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა ფასების მომატებაზე წუხს და მათი ოჯახის ეკონომიკურ მდგომარეობას ცუდად ან დამაკმაყოფილებლად აფასებს.

კვლევა შეეხება საზოგადოებისათვის მნიშვნელოვან საკითხებს. მათ შორის ეკონომიკას, სიღარიბის აღქმას, ინსტიტუტებსა და ქვეყნის საგარეო პოლიტიკა.

კვლევის ძირითადი მიგნებები ევროკავშირისა და ნატოს მხარდაჭერას, არსებულ ეკონომიკურ გამოწვევებს, სიღარიბესა და ინფლაციას, ემიგრაციასა და იმიგრაციასა და მთავრობის საქმიანობის შეფასებას ეხება. აღნიშნული მიგნებების თანახმად,

  • ევროკავშირის მხარდაჭერა 81%-მდე გაიზარდა, რაც იმის დასტურია, რომ საქართველოს მოქალაქეები ევროინტეგრაციის ერთგულნი რჩებიან. თუმცა, ასეთი მისწრაფებების მიუხედავად, მოსახლეობის უმრავლესობის აზრით, საქართველოს მთავრობა არაფერს აკეთებს ან საკმარისს არ აკეთებს საქართველოს ევროკავშირში გასაწევრიანებლად;
  • მსგავსი ტენდენციაა ნატოსთან მიმართებითაც — მოსახლეობის უმრავლესობა (73%) საქართველოს ჩრდილო-ატლანტიკურ ალიანსში წევრობას კვლავ უჭერს მხარს;
  • არსებული ეკონომიკური გამოწვევების ფონზე, საქართველოს მოსახლეობას ყველაზე მეტად ფასების ზრდა/ინფლაცია, უმუშევრობა, სიღარიბე და დაბალი ხელფასები აწუხებს — სხვა გამოწვევები ახლოსაც ვერ მოდის ამ ჩამონათვალთან. ყოველი მეორე მოქალაქე მიიჩნევს, რომ საქართველოს ეკონომიკა ცუდ მდგომარეობაშია, თუმცა უმრავლესობას (51%) ეჭვი ეპარება, რომ საქართველოს მთავრობას ეკონომიკური პრობლემების მოგვარება შეუძლია;
  • ყოველი მეხუთე მოქალაქე მომდევნო 12 თვის მანძილზე საზღვარგარეთ სამუშაოდ წასვლაზე ფიქრობს. წასვლის მსურველთა რიცხვი განსაკუთრებით მაღალია 50 წლამდე ასაკობრივ ჯგუფში: მათგან თითქმის ყოველი მესამე ემიგრაციაში წასვლას განიხილავს;
  • მთავრობის საქმიანობის დადებითი შეფასების 10%-იანი ზრდის მიუხედავად (41%-და 51%-მდე), მმართველი და ოპოზიციური პარტიების მიმართ მოსახლეობის უკმაყოფილება კიდევ უფრო გაიზარდა. მოქალაქეების 61% ამბობს, რომ საქართველოში არსებული არცერთი პარტია მათ ინტერესებს არ წარმოადგენს, რაც 2022 წლის ზაფხულის მერე 5%-იანი ზრდაა. მეტიც, ქართული ოცნების მხარდამჭერების მესამედი და ოპოზიციის მხარდამჭერთა ნახევარი ამბობს, რომ მათ ინტერესებს არცერთი პარტია არ ემსახურება.

კვლევის პირველი თავის მიხედვით, რომელიც ქვეყნის განვითარების მიმართულებას, უსაფრთხოების განცდასა და მომავალსა და ოპტიმიზმს ეთმობა,

  • წინა კვლევასთან შედარებით, 14%-ით გაიზარდა მათი რიცხვი, ვინც ფიქრობს, რომ ქვეყანა სწორი მიმართულებით ვითარდება.
  • ქვეყნის მიმართულების დადებითი შეფასება ყველაზე მეტად ქართული ოცნების მხარდამჭერებში გაიზარდა და უმეტესობა ამბობს, რომ საქართველოში თავს დაცულად გრძნობს. თავს ყველაზე ნაკლებად დაცულად — თბილისის მცხოვრებლები და ოპოზიციის მხარდამჭერები, ხოლო ყველაზე მეტად დაცულად ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლები, ქართული ოცნების მხარდამჭერები და კაცები გრძნობენ;
  • საქართველოს მოქალაქეები თავს დაუცველად, ძირითადად, ეკონომიკური საკითხების გამო გრძნობენ.
NDI

კვლევის მეორე თავი ეროვნული გამოწვევებს/პრიორიტეტებსა და განათლება ეხება.

  • ფასების ზრდა, სამუშაო ადგილები და სიღარიბე კვლავ ყველაზე მნიშვნელოვან გამოწვევად რჩება, ხოლო პირველად NDI საქართველოს კვლევების ისტორიაში, ფასების ზრდა ყველაზე მნიშვნელოვან საკითხად დასახელდა;
  • მოსახლეობას ასევე აწუხებს განათლების დაბალი ხარისხი, სწავლის მაღალი საფასური და მასწავლებლების/ ლექტორების დაბალი კვალიფიკაცია. განათლების ხარისხთან დაკავშირებით ყველაზე მეტად თბილისელები, ქალები, უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანები, დასაქმებულები და ოპოზიციის მხარდამჭერები წუხან.
NDI

მესამე თავის მიხედვით, რომელიც საქართველოს ეკონომიკის მდგომარეობას, უმუშევრობას, მთავრობის ეკონომიკური სტრატეგიის შეფასებას, ემიგრაციას, შინამეურნეობის ეკონომიკური მდგომარეობის შეფასებას, ყოველთვიურ ხარჯებს, ფასების მომატებას, საკუთრების ფორმებსა და შინამეურნოების კეთილდღეობის სკალას ეხება, მოქალაქეთა უმეტესობა საქართველოს ეკონომიკურ მდგომარეობას ცუდად აფასებს.

  • საქართველოს ეკონომიკის მდგომარეობას ყველაზე კრიტიკულად თბილისელები, ოპოზიციის მხარდამჭერები და გადაუწყვეტელი ამომრჩევლები აფასებენ, ხოლო ეკონომიკის მთავარ გამოწვევებად უმუშევრობა, ფასების ზრდა და დაბალი ხელფასები დასახელდა;
  • ყოველი მეხუთე მოქალაქე უმუშევარია — ურბანული დასახლებების მაცხოვრებელთა უმრავლესობა დასაქმებულია, ხოლო ქალების უმეტესობა ამბობს, რომ დაუსაქმებელი ან დიასახლისია. უმუშევართა უმრავლესობა ამბობს, რომ სამსახურს ან საერთოდ ვერ პოულობს ან შესაფერისი ანაზღაურებით, ხოლო სოფლის ტიპისა და ეთნიკურ უმცირესობათა დასახლებებში უმუშევრების უმრავლესობა ამბობს, რომ ვერ პოულობს ვერანაირ სამსახურს;
  • მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა ფასების მომატებაზე წუხს, მათი ოჯახის ეკონომიკურ მდგომარეობას ცუდად ან დამაკმაყოფილებლად აფასებს და ეჭვი ეპარება, რომ მთავრობა ეკონომიკური პრობლემების მოგვარებას შეძლებს (თბილისის მცხოვრებლები და ოპოზიციის მხარდამჭერები ყველაზე კრიტიკულად არიან განწყობილნი);
  • საზოგადოების აზრი გაყოფილია იმის შესახებ, თუ ვისი ბრალია ფასების ზრდა (პასუხები განსხვავდება პოლიტიკური პრეფერენციების მიხედვით: ოპოზიციის მხარდამჭერთა უმრავლესობა მთავრობას ადანაშაულებს, ხოლო ქართული ოცნების მხარდამჭერთა უმრავლესობა – მთავრობის კონტროლს მიღმა არსებულ ფაქტორებს);
  • ყოველ მეხუთე ოჯახს საჭმლის სამყოფი ფული არ აქვს (ქვეყნის დანარჩენ მოსახლეობასთან შედარებით, პატარა ქალაქებსა და სოფლის ტიპის დასახლებებში მცხოვრებთ და 55+ ასაკის მოქალაქეებს ყველაზე მეტად უჭირთ. პოლიტიკური სიმპატიების მიხედვით განსხვავებები არ გამოიკვეთა);
NDI
  • მოქალაქეთა უმრავლესობა ოჯახის შემოსავალს, ძირითადად, საკვებზე, კომუნალურ გადასახადებზე, წამლებსა და სესხებზე ხარჯავს, ხოლო ყოველი მეორე ამბობს, რომ ბოლო 6 თვის მანძილზე ყოფილა შემთხვევა, როცა კომუნალურის გადასახდელად საკმარისი ფული არ ჰქონია;
  • ფინანსური სირთულეების გამო, მოსახლეობის უმრავლესობამ დასვენებისა და შოპინგის ხარჯები შეამცირა. უმრავლესობის აზრით, მათ ოჯახს კომფორტული ცხოვრებისთვის ყოველთიურად 3000 ლარამდე შემოსავალი ეყოფოდა. ასევე, ყოველი მესამე ამბობს, რომ წინა წელთან შედარებით საჭმელსა და წამლებზე ნაკლებს ხარჯავს (ყოველი მეორე ამბობს, რომ ფინანსურ პრობლემებთან გამკლავების მიზნით, გაზისა და ელ. ენერგიის მოხმარება შეზღუდა. სოფლის მოსახლეობის, ასევე 55+ ასაკის მოქალაქეების უმრავლესობამ გაზისა და ელ. ენერგიის მოხმარება შეზღუდა);
  • საქართველოს ყოველი მეხუთე მოქალაქე ემიგრაციაში წასვლაზე ფიქრობს, ხოლო თბილისის, დიდი ქალაქებისა და უმცირესობათა დასახლებების მცხოვრებთა მეოთხედს, ასევე, ახალგაზრდების მესამედს ემიგრაციაში წასვლა სურს;
  • უმრავლესობა თავის ან ოჯახის წევრის საკუთრებაში არსებულ ბინაში ცხოვრობს (თბილისის ყოველი მეოთხე მცხოვრები ბინას ქირაობს. იმ 9%-დან, ვინც ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობს, ნახევარმა თქვა, რომ ბოლო 12 თვის მანძილზე ქირა გაუძვირდა. ასევე, მათი ნახევარი შიშობს, რომ მომავალში ქირის გადახდას ვერ შეძლებს).

მეოთხე თავი საზოგადოებრივ უსაფრთხოებას ეხება. კვლევის მიხედვით,

  • ყოველი მესამე მოქალაქე ავტოსატრანსპორტო შემთხვევებსა და სახლის გაძარცვის რისკებზე ღელავს, თუმცა, უმრავლესობა არ ღელავს ქუჩაში გაქურდვის, ფიზიკური ზიანის მიყენების, პირადი ან ფინანსური ინფორმაციის მოპარვის ან სექსუალური შევიწროების საფრთხეებზე;
  • თბილისი გამორჩეულია — თბილისში ყოველი მეორე ადამიანი ავტოსაგზაო შემთხვევისა და სახლის გაქურდვის საფრთხეებზე ღელავს, ასევე ყოველი მეორე ადამიანი ქუჩაში გაქურდვისა და პერსონალური/ ფინანსური ინფორმაციის მოპარვის საფრთხეებზე ღელავს;
  • მოსახლეობის მეოთხედი საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში თავს უსაფრთხოდ არ გრძნობს;
  • თბილისელების თითქმის 40% საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში თავს დაუცველად გრძნობს, განსაკუთრებით ქალები;
  • ასევე, თბილისში ყოველი მეორე ქალი საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში თავს დაუცველად გრძნობს.
NDI

მეხუთე თავი მთავრობის, პრემიერმინისტრის, პრეზიდენტის და პარლამენტის საქმიანობის, პოლიტიკური პარტიების შეფასებასა და ქალთა პოლიტიკურ მონაწილეობას შეეხება.

  • გასული წლის შემდეგ, მთავრობის საქმიანობის დადებითი შეფასება 10%-ით გაიზარდა, პრეზიდენტის, პრემიერისა და პარლამენტის საქმიანობის უარყოფითი შეფასებები კი 8-10%-ით შემცირდა, თუმცა, პრემიერის საქმიანობის შეფასება შედარებით დაბალია თბილისში და ოპოზიციის მხარდამჭერებში;
  • აღსანიშნავია, რომ პარლამენტს ყველაზე კრიტიკულად თბილისსა და დიდ ქალაქებში, ასევე ოპოზიციის მხარდამჭერებში აფასებენ, ხოლო, წინა კვლევასთან შედარებით, ახლა კიდევ უფრო მეტი ადამიანი მიიჩნევს, რომ საქართველოში არცერთი პარტია არ გამოხატავს ხალხის ინტერესებს;
  • ქართული ოცნების მხარდამჭერთა მესამედი და ოპოზიციური პარტიების მხარდამჭერთა თითქმის ნახევარი ამბობს, რომ არცერთი პარტია არ გამოხატავს მათ ინტერესებს (პარტიებისადმი მიკუთვნებულობის განცდა შედარებით უფრო მაღალია 55+ ასაკის მოსახლეობასა და სოფლის ტიპის დასახლებებში);
  • უმეტესობა კვლავ პოლიტიკურად გადაუწყვეტელია;
NDI
  • მოქალაქეები უფრო მეტად უჭერენ მხარს საპარლამენტო ცხოვრებაში ქალებისა და კაცების თანაბარ მონაწილეობას. პარლამენტში 50-50-ზე გენდერულ გადანაწილებას ყველაზე მეტად პატარა ქალაქებსა და თბილისში, ასევე ქალები და ახალგაზრდები უჭერენ მხარს.

მეექვსე თავი ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანებას, საქართველოს ევროინტეგრაციის პროგრესის შეფასებასა და  ევროინტეგრაცის კუთხით მთავრობის საქმიანობის შეფასებას ეთმობა. აღნიშნული თავის თანახმად,

  • ნატოს მხარდაჭერა სტაბილურად მაღალია, ხოლო ევროკავშირის მხარდაჭერა გაიზარდა და ჩვეულ ნიშნულს დაუბრუნდა, რაც საქართველოს მოქალაქეების მხრიდან ევროკავშირში გაწევრიანების ურყევ მხარდაჭერაზე მიუთითებს;

    NDI
  • მოსაზრებები გაყოფილია იმასთან დაკავშირებით, დაშორდა თუ დაუახლოვდა საქართველო ევროკავშირს, თუმცა, ქართული ოცნების მხარდამჭერებს უფრო მეტად მიაჩნიათ, რომ საქართველო ევროკავშირს დაუახლოვდა;
  • უმრავლესობა ფიქრობს, რომ საქართველოს მთავრობა საკმარისს არ აკეთებს ან არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ საქართველო ევროკავშირში გაწევრიანდეს, ხოლო თბილისისა და სხვა დიდი ქალაქების მოსახლეობა, ასევე ოპოზიციის მხარდამჭერები ფიქრობენ, რომ მთავრობა საკმარისს არ აკეთებს ან არაფერს აკეთებს, რათა საქართველო ევროკავშირის წევრი გახდეს.
NDI

დოკუმენტის მეშვიდე და ბოლო თავი ეხება რუსეთის შეჭრას უკრაინაში, რუსების იმიგრაციის გავლენას საქართველოზე, სახელმწიფო პოლიტიკას რუსი მოქალაქეების მიმართ, სავიზო რეჟიმის შემოღებას რუსეთის მოქალაქეებისთვისა და დამოკიდებულებას რუსეთისა და რუსი ხალხის მიმართ.

აღნიშნული თავის მიხედვით,

  • უკრაინაში ომს უფრო ნაკლები ადამიანი აბრალებს რუსეთს, ვიდრე მარტსა და აგვისტოს გამოკითხვებში, თუმცა იზრდება მათი რიცხვი, ვინც ბრალს სახელდობრ პუტინს სდებს;
  • სხვებთან შედარებით, თბილისელები რუსეთს უფრო მეტად აბრალებენ უკრაინაში ომს, ხოლო, უმრავლესობის აზრით, საქართველოში რუსების იმიგრაციას, შესაძლოა, ქვეყანაზე უარყოფითი გავლენა ჰქონდეს;
NDI
  • უმრავლესობისთვის რუსეთის მოქალაქეების შემოსვლასთან დაკავშირებით ხელისუფლების მიდგომა მიუღებელია, ეთნიკური უმცირესობების დასახლებებში უმეტესობა რუსების იმიგრაციისგან სარგებელს ელის;
  • რუსეთის მოქალაქეების შემოსვლასთან დაკავშირებით სახელმწიფო პოლიტიკას ყველაზე კრიტიკულად თბილისის მოსახლეობა, ქალები და ოპოზიციის მხარდამჭერები აფასებენ;
  • უმრავლესობა მხარს უჭერს რუსეთის მოქალაქეებისთვის სავიზო რეჟიმის დაწერებას და რუსეთის მთავრობის მიმართ ცალსახად უარყოფითი დამოკიდებულება აქვთ, თუმცა აღსანიშნავია, რომ რუსეთის მთავრობის მიმართ ყველაზე დადებითი დამოკიდებულება ეთნიკური უმცირესობების დასახლებებში აქვთ;
NDI
  • სავიზო რეჟიმის მხარდაჭერა კიდევ უფრო მაღალია თბილისში, 18-34 წლის ასაკობრივ კატეგორიაში, ქალებსა და ოპოზიციის მხარდამჭრებში, თუმცა, ეთნიკური უმცირესობების დასახლებებში მოქალაქეებს ამ საკითხთან დაკავშირებით გამოკვეთილი პოზიცია არ აქვთ;
  • რუსეთის მთავრობისგან განსხვავებით, მოსახლეობის უმრავლესობა რუსი ხალხის მიმართ დადებითად არის განწყობილი, ხოლო რუსი ხალხის მიმართ ყველაზე უარყოფითი დამოკიდებულება აქვთ: თბილისის მოსახლეობას, 18-34 წლამდე ასაკობრივ ჯგუფს, ქალებს და ოპოზიციის მხარდამჭერებს; საქართველოს მოსახლეობა ფიქრობს, რომ რუსეთის მთავრობა და ხალხი ერთი არ არის.

NDI-ის კვლევა დიდი ბრიტანეთის მთავრობის UK aid-ის ფინანსური ხელშეწყობით ხორციელდება. კვლევა ჩატარებულია CRRC საქართველოს მიერ და 2,519 დასრულებული ინტერვიუს (29% გამოპასუხება) აერთიანებს, ხოლო საშუალო ცდომილების ზღვარი +/- 1.6%-ია.

საზოგადოებრივი აზრის მაჩვენებელი ანგარიში 2022 წლის 3 დეკემბრიდან – 20 დეკემბრამდე ქვეყნის მასშტაბით ჩატარებულ, საქართველოს ზრდასრული მოსახლეობის წარმომადგენლობით პირისპირ გამოკითხვის შედეგებს ემყარება (ოკუპირებული ტერიტორიების გამოკლებით).

NDI და CRRC კვლევაში იყენებს სტრატიფიცირებული და კლასტერული შერჩევის მეთოდს. შინამეურნეობის შერჩევა მოხდა შემთხვევითი შერჩევის პრინციპით, ხოლო რესპონდენტების შერჩევა — კიშის ცხრილის გამოყენებით. ინტერვიუებიდან ყველა ჩატერებული პირისპირ ინტერვიუს მეთოდით, 18+ ასაკის მოსახლეობასთან, სამიდან რომელიმე ენაზე: ქართული, სომხური და აზერბაიჯანული.

კვლევა გენდერული კვოტების შესახებ — თეორია და პრაქტიკა საქართველოში

ეროვნულ-დემოკრატიული ინსტიტუტის (NDI) პროგრამისა და გენდერული თანასწორობისთვის გაეროს ერთობლივი პროგრამის ფარგლებში ჩატარდა კვლევა “სავალდებულო გენდერული კვოტების მექანიზმის ანალიზი: 2020 და 2021 წლების არჩევნების თეორია და პრაქტიკა საქართველოში”.

კვლევა მიზნად ისახავდა სავალდებულო გენდერული კვოტების მექანიზმის და მისი პრაქტიკაში აღსრულების შესწავლას, არსებული პრაქტიკული და საკანონმდებლო ხარვეზების გამოვლენასა და სავალდებულო გენდერული კვოტების მიღების შემდეგ საქართველოში ქალთა პოლიტიკური მონაწილეობის გაძლიერებისთვის რეკომენდაციების შემუშავებას.

კვლევამ არჩევნებამდე არსებული მდგომარეობა, არჩევნების დღე და არჩევნების შემდგომი პერიოდი შეაფასა და ძირითადი მიგნებები და რეკომენდაციები ჩამოაყალიბა:

  • გენდერული თანასწორობა, მათ შორის, პოლიტიკაში ქალების როლის გაძლიერება საზოგადოების მოთხოვნაა;
  • პოლიტიკურ პარტიებში სავალდებულო გენდერული კვოტის მიმართ დამოკიდებულება, ზოგადად, დადებითია;
  • პოლიტიკურ პარტიებს არ აქვთ ან სუსტად აქვთ გაწერილი და დანერგილი შიდაპარტიული გენდერული პოლიტიკა;
  • გამოწვევად რჩება სავალდებულო გენდერული კვოტის მოქმედების ვადა;
  • გამოწვევად რჩება სავალდებულო გენდერული კვოტის პროპორცია;
  • პოლიტიკურ პარტიებს არ აქვთ ქალი კანდიდატების მოძიების, მოზიდვის, ჩართვის და დაწინაურების მკაფიოდ გაწერილი წესები, რაც თავისთავად აფერხებს მეტი ქალის ჩართვას პოლიტიკურ ცხოვრებაში;
  • ქალი კანდიდატების/პოლიტიკოსებისთვის საჯაროობა განსაკუთრებით რთულია;
  • პოლიტიკური პარტიებისთვის გამოწვევად რჩება არასაარჩევნო პერიოდში პარტიის ყოველდღიური საქმიანობა;
  • წამახალისებელი ფინანსური მექანიზმის არსებული მოდელი არაეფექტიანია და საჭიროებს გადახედვას.

რაც შეეხება ძირითად რეკომენდაციებს, კვლევის მიხედვით, მათ შორის არსებითია:

  • პოლიტიკაში ქალების წარმომადგენლობის ზრდასთან ერთად, მნიშვნელოვანია მათი შინაარსობრივი მონაწილეობისა და ჩართულობის ზრდა. ამისთვის, მნიშვნელოვანია, პოლიტიკურმა პარტიებმა შექმნან, განავითარონ და დანერგონ შიდაპარტიული გენდერული პოლიტიკა. მათ შორის, შიდაპარტიული გენდერული კვოტის დანერგვის, რესურსების თანაბარი გადანაწილების, კანდიდატების მოზიდვის და პროფესიული განვითარების სისტემების გაუმჯობესების გზით.
  • მნიშვნელოვანია, გადაიხედოს საკანონმდებლო ჩარჩო და გაიზარდოს სავალდებულო გენდერული კვოტის მოქმედების ვადა. კერძოდ, არსებულ მტკიცებულებებზე დაყრდნობით, რეკომენდირებულია, საარჩევნო კოდექსში გაუქმდეს ჩანაწერი სავალდებულო გენდერული კვოტის კონკრეტული ვადით (2028 და 2032 წლები) შეზღუდვის შესახებ.
  • მნიშვნელოვანია, გადაიხედოს საკანონმდებლო ჩარჩო და გაიზარდოს სავალდებულო გენდერული კვოტის პროპორცია. კერძოდ, არსებულ მტკიცებულებებზე დაყრდნობით, რეკომენდირებულია, საარჩევნო კოდექსით საქართველოს პარლამენტის 2024 წლის და მომდევნო არჩევნებისთვის პროპორციულ სიაში ყოველ სამეულში ერთი განსხვავებული სქესის კანდიდატის დადგენა, ხოლო 2032 წლიდან – პარიტეტის პრინციპზე გადასვლა (ორ კანდიდატში ერთი განსხვავებული სქესის წარმომადგენელი). ადგილობრივი თვითმმართველობის 2025 წლის და მომდევნო არჩევნებისთვის პროპორციულ სიაში ორ კანდიდატში ერთი განსხვავებული სქესის კანდიდატის დადგენა.
  • მნიშვნელოვანია, გადაიხედოს წამახალისებელი ფინანსური მექანიზმის მოქმედების ვადა და მისი მიზნობრიობის გაზრდისათვის, შეიცვალოს ფინანსური მექანიზმის გამოყენების ფორმულა.

კვლევის ფარგლებში 40 სიღრმისეული ინტერვიუ და 6 ფოკუს ჯგუფი ჩატარდა. მასში მონაწილეობა მიიღეს ქართული ოცნების, ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის, ევროპული საქართველოს, ლელო საქართველოსთვის, სტრატეგია აღმაშენებელის, მოქალაქეების, გირჩის, საქართველოსთვის, საქარათველოს ლეიბორისტული პარტიის, დროას, ანა დოლიძე – ხალხისთვის პარტიის წევრებმა და სახელმწიფო უწყებებისა და არასამთავრობო სექტორის წარმომადგენლებმა.

“სავალდებულო გენდერულ კვოტაზე საუბრისას, რესპონდენტი პოლიტიკური პარტიების უმრავლესობა აცხადებს, რომ მათი პარტიები მხარს უჭერენ გენდერულ კვოტირებას. მეტიც, რამდენიმე რესპონდენტი აღნიშნავს, რომ 2021 წლის თვითმმართველობის არჩვენებისთვის „ბოლო წუთს შეცვლილმა კანონპროექტმა და გენდერული კვოტის პროცენტულობის შემცირებამ“ მათში დიდი უკმაყოფილება გამოიწვია. რაც შეეხება არასაპარლამენტო და ახლადშექმნილ პარტიებს, მათ არ აქვთ გენდერულ კვოტირებაზე გამოკვეთილი ოფიციალური პოზიცია და აცხადებენ, რომ სხვა პარტიების მსგავსად, აღნიშნულ თემას ჰყავს მომხრეებიც და მოწინააღმდეგეებიც”, — აღნიშნულოა დოკუმენტში.

2021 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებისას, სავალდებულო გენდერულმა კვოტამ ქალთა წარმომადგენლობის ზრდაზე მნიშვნელოვანი გავლენა იქონია. კერძოდ, 2021 წლის თვითმმართველობის არჩევნებისას პროპორციული სიით 31.4% (441) ქალი, ხოლო მაჟორიტარული წესით 7.6% (50) ქალი აირჩა. ჯამში, ქალთა წარმომადგენლობა საკრებულოებში 24%-მდე გაიზარდა.

დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ მიუხედავად პროგრესისა, საქართველოს პარლამენტში ქალების რაოდენობა მნიშვნელოვნად ჩამორჩება იმ კრიტიკულ მასას (30%-40%), რომელიც აუცილებელია გადაწყვეტილების მიღების პროცესზე გავლენის მოსახდენად.

“თანამშრომლობის პოზიტიურ გამოცდილებაზე დაყრდნობით, მნიშვნელოვანია გაგრძელდეს ერთობლივი მუშაობა საქართველოში გენდერული თანასწორობის გაძლიერების მიზნით. ამ პროცესში არსებითად გადამწყვეტია ქალების პოლიტიკური გაძლიერება, რათა მათ შეძლონ თანაბარი მონაწილეობა ქვეყნის ეკონომიკურ, სოციალურ და პოლიტიკურ ცხოვრებაში”, — ვკითხულობთ დოკუმენტში.

კვლევა ჩატარდა ეროვნულ-დემოკრატიული ინსტიტუტის (NDI) პროგრამის ფარგლებში, „ანგარიშვალდებული და ინკლუზიური პოლიტიკური გადაწყვეტილებების ხელშეწყობა საქართველოში“, დიდი ბრიტანეთისა და ჩრდილოეთ ირლანდიის გაერთიანებული სამეფოს მთავრობის საგარეო, თანამეგობრობისა და განვითარების ოფისის კარგი მმართველობის ფონდის ფინანსური მხარდაჭერით. კვლევა ასევე მომზადდა გაეროს განვითრების პროგრამის (UNDP) და შვედეთის მხარდაჭერით, გენდერული თანასწორობისთვის გაეროს ერთობლივი პროგრამის ფარგლებში.

საქართველოში ლგბტქი უფლებების მხარდამჭერთა რაოდენობა გაზრდილია — NDI-ის კვლევა

NDI-ის ახალი კვლევის მიხედვით, 2015 წლიდან დღემდე 17%-ით გაიზარდა საქართველოს მოსახლეობის იმ ნაწილის რაოდენობა, რომელსაც ლგბტქი უფლებების დაცვა მნიშვნელოვნად მიაჩნია. შედეგად, გამოკითხულთა 38% მიიჩნევს, რომ ლგბტქი უფლებების დაცვა მნიშვნელოვანია. ამასთან, 2015 წლიდან დღემდე 11%-ით შემცირდა იმ ადამიანთა წილი, რომელსაც აღნიშნული საკითხი უმნიშვნელოდ მიაჩნია და ასევე 38% შეადგინა. 18% ამ საკითხისადმი ნეიტრალურად არის განწყობილი.

გაიზარდა ეთნიკური უმცირესობების უფლებების დაცვის მხარდამჭერთა რაოდენობაც და 81% შეადგინა, მცირედი გაუმჯობესებაა რელიგიური უმცირესობების დაცვის ნაწილშიც და 79%-ს შეადგენს.

სტაბილურად მაღალია იმ ადამიანების რაოდენობა, რომელთაც შშმ პირების უფლებების უფლებების დაცვა მნიშვნელოვნად მიაჩნიათ (92%).

აღსანიშნავია ისიც, რომ მოიმატა იმ ადამიანების რაოდენობამ, რომლებიც ადამიანების უფლებების დაცვას ყველაზე მნიშვნელოვან ეროვნულ საკითხად მიიჩნევენ. ეს მაჩვენებელი 14%-ია. ამასთან, გამოკითხულთა 36% მიიჩნევს, რომ ადამიანის უფლებების დაცვის მიმართულებით მდგომარეობა გაუარესდა, 37%-ის აზრით მდგომარეობა არ შეცვლილა, ხოლო 22% ფიქრობს, რომ გაუმჯობესება შეიმჩნევა. 

გარდა ამისა, გამოკითხულთა 33%-ის აზრით, დემოკრატიული საზოგადოების 3 მთავარი ნიშნიდან ერთ-ერთი ადამიანის უფლებების დაცვაა. 

რაც შეეხება სიტყვის თავისუფლებას, 33% მიიჩნევს, რომ მდგომარეობა გაუმჯობესდა, 34%-ის აზრით, მდგომარეობა არ შეცვლილა, 29% მდგომარეობას გაუარესებულად აფასებს.

NDI-ის კვლევა ევროინტეგრაციის საკითხებსაც მოიცავდა. 2019 წელთან შედარებით, 14%-ით არის გაზრდილი იმ ადამიანების რაოდენობა, რომლებიც მიიჩნევენ, რომ საქართველოს ევროკავშირში გაწევრიანებას ყველაზე მეტად საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან პოლიტიკური ნების არარსებობა უშლის ხელს და 25%-ს შეადგენს.

შედეგების მიხედვით, მნიშვნელოვნად გაიზარდა ცალსახად პროდასავლური კურსის მხარდამჭრთა რაოდენობა და 47% შეადგინა, ხოლო შემცირდა იმ ადამიანების რაოდენობა, რომლებიც პროდასავლურ კურსს უჭერენ მხარს, თუმცა რუსეთთან კარგი ურთიერთობის შენარჩუნება სურთ. ეს მაჩვნებელი ამჟამად 31%-ია. პრორუსულ კურსს გამოკითხულთა მხოლოდ 9% უჭერს მხარს.

სტაბილურად მაღალია ნატოში გაწევრიანების მსურველთა რაოდენობა — აგვისტოს მონაცემებით, 69%-ისთვის ევრო-ატლანტიკური ინტეგრაციის გაცხადებული მისწრაფება მისაღებია, მიუღებელი კი სულ რაღაც 16%-ისთვის არის.

გამოკითხვის მიხედვით, საქართველოს მოსახლეობის 65% მიიჩნევს, რომ საქართველო მეტ სარგებელს მიიღებს ევროკავშირსა და ნატოში გაწევრიანებით. რუსეთთან ურთიერთობის სანაცვლოდ ევროპულ და ევრო-ატლანტიკურ ინტეგრაციაზე უარის თქმას კი სულ რაღაც 12% უჭერს მხარს. ბოლო თვეებში მცირედით შემცირდა ევროკავშირში გაწევრიანების მსურველთა რაოდენობა, თუმცა ისევ სტაბილურად მაღალია — აგვისტოს მონაცემებით, გამოკითხულთა 75%-ისთვის მისაღებია საქართველოს გაცხადებული მიზანი, რომ ქვეყანა ევროკავშირის წევრი გახდეს და აღნიშნულ მისწრაფებას 14% ეწინააღმდეგება. ევროკავშირში გაწევრიანების მომხრეთა 67% მიიჩნევს, რომ ეს ქვეყნის ეკონომიკას გააუმჯობესებს, 32%-ის აზრით, სამუშაო ადგილებზე დადებითად აისახება და ქვეყანას მეტ უსაფრთხოებას მოუტანს, ხოლო 20%-ისთვის მოტივაცია დემოკრატიის გაძლიერებაა. 

აღსანიშნავია ის, რომ გამოკითხულთა 44%-ის აზრით, საქართველო არასწორი მიმართულებით ვითარდება, 29%-ის აზრით — არ იცვლება, 23% კი მიიჩნევს, რომ ქვეყანა სწორი მიმართულებით ვითარდება.

კვლევა NDI-ის დაკვეთით CRRC საქართველომ 14 ივლისიდან 15 აგვისტოს ჩათვლით გააკეთა და 2 104 ადამიანი გამოკითხა. ცდომილების ზღვარი 2%-ია. კვლევა დაფინანსებულია დიდი ბრიტანეთისა და ჩრდილოეთ ირლანდიის გაერთიანებული სამეფოს მთავრობის საგარეო, თანამეგობრობისა და განვითარების ოფისის კარგი მმართველობის ფონდის მიერ. 

სამხედროს ოჯახში მცხოვრებ LGBTQI მოზარდებს მენტალური გამოწვევების ბევრად მაღალი რისკი აქვთ — კვლევა

The Trevor Project-ის ახალი კვლევის მიხედვით, იმ ლგბტქი მოზარდებს, რომელთა მშობელიც სამხედრო პირია, მენტალური ჯანმრთელობის გამოწვევებისა და სუიციდის ბევრად მაღალი რისკი აქვთ.

2021 წლის ეროვნული გამოკითხვის შედეგების მიხედვით, ლგბტქი მოზარდების 5%-ის მშობელი იყო სამხედრო პირი და მათ შფოთვის 17%-ით უფრო მაღალი მაჩვენებელი აქვთ, ასევე 14%-ით უფრო მაღალი რისკი, რომ სუიციდზე იფიქრონ და მცდელობის 40%-ით მაღალი მაჩვენებელი. აღნიშნული განსხვავება ბევრად მწვავედ 18 წელს მიუღწეველ მოზარდებში გამოვლინდა.

ოჯახის მხარდაჭერა მდგომარეობას საგრძნობლად ცვლის. სამხედრო პირის ოჯახში მცხოვრებ იმ ლგბტქი მოზარდებს, რომელთაც მშობლები მხარს უჭერენ, შფოთვის 40%-ით დაბალი, დეპრესიის 56%-ით დაბალი და სუიციდის მცდელობის 46%-ით დაბალი მაჩვენებელი აქვთ.

„ოჯახის მხარდაჭერა მრავალი ფორმით ვლინდება, ახალგაზრდის ცხოვრებაში არსებულ პრობლემებზე ღიად საუბრის შესაძლებლობიდან დაწყებული, ლგბტქი მეგობრებთან საუბრის შესაძლებლობით ან მათთან საუბრისას სწორი ტერმინების გამოყენებით დამთავრებული“, — ნათქვამია კვლევის აღწერაში.

The Trevor Project-ის მკვლევრის, ჯონა დეჩანტის თქმით, კიდევ ერთი კვლევაა საჭირო, რომელიც სამხედრო პირთა ოჯახებში მცხოვრები ლგბტქი მოზარდების გამოცდილებათა მრავალფეროვნებას უკეთ ასახავს, მაგრამ „ერთი რამ ცხადია, მენტალური ჯანმრთელობის სპეციალისტებმა უნდა გაითვალისწინონ ლგბტქი ადამიანების ოჯახური მდგომარეობა და გამოსავლის ძიებისას აღნიშნული ინფორმაციის მიხედვით იხელმძღვანელონ“.

წყარო: The Advocate

ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობა, პანდემიის გავლენა და დასაქმების პრობლემა — აჭარაში მცხოვრები ქვიარ ადამიანების საჭიროებების კვლევა

სოლიდარობის თემმა კოვიდ პანდემიის პირობებში აჭარაში მცხოვრები ქვიარ თემის ყოველდღიურობისა და გამოწვევების შესახებ კვლევა გამოაქვეყნა, რომელიც ფსიქოლოგიური და ფიზიკური, ასევე სექსუალური ძალადობის, ეკონომიკური გამოწვევებისა და განათლების მიმართულებით არსებული მდგომარეობის აღწერას მოიცავს.

კვლევის ფარგლებში აჭარაში მცხოვრები 14 ქვიარ ადამიანი გამოიკითხა, რომელთაგან მხოლოდ 3 რესპონდენტი საუბრობს საკუთარ იდენტობაზე ღიად.

კვლევის მონაწილეები ოჯახისა და საზოგადოების მხრიდან ფსიქოლოგიურ და ფიზიკურ ძალადობაზე, საჯარო ადგილებში თავდასხმის შემთხვევებზე, მათ შორის, ჯგუფური თავდასხმის შემთხვევებზე საუბრობენ და აღნიშნავენ, რომ საკუთარი ორიენტაციის საჯაროდ გაცხადების გამო საცხოვრებელ ადგილზე პრობლემებიც შეექმნათ.

ამასთან, კვლევის მიხედვით, რესპონდენტთა დიდი ნაწილი ჰომოფობიური, ძალადობრივი გარემოს გამო ქვეყნიდან წასვლას გეგმავს.

„საზღვარგარეთ ვაპირებ წასვლას უახლოეს მომავალში. შესაძლოა ლტოლვილად ჩავბარდე, ამასაც განვიხილავ. წლების შემდეგ შეიძლება დავბრუნდე და ვიცხოვრო საქართველოში, თუ ჰომოფობიური გარემო შეიცვლება და უსაფრთხო იქნება აქ ყოფნა ჩემთვის. ბათუმი ძალიან ჰომოფობიური ადგილია, ყოველდღე მეშინია, რადგან არ ვიცი სამსახურიდან სახლში ცოცხალი თუ მივალ. ქუჩაში ბევრჯერ ამდევნებიან და ამ საშიშროების წინაშე ვარ სულ. თავს ფიზიკურად ვერ ვიცავ თუ არ გამოვიყენე სხვა საშუალებები მაგალითად სპრეი“, — აღნიშნავს გეი ბიჭი, რესპონდენტი #9.

ყველა გამოკითხული აღნიშნავს, რომ ძალადობის მსხვერპლი ერთხელ მაინც ყოფილა, რომელთაგან 7-ს ფიზიკური ძალადობის გამოცდილება ჰქონია. ერთ-ერთი რესპონდენტი კი „ქუჩის ბანდის“ მხრიდან ჯგუფური ძალადობის შემთხვევებზე საუბრობს.

„ვყოფილვარ ფიზიკური ძალადობის მსხვერპლიც. სკოლის გარდა უბნის ე.წ ბანდა მუდმივად ძალადობდა ჩემზე, რომლის დეტალებზეც საუბარი არ მინდა. ამის შესახებ არავისთან მილაპარაკია, არც ოჯახთან. მაშინ პოლიციისთვის როგორ უნდა მიმემართა, ეგეც არ ვიცოდი“, — აღნიშნავს გეი ბიჭი, რესპონდენტი #4, რომელიც სექსუალური ძალადობის მცდელობასაც იხსენებს, რისგანაც თავის დახსნა შეძლო.

ტრანსგენდერი რესპონდენტი კი აღნიშნავს, რომ ფიზიკური ძალადობის გამოცდილების შემდეგ სხეულზე დაზიანებები ჰქონდა, გამოძიება დაიწყო, თუმცა პოლიციის მხრიდან დამამცირებელი მოპყრობის გამოცდილება ჰქონდა. მისი თქმით, პოლიცია დაცინვით ეკითხებოდა, რა უნდა ჩაეწერათ გენდერის გრაფაში და კამერის წინ პოზირებას სთხოვდნენ.

კვლევაში მონაწილე რესპონდენტების მონათხრობის თანახმად, ქუჩაში ხშირად აწყდებიან დამცინავ მოპყრობას ჩაცმულობის გამო.

4 ლბტქი ადამიანი ოჯახის მხრიდან ფსიქოლოგიური ძალადობის შემთხვევებზეც საუბრობენ. ერთ-ერთი რესპონდენტი ლესბოსელი გოგო კი აღნიშნავს, რომ ძმის მხრიდან ფიზიკური ძალადობის მსხვერპლი იყო, ოჯახიდან წამოსვლის შემდეგ კი ფსიქოლოგიური ძალადობა გაგრძელდა.

„ვყოფილვარ ჩემი ძმისგან ფსიქოლოგიური, ფიზიკური ძალადობის მსხვერპლი. სახლიდან რომ წამოვედი, მე მაბრალებდა, რომ დედაჩემს რაღაც სჭირდა. მაშანტაჟებდა, რომ თუ არ მოხვალ, ასე ვიზამ და ისე ვიზამ. მეუბნებოდა, რომ შემარცხვენელი გოგო ვარ და თავიდანვე უნდა მყოლოდი ხელში და მაშინ უნდა მოგხვედროდაო“, — აღნიშნავს ლესბოსელი გოგო, რესპონდენტი #6.

კვლევის თანახმად, რესპონდენტების ყოველდღიურობაზე პანდემიის პერიოდი კიდევ უფრო მძიმედ აისახა, რადგან სამსახურის დაკარგვის დარდს სოციალიზაციის ნაკლები შესაძლებლობა დაემატა, ასევე ოჯახთან ერთ სივრცეში მუდმივად ყოფნა, რაც თავისუფალ გენდერულ გამოხატვას ართულებდა და სექსუალური ორიენტაციის დამალვაც ბევრად რთულ ამოცანად ექცათ.

გამოკითხულთა ნაწილმა აღნიშნა, რომ პანდემიის პერიოდში მათი ფინანსური მდგომარეობა მკვეთრად გაუარესდა, რის გამოც ჯანდაცვის და ფსიქოლოგიურ სერვისებზე წვდომა შეეზღუდათ, ამასთან ერთჯერადი სახელმწიფო დახმარებაც ვერ მიიღეს, რადგან სამსახურში ხელშეკრულებით არ იყვნენ დასაქმებული.

„მედიკამენტებს ვეღარ ვყიდულობთ, სამედიცინო შემოწმებას ვეღარ გავდივართ, ვერც ექიმთან კონსულტაციას. მედიკამენტები რომ შეიძინო ძალიან ძვირია. 8 თვეა იაფფასიან ჰორმონებს ვიღებ, რამაც ფსიქიკა დამიზიანა, ჯანმრთელობა შემირყია და ვერ გავდივარ ვერც თერაპიას და ვერც ვერაფერს. ტრანსგენდერი რომ ხარ ყველამ იცის როგორია ცხოვრება საქართველოში მითუმეტეს გარეთ რომ დგახარ ქუჩაში, — აღნიშნავს ტრანსგენდერი ქალი, რესპონდენტი #11.

14 გამოკითხულიდან უმაღლესი განათლება 7 რესპონდენტს აქვს მიღებული, მეორე ნახევარი კი აღნიშნავს, რომ განათლებაზე ხელმისაწვდომობის პრობლემა ოჯახში ძალადობის, ფსიქოლოგიური წნეხის, ნაადრევ ასაკში დასაქმების აუცილებლობისა და სკოლაში დამამცირებელი გარემოს გამო შეექმნათ.

„ხშირად ვიყავი ბულინგის მსხვერპლი. მე-4 კლასის შემდეგ სწავლის მიმართ ენთუზიაზმი გამიქრა, რაც, ვფიქრობ, მუდმივი ჩაგვრის შედეგი იყო. მჩაგრავდნენ გარეგნობის, სიმაღლის გამო. მაშინ არ ვიცოდი თავდაცვა და ვისტრესებოდი, ძალიან ცუდ მდგომარეობაში ვიყავი….ხშირად ისეთი აგრესია მოდიოდა მათგან, რომ სკამებს, კალმებს, ჩანთებს მესროდნენ. ახლა ამაზე რომ ვფიქრობ, შესაძლოა, ჩემი ბულინგის მიზეზი ჩემი ორიენტაცია ყოფილიყო, ჩემი მცდელობების მიუხედავად, რომ არავის შეემჩნია ეს“, — აღნიშნავს გეი ბიჭი, რესპონდენტი #4, რომელიც იმასაც ამბობს, რომ მასწავლებლები მოსწავლეთა მხრიდან დამამცირებელ მოპყრობაზე სათანადოდ არ რეაგირებდნენ.

სხვა რესპონდენტი კი იხსენებს, რომ ორიენტაციის გამო წნეხი მასწავლებლების მხრიდანაც იყო და სწორედ ამის გამო სხვა სკოლაში გადასვლა მოუწია.

„სამწუხაროდ ჰომოფობიური განწყობა სკოლებში, რა თქმა უნდა, არის. მე სასულიერო გიმნაზიაში ვსწავლობდი 10 წელი და შემდეგ წამოვედი ამ სკოლიდან, სწორედ ჩემი ორიენტაციის გამო. წნეხი მასწავლებლების მხრად უფრო მეტი იყო, თითქოს ისინი ცდილობენ გამოასწორონ მოსწავლეები, რითაც ამახინჯებენ ადამიანების ფსიქიკას“, — აღნიშნავს ბისექსუალი ქალი, რესპონდენტი #3.

რესპონდენტთა ნაწილი უნივერსიტეტში ჰომოფობიურ დამოკიდებულებებზეც საუბრობს, რის გამოც მენტალური ჯანმრთელობის გამოწვევების გამოცდაც მოუწიათ, ერთ-ერთი რესპონდენტი კი დამამცირებელმა გარემომ სუიციდის ზღვარზეც მიიყვანა — „ერთხელ ისეთი შემთხვევა მქონდა სუიციდის სურვილი გამიჩნდა და ვაპირებდი თვითმკვლელობას. ამ დროს მესამე კურსზე ვიყავი ისე გამამწარა ჩემმა კურსელმა მაღალი შენობის ბოლო სართულზე ავიპარე და იქედან გადმოხტომას ვაპირებდი“.

„ლექტორებისთვის ყოველთვის მიუღებელი ვიყავი. რაღაც პერიოდი დეპრესია მქონდა და უნივერსიტეტში არ დავდიოდი“, — აღნიშნავს ბისექსუალი ქალი, რესპონდენტი #14.

გამოკითხულთა ნახევარი, 7 ადამიანი დასაქმებულია და მათ დიდ ნაწილს სამუშაო გარემო მოსწონს, თუმცა დამამცირებელი გარემო უმეტესობას გამოუცდია. აღნიშნავენ, რომ დასაქმების პრობლემა თმის ფერის, პირსინგისა თუ სოციალურად მიღებულ გენდერულ თვითგამოხატვასთან აცდენის გამო გამოუცდიათ.

„არ ვმუშაობ დიდი ხანია, ჩემი ფიზიკურობიდან გამომდინარე მიჭირს სამსახურის შოვნა. ვარ კაცური და ეს ხელს მიშლის დასაქმებაში. საზოგადოება ითხოვს, რომ გრძელი თმა გქონდეს და ქალივით იყო“, — აღნიშნავს ლესბოსელი ქალი, რესპონდენტი #12.

კვლევა აჭარის რეგიონში არსებულ ლგბტქი ორგანიზაციებზე ინფორმაციის დამუშავებასა და იმის გაანალიზებასაც ისახავდა მიზნად, რამდენად მიუწვდებათ თემის წევრებს მათ სერვისებზე ხელი. გამოკითხვის შედეგად დადგინდა, რომ თემის წევრების დიდ ნაწილს პანდემიის პერიოდში სერვისებზე წვდომის პრობლემა შეექმნა, ზოგიერთი გამოკითხული კი ორგანიზაციებს არ ენდობა.

სოლიდარობის თემის მიერ გამოქვეყნებული კვლევის სრულად ნახვა აღნიშნულ ლინკზე შეგიძლიათ.

საქართველოში ლგბტქი თემისა და მათი უფლებრივი თანასწორობის მიმართ განწყობები პოზიტიურად იცვლება — WISG

ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერმა ჯგუფმა (WISG) ახალი, მასშტაბური კვლევა  — წინარწმენიდან თანასწორობამდე გამოაქვეყნა, რომელიც ლგბტქი თემისა და მათი უფლებრივი თანასწორობის მიმართ საზოგადოების ცოდნის, ინფორმირებულობისა და დამოკიდებულების შესახებ 2016 წლის კვლევის ანალოგიურია და საზოგადოებრივი განწყობების ცვლილების შესახებ ინფორმაციას მოიცავს.

ახალი კვლევის მიხედვით, რომელიც სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფების გამოკითხვას ემყარება, საზოგადოებრივი განწყობები პოზიტიურად იცვლება.

25%-ით არის შემცირებული იმ ადამიანების რიცხვი, ვინც თვლის, რომ ლგბტქი ადამიანებს შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლება უნდა აეკრძალოთ და 53%-ს შეადგენს, ხოლო მსგავს შეზღუდვას მიუღებლად 27,1% თვლის. ამასთან, 20,6%-ით შემცირდა იმ ადამიანების რიცხვი, რომელთაც ლგბტქი თანასწორობის საკითხებზე საუბარი პროპაგანდად მიაჩნიათ.

გარდა ამისა, გამოკითხულთა 38,6% მიიჩნევს, რომ სახელმწიფო სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის ნიშნით (სოგი) დანაშაულებზე სათანადოდ არ რეაგირებს, 30,7%-ის აზრით, სახელმწიფოს რეაგირება სათანადოა. ისევ მკვეთრად ნეგატიურია საზოგადოების განწყობა აქტივისტების საქმიანობასთან დაკავშირებით, თუმცა გაუმჯობესება ამ მიმართულებითაც აშკარაა და ნეგატიური განწყობა 20%-ით 56,8%-მდეა შემცირებული. ამასთან, 25,4%-ით შემცირდა იმ ადამიანების რიცხვი, რომლებიც თვლიან, რომ თუ საზოგადოება ხმამაღლა არ დააფიქსირებს, რომ ჰეტეროსექსუალობა ურთიერთობის ერთადერთი სწორი ფორმაა, ჰომოსექსუალთა რიცხვი მოიმატებს.

გენდერის მკვლევარმა, ეკატერინე აღდგომელაშვილმა პრეზენტაციაზე აღნიშნა, რომ კვლევა მოიცავდა კითხვებს იმ საკითხებთან დაკავშირებით, რაც საზოგადოებაში ყველაზე ფესვგადგმულია, მათ შორის, შვილად აყვანისა და ქორწინების შესახებ. მისი თქმით, გაზრდილია იმ ადამიანების რიცხვი, რომლებიც ამბობენ, რომ რიგ საკითხებზე პასუხის გაცემა უჭირთ ან საერთოდ უარს ამბობენ პასუხის გაცემაზე, რისი მიზეზიც, შესაძლოა, „ჰომოფობიური განწყობების ღიად დაფიქსირების შესახებ განწყობის ცვლილება იყოს“.

გამოკითხულთა 28% ჰომოსექსუალობას დაავადებად არ მიიჩნევს, 23,2% მიიჩნევს, ხოლო 33,8%-ს უჭირს პასუხის გაცემა ან თავს არიდებს. ასევე, 17,6%-ით შემცირდა და 60,8% შეადგინა იმ ადამიანების რიცხვმა, რომლებიც მიიჩნევენ, რომ „ჰომოსექსუალების მიმართ ყველგან და ყოველთვის ნეგატიური დამოკიდებულება იყო და არსებობს“.

გეი/ლესბოსელი წყვილების მიერ შვილად აყვანისა და ერთი და იმავე სქესის მქონე წყვილების ოჯახაში აღზრდის შესახებ მოსაზრებები ასე გადანაწილდა: გამოკითხულთა 36,6% არ იზიარებს მოსაზრებას, რომ ჰომოსექსუალების ოჯახში გაზრდილი ბავშვი აუცილებლად ჰომოსექსუალი იქნება, 15,2%-ს ნეიტრალური პოზიცია აქვს, 31,2% კი დებულებას ეთანხმება; გეი და ლესბოსელი წყვილებისთვის შვილად აყვანის მოწინააღმდეგეთა რიცხვი 14%-ით შემცირდა, მომხრეთა რაოდენობა კი 15%ით გაიზარდა; 

გეი-ქორწინების მოწინააღმდეგეთა პროცენტული წილი 15,4%-ით 74,6%-მდე შემცირდა, მომხრეთა წილი კი 5,6%-ით გაიზარდა.

ქორწინებასთან დაკავშირებულ კითხვები მოიცავდა საზოგადოებაში გავრცელებულ ნარატივს იმის შესახებ, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება გეი-ქორწინების დაკანონებას გულისხმობს. გამოკითხულთა 73,5%-ს ევროკავშირში გაწევრიანების წინაპირობად გეი-ქორწინების დაკანონება არ მიაჩნია, რაც 2016 წლის შედეგს 7,3%-ით აღემატება.

აღსანიშნავია, რომ ევროკავშირთან მჭიდრო ურთიერთობის მსურველთა რიცხვი 8%-ით არის გაზრდილი და 53%-ს შეადგენს. ამასთან, ევროკავშირთან უფრო მჭიდრო ან იგივენაირი ურთიერთობა გამოკითხულთა 77,7%-ს სურს, რაც 2016 წლის შედეგს 21%-ით აღემატება. აშშ-სთან უფრო მჭიდრო (49,9%) ან იგივენაირი (26,4%) ურთიერთობა გამოკითხულთა 76,3%-ს სურს, რაც 2016 წლის შედეგს 25,9%-ით აღემატება.

თითქმის უცვლელია რუსეთთან ურთიერთობასთან დაკავშირებული განწყობა, თუმცა უფრო მჭიდრო ურთიერთობის მსურველთა რიცხვი 11%-ით არის შემცირებული და 27,1%-ს შეადგენს.

2016 წლის კვლევის მიხედვით, ლგბტქი ადამიანების მიმართ განწყობასა და საგარეო კურსს შორის ცხადი კავშირი არ არსებობდა, 2021 წლის მონაცემების მიხედვით კი, ეს ტენდენციაც შეცვლილია.

კვლევა მომზადდა „ქალთა ინიციატივების მხარდამჭერი ჯგუფის“ მიერ „გაეროს ერთობლივი პროგრამა გენდერული თანასწორობისთვის საქართველოში“ პროექტის ფარგლებში, რომელსაც გაეროს ქალთა ორგანიზაცია, გაეროს განვითარების პროგრამა და გაეროს მოსახლეობის ფონდი შვედეთის მთავრობის მხარდაჭერით ახორციელებენ.

შოტლანდიაში ახალგაზრდა ქვიარები ნაკლებად ბედნიერად გრძნობენ თავს, ვიდრე 5 წლის წინ — კვლევა

შოტლანდიაში მცხოვრები ლგბტქი ახალგაზრდების რაოდენობა, რომლებიც ქვეყანას საცხოვრებლად კარგ ადგილად მიიჩნევდნენ, ბოლო 5 წლის განმავლობაში შემცირდა. Keep Reading

მოსახლეობა ყველაზე დიდი პოლიტიკური (90%) და ეკონომიკური (83%) საფრთხის მომტან ქვეყნად რუსეთს ასახელებს — IRI-ს კვლევა

საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტის (IRI) საზოგადოებრივი აზრის კვლევის მიხედვით მოქალაქეებს ეკონომიკური პრობლემები, პოლიტიკური პოლარიზაცია და ამავდროულად, რუსეთისგან მომავალი გაზრდილი საფრთხეები აწუხებთ. Keep Reading

კვლევა – საქართველოს მოსახლეობის 88%-ს უნდა, რომ ომში უკრაინამ გაიმარჯვოს

/

კვლევისა და მენეჯმენტის საკონსულტაციო გლობალურმა კომპანია ACT-მა შემთხვევითობის პრინციპით სატელეფონო კვლევა ჩაატარა, რომლის მიხედვითაც საქართველოს მოსახლეობის 87% მიიჩნევს, რომ „უკრაინის ომი ჩვენი ომიც არის“.

მოსახლეობის უმეტესობა (84%) პირდაპირ გამოთქვამს მოსაზრებას, რომ „რუსეთი მტერია“. ამ აზრს დაახლოებით 11% არ იზიარებს, ხოლო დანარჩენ 5%-ს ამის შესახებ პასუხი არ აქვს.

მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა (91%) ერთხმად თანხმდება იმაზე, რომ უკრაინაში მიმდინარე მოვლენები რუსეთის მხრიდან სამხედრო დანაშაულს წარმოადგენს და სიმართლე უკრაინის მხარესაა.

კვლევის თანახმად, რუსეთის მიერ ომის დაწყებას უკრაინის ტერიტორიაზე ქვეყნის მოსახლეობის თითქმის ნახევარი (49%) არ ელოდა, 17% ფიქრობდა, რომ ომი დაიწყებოდა მხოლოდ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, ხოლო ყოველი მესამე გამოკითხული (31%) ელოდა ომის უკრაინის მთლიან ტერიტორიაზე დაწყებას, მათ შორის, დედაქალაქშიც.

რაც შეეხება ომში გამარჯვებულ მხარეს, 63% მიიჩნევს, რომ გამარჯვება უკრაინას დარჩება, 12%-ს გამარჯვებულად რუსეთი მიაჩნია, 20%-მა ამ კითხვაზე ზუსტი პასუხი არ იცის. ასევე, არიან ადამიანები (5%), რომლებიც მიიჩნევენ, რომ ამ ომს გამარჯვებული არ ეყოლება.

10-დან 9 გამოკითხულს უკრაინის გამარჯვება სურს (88%), რუსეთის გამარჯვების ნახვა კი – ძალიან მცირე რაოდენობას (1%).

საქართველოს მოსახლეობის 51% რუსეთისგან პრობლემებს ნებისმიერ შემთხვევაში მოელის, მიუხედავად იმისა, თუ როგორ განვითარდება უკრაინაში მოვლენები და ფიქრობს, რომ რუსეთს ნებისმიერ შემთხვევაში შეუძლია საქართველოში შემოჭრა.

კვლევის შედეგებმა აჩვენა, რომ ომში განვითარებული მოვლენები მოსახლეობისთვის მტკივნეული და აქტუალურია. გამოკითხულთა უმრავლესობა (96%) თანხმდება იმაზე, რომ უკრაინაში მიმდინარე პროცესები საქართველოს ნაწილობრივ ან სრულად ეხება.

კვლევა 4-6 მარტს ჩატარდა და გამოკითხული რესპონდენტების რაოდენობამ 809 ადამიანი შეადგინა, ხოლო შერჩევის ცდომილებამ – 2.4%.