გუშინ სოციალური ქცელით გავრცელდა ლელა კურტანიძის პოსტი, რომლითაც ის ორ სასულიერო პირს სექსუალურ შევიწროვებაში ადანაშაულებს. ამავდროულად ლელა სთხოვდა მედია გამოცემაბს მისი ამბის გაჟღერებას. გთავაზობთ ლელასთან ჩაწერილ ინტერვიუს. ეს იყო ჯავახეთის სტუდენტური ექსპედიციის
“პოსტჰუმანიზმი” ის ტერმინია, რომელიც ბოლო წლების მანძილზე ხშირად გვხვდება განვითარებული ქვეყნების როგორც ვიწროდ აკადემიურ, ისე – საჯარო დისკურსში. წლიდან წლამდე ტექნოლოგიის მნიშვნელოვანმა განვითარებამ ურთიერთშედეგობრივად გამოიწვია არა მხოლოდ უშუალუდ ამ მიმართულებით დაინტერესებული, არამედ ყველა იმ ადამიანის ყურადღებაც, ვისაც ინტერნეტსა და ტექნოლოგიასთან
ბიოგრაფია 1983 წელს, თბილისში დავიბადე. წელს 40 წელი შემისრულდა. ოჯახს რაც შეეხება, დედაჩემი რუსული ენის პედაგოგია სკოლაში, მამა – მხატვარი. ძალიან ვღიზიანდები, როცა ამბობენ
სტატიის ავტორი: მეგი თედორაძე დეფინიცია და მიზნები ბრაზის განმარტება მრავალწახნაგოვანია, თუმცა იგი ყველაზე ხშირად განისაზღვრება, როგორც უსიამოვნების მძაფრი შეგრძნება, მტრული დამოკიდებულება თავისი ობიექტის მიმართ,
8 იანვარს ჯგუფი “შენკის” სოლისტი მაქსიმ ტესლი სანკტ-პეტერბურგის აეროპორტში დააკავეს მას შემდეგ, რაც მომღერალი ერთ-ერთ შოუში გამოსვლისას მაყურებლის წინაშე შიშველი წარდგა. მას მხოლოდ წინდა უფარავდა გენიტალიებს. მომღერლის პერფორმანსი სწრაფად გავცელდა ინტერნეტში, მეორე დღეს კი ის დააკვეს 10 დღით, ხულიგნობის ბრალდებით.
ჯერჯერობით უცნობია, იყო თუ არა მაქსიმ ტესლის საჯარო გამოსვლა რეპერი ნიკოლაი ვასილიევის მხარდასაჭერად განხორციელებული. ცოტა ხნის წინ რეპერი დააკვეს ღამის კლუბში “არატრადიციული სექსუალური ურთიერთობის პროპაგანდისთვის”, სადაც ის შოუზე მაქსიმ ტესლის მსგავსად, მხოლოდ წინდააფარებული გენიტალიებით, შიშველი გამოჩნდა. ნიკოლაი ვასილიევი 15 დღით დააკავეს და ჯარიმის სახით 200 000 რუბლი დააკისრეს.
მას შემდეგ, რაც რუსეთის უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებით ლგბტქი მოძრაობა “ექსტრემისტულად” გამოცხადდა, მასობრივი რეპრესიები დაიწყო, მათ შორის გეი ბარების დარბევა და ქვიარებისა და აქტივისტების დაკავება. ზოგიერთი ლგბტქი ორგანიზაცია იძულებული გახდა, მუშაობა შეეწყვიტა.
9 იანვარს კაცმა მძინარე ცოლი 4 თვის ბავშვის თანდასწრებით მოკლა. ქალს 10 ჭრილობა ჰქონდა მიყენებული, რომელიც სასიკვდილო აღმოჩნდა. ბინაში სავარაუდოდ იმყოფებოდა მკვლელის მამაც. ოჯახი დმანისიდან ჩამოვიდა თბილისში ბავშვის ასაცრელად.
ცოლის დაჭრის შემდეგ დამნაშავემ თვითდაზიანება მიიყენა. ასევე ცნობილია, რომ ყოფილ ცოლზე ძალადობისთვის კაცი ადრეც იყო შემჩნეული, რომელსაც რეაგირება არ მოჰყოლია.
შინაგან საქმეთა სამინისტროში საქმე აღძრულია ოჯახის წევრის განზრახ მკვლელობის მცდელობის კვალიფიკაციით, სისხლის სამართლის კოდექსის 19/109-ე მუხლით.
გამოცემა Telegraph წერს, რომ 33 წლის როია ჰეშმატი თეირანში ჰიჯაბის გარეშე რამდენჯერმე გამოჩნდა, რის შემდეგაც ის “საჯარო მორალის დარღვევისთვის” დაადანაშაულეს და ბრალი “გარყვნილების წახალისებისთვის” წაუყენეს. ასევე, ქალს ჯარიმის სახით 225 ევროს გადახდა დააკისრეს.
ირანის მთავრობამ ბოლო დროს ჰიჯაბისა და ზოგადად, ჩაცმის კოდექსის წესების დარღვევის გამო სასჯელს უფრო ხშირად იყენებს. 2022 წელს ირანში საპროტესტო ტალღა გამოიწვია მორალის პოლიციის მიერ 22 წლის სტუდენტზე, მაჰსა ამინზე ძალადობამ – ის ჰიჯაბის ტარების წესების დარღვევის საბაბით დააკავეს და სცემეს, რის შედეგადაც ქალი 16 სექტემბერს საავადმყოფოში გარდაიცვალა. ამას ირანში მასშტაბური საპროტესტო ტალღა მოჰყვა.
მაჰსა ამინის სიკვდილის შემდეგ ირანის ქუჩებში ათასობით ქალი გამოვიდა – სოლიდარობის მიზნით, დემონსტრანტები წვავდნენ ჰიჯაბებს, მათი მთავარი სლოგანი კი “ქალი, ცხოვრება, თავისუფლება” გახდა. უსაფრთხოების ძალები პროტესტის ჩახშობას ძალის გამოყენებით ცდილობდნენ.
2023 წლის ოქტომბერში მორალის პოლიციამ ჰიჯაბის ტარების წესების დარღვევის გამო კიდევ ერთ მოზარდს სცემა – არმიტა გერავანდის ჰიჯაბის ტარების წესების დარღვევის გამო, მორალის პოლიცია სასტიკად გაუსწორდა, თუმცა ამ ინფორმაციას ხელისუფლება უარყოფს და აცხადებს, რომ ის თეირანის მეტროში შეუძლოდ გახდა, რის შემდეგაც მიყენებული ტრავმით კლინიკაში გადაიყვანეს, სადაც ის რამდენიმე დღე კომაში იყო და გარდაიცვალა.
მომღერალმა ბრიტნი სპირსმა უარყო გავრცელებული ჭორები იმის შესახებ, რომ მუსიკალურ ინდუsტრიაში ბრუნდება. ცოტა ხნის წინ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მომღერალი ახალ ალბომზე მუშაობდა და დუეტს წერდა Charli XCX და Julia Michaels-თან ერთად.
ბრიტნი სპირსმა მის ინსტაგრამ პოსტში განაცხადა, რომ არ მუშაობს ახალ ალბომზე, არც დუეტის ჩაწერას აპირებს და არც მომავალში გეგმავს დაუბრუნდეს მუსიკალურ ინდუსტრიას. თუმცა აღნიშნა, რომ სიმღერებს წერს სხვებისთვის და “საკუთარი სიამოვნებისთვის.”
მომღერალმა ასევე უარყო გავრცელებული ხმები მის მემუარებთან დაკავშირებით, თითქოს წიგნი “The Woman in Me” მისი თანხმობის გარეშე, არალეგალურად გამოიცა. ბრიტნი ამბობს, რომ აღნიშნული ინფორმაცია “ძალიან შორს არის სიმართლისგან.”
23 თებერვალს ბერლინის „დოიჩეს თეატრში” გაიმართება ნინო ხარატიშვილის ახალი სპექტაკლის პრემიერა. „Penthesilea: Ein Requiem / პენთესილეა: რეკვიემი” ასეთია სპექტაკლის სახელწოდება, რომელსაც ქართველი მწერალი, რეჟისორი და დრამატურგი ბერლინში წარადგენს. ტექსტის ავტორი თავად ნინო ხარატიშვილია, სპექტაკლი კი ორენოვანია. ტექსტის ქართული თარგმანი ეკუთვნის მაია ფანჯიკიძეს.
გერმანელ მსახიობებთან ერთად სპექტაკლში მონაწილეობას მიიღებენ ქართველი მსახიობები ანანო მახარაძე და ეკა ნიჟარაძე.
სპექტაკლი ბერძნებისა და ამაზონელი მეომრების ბრძოლას მოგვითხრობს და ანტიკური მითის ნინო ხარატიშვილისეული ინტეპრეტაციაა.
ქვიარი იწყებს პუბლიკაციების ახალ სერიას, რომელიც ცხოველების დამცველების საქმიანობას ეძღვნება. საქართველოში მიუსაფარი ცხოველების უფლებების საკმაოდ მძიმე მდგომარეობის ფონზე, ვეცდებით გამოვკვეთოთ ძირითადი გამოწვევები, რათა მათი გადაჭრის შესაძლებელი გზებიც ერთად დავინახოთ.
„ძაღლი ცოცხალი არსებაა, რომელსაც შია, წყურია, მოფერება, სიყვარული უნდა. თუ ადამიანს არ აქვს ცხოველების მიმართ შინაგანი სიყვარული და გრძნობა, ვერასოდეს გააკეთებს ამ საქმეს. ხშირად ვისმენ ჩემი მისამართით: „ნეტა შეეშვებოდე ამ ძაღლებს.“ ბევრს არ ესმის თუ რაში მჭირდება ის რასაც ვაკეთებ. მე კი ვთვლი, რომ ყველა ადამიანი ღმერთის მიერ რაღაც საქმისთვის, მსახურებისთვისაა არჩეული. მე ამისთვის ამირჩია ღმერთმა.“ – „ქვიართან“ საუბარში ამბობს ცხოველების დამცველი აქტივისტი მაია თაბაგარი.
მაიას ცხოვრების ჩვეული მიმდინარეობა 22 წლის წინ შეიცვალა, როდესაც მის სახლში ცუგამ პირველად შედგა ფეხი. მაიკოს თქმით, „ოთხფეხა სიყვარულმა“ ისეთი სითბო და ერთგულება აგრძნობინა, რომ მას შემდეგ ყველა ძაღლის მიმართ და განსაკუთრებით კი მიუსაფარი ცუგების მიმართ სენსიტიური და მხარდამჭერი გახადა.
ამ წლების განმავლობაში, მან ათასზე მეტი ცუგა გადაარჩინა შიმშილს, დაძინებას, სიცივეს, დაავადებებისგან, ადამაინების მიერ და ავარიის შედეგად მიყენებული დაზიანებებითა და ჭრილობებით გამოწვეულ წამებასა და სიკვდილს. მაია ცხოველების უფლებების სხვა დამცველებთან ერთად სრულიად მოხალისეობრივად არის ჩართული ძაღლების და კატების სტერილიზაციის პროცესშიც.
ჩვენ ვკითხეთ მაიას თუ რა გამოწვევებს აწყდებიან ცხოველების დამცველები და რამდენად ეხმარება მათ სახელმწიფო ან საზოგადოება იმ საქმის კეთებაში, რომელზეც წესით სახელმწიფო უნდა ზრუნავდეს. პრობლემების სია საკმაოდ ვრცელია და მოიცავს ისეთ საკითხებს როგორიცაა:
მოსახლეობაში მიუსაფარი ცხოველების და მათზე მზრუნველი ადამიანების მიმართ ზიზღი, ბავშვობიდან ცხოველების მიმართ შიშის დასწავლა შემდგომში გამოიხატება ცხოველების მიმართ სასტიკ მოპყრობაში, ცხოველების დამცველების მიმართ აგრესიაში, მათ დაცინვაში, დამცირებასა და დაშინებაში.
ჩვენი საზოგადოება ზოგადად ძალიან სასტიკია და გულგრილი მიუსაფარი ცხოველებისადმი. პრობლემად აღიქმება ცხოველის არსებობა და არა მისი საჭიროებები. მონიტორინგის სამსახურისგან ხშირად ითხოვებ მიუსაფარი ცხოველის მოშორებას რომელიღაც კონკრეტული ტერიტორიიდან, სადაც ის უკვე მიჩვეულია და ცხოვრობს. მონიტორინგის სამსახურს გადაჰყავს ცხოველი სხვა ტერიტორიაზე, სადაც ის არ არის ადაპტირებული, კარგაცს კავშირს იმ ადამიანებთან, რომლებიც მას კვებავენ. ამასთან, ახალ ტერიტორიაზე ასეთ ძაღლებს ფიზიკურად თავს ესხმიან სხვა ძაღლები, რომლებიც იცავენ საკუთარ ტერიტორიას, რაც ხშირად ძალიან ცუდად მთავრდება „გადასმული“ ცხოველისთვის.
არ ხდება ძაღლების მეპატრონეების კონტროლი და მათ მიმართ კანონის აღსრულება, რომელიც ცხოველის დაჩიპვას ავალდებულებს. ცხოველების გარეთ გაგდების პრაქტიკა ძალიან ხშირია. ზოგჯერ ძაღლი მიჰყავთ „ბავშვისთვის სათამაშოდ“, ხოლო როცა ის იზრდება უშვებენ გარეთ. ასევე ხშირია შემთხვევები, როდესაც ცხოველის გამოკვებას ვერ ახერხებენ, ან უბრალოდ მობეზრდათ, ან დაბერდა და გასამრავლებლად აღარ ადგებათ და ა. შ.
კიდევ ერთი დიდი პრობლემა მდგომარეობს იმაში, რომ ცხოველებს ყრიან ტრასაზე, სრულიად დაუსახლებელ, ხანდახან მიუვალ ადგილებში, სადაც არაფერია – არც საკვები, არც წყალი. იქ ცხოველი ვერ გადარჩება, თუ მასზე არ იზრუნე.
ზოგიერთი პატრონი ეზოში აშენებულ ჯიხურში, სიცივეში და სისველეში ამყოფებს ძაღლს, მოკლე საბელზე, რაც წამების ტოლფასია. ასეთი მოპყრობისთვის პირველადი ჯარიმა სულ 8 ლარს შეადგენს, განმეორებითი კი 50 ლარს, რასაც ცხადია არანაირად არ გააჩნია შემაკავებელი ეფექტი.
სახელმწიფო თავშესაფარი საჭიროა, თუმცა ის რაც უკვე არის ვერანაირ კრიტიკას ვერ უძლებს. „ეს ჩვეულებრივი სასაკლაოა“ – ამბობს მაია. კერძო თავშესაფრებში ადგილები და რესურსები საკმაოდ შეზღუდულია.
ძაღლების სტერილიზაციის პროცესში ხშირად მოხალისედ არიან ჩართულნი მოქალაქეები, თუმცა სახელმწიფოს მხრიდან არ ხდება მათი მხარდაჭერა სათანადოდ. მაგალითად მონიტორინგის სამსახურის თანამშრომლებს არ აქვთ ხოლმე ცხოველების გადასაყვანი გალიები, ასევე ცხოველის დროებით მოსადუნებლად გამოსაყენებელი სპეციალური თოფი.
კიდევ ერთი საჭიროებაა დემოდეკოზით დაავადებული ძაღლების სამკურნალო პრეპარატი, რომელიც საკმაოდ ძვირია და რომლის გარეშე ცხოველი ძლიერ ტკივილს განიცდის და მკურნალობის გარეშე იღუპება.
ზოგადად მკურნალობის სამედიცინო ხარჯი ძალიან ძვირია. ვეტერინარული კლინიკების უმეტესობა მიუსაფარ ცხოველების მკურნალობისთვის კომერციულ საფასურს ითხოვენ. ძალიან იშვიათია, როდესაც ექიმები და კლინიკები სოციალურ პასუხისმგებლობას იჩენენ და შეღავათიანი პირობებით ან სულაც მოხალისეობრივად მკურნალობენ ოთხფეხა პაციენტებს. სამედიცინო დახმარება ცხოველებს ხშირად მანქანით დაჯახების შედეგადაც ესაჭიროებათ.
ენტერიტი წარმოადგენს გამოწვევას, განსაკუთრებით თუ ცხოველები ერთ ტერიტორიაზე მრავლად არიან და ერთმანეთისგან გადაედებათ. მკურნალობაც რთულია და შედეგიც ხშირად ფატალურია.
ცხოველების უფლებების დამცველები რთულ მდგომარეობაში არიან ვინაიდან მწირი რესურსებით უწევთ კომპლექსური, რთული პრობლემების გადაჭრა. ისინი ხშირად განიცდიან მწვავე სტრესს დასახიჩრებული, მძიმედ ავადმყოფი, მომაკვდავი ცხოველების მოვლის გამო. შედეგად ზიანდება მათი ფსიქოლოგიური და ფიზიკური ჯანმრთელობაც, ხოლო საზოგადოების მხრიდან აქაც არ აქვთ მხარდაჭერა – არც სათანადო მკურნალობის შესაძლებლობა. ფსიქოთერაპიაც კი ძალიან ძვირია. სამოქალაქო აქტივისტები კი, როგორც წესი საკუთარ გამომუშავებულ სახსრებსაც ახმარენ საერთო საქმეს.
მაიას აზრით, არსებულ გამოწვევებზე საპასუხოდ საჭიროა ცხოველთა მოყვარული თემის გაერთიანება და შეთანხმებულად მოქმედება. “მხოლოდ ჩვენი ერთიანობით არის შესაძლებელი ცვლილებების მიღწევა,” ამბობს ცხოველების უფლებების დამცველი.
24 დეკემბერს თბილისის ანგლიკანური ეკლესიის სამრევლო საშობაო ღვთისმსახურებას დაესწრო.
წმინდა ნინოს სახელობის ანგლიკანური/ეპისკოპალური ეკლესია საქართველოში 2018 წლის 21 აპრილს დაარსდა ლიბერალურად მოაზროვნე ქრისტიანთა ჯგუფის მიერ. მართლმადიდებლური, კათოლიკური და პროტესტანტული ეკლესიებიდან ადამიანებმა გადაწყვიტეს შეერთებოდნენ ანგლიკანურ ეპისკოპალურ ეკლესიას, ვინაიდან სჯერათ, რომ ეს ეკლესია ინარჩუნებს ქრისტიანულ რწმენას და ამავდროულად აღიარებს მეცნიერულ ცოდნას და თანხვედრაშია სოციალურ ცვლილებებთან.
2019 წლიდან თბილისის ეპოსკოპალური თემი შევიდა ამერიკის ეპისკოპალური ეკლესიის მზრუნველობის ქვეშ. დაარსების შემდეგ ეკლესიას ძალიან დიდი დახმარება ბაპტისტურმა ეკლესიამ გაუწია, დაუთმო შეკრებებისთვის შენობა -მშვოდობის კათედრალი.
დღეის მდგომარეობით, ეკლასიაში გაერთიანებულია სხვადასხვა ეთნიკური წარმოშობის და ასაკის 100-მდე წევრი, თუმცა ახალგაზრდები ჭარბობენ. ეკლესიას ხელმძღვანელობს თომა ლიპარტიანი – ეკლესიის დამაარსებელი წევრი, განათლებით ფსიქოლოგი და თეოლოგი. გამოცემა AT-თან მიცემულ ინტერვიუში თომა ლიპარტიანი ამბობს:
„ეს არის ეკლესია, რომელიც გარეგნულად ძლიერ ჩამოჰგავს რომის კათოლიკურ ეკლესიას მისი ტრადიციებითა და კულტურით, ხოლო შინაგანად საოცრად პროგრესული და ცოცხალია.“
ბრიტანული კოლონიალიზმის შედეგად და ანგლიკანური სამისიონერო საზოგადოების ხელშწყობით, ანგლიკანური ეკლესია გავრცელდა აზიაში, აფრიკაში, ავსტრალიასა და ამერიკის კონიტენტებზეც. ის დღეს მსოფლიო მასშტაბით 80 მილიონ მორწმუნეს აერთიანებს. იმ ქვეყნებში, სადაც ანგლიკანურმა ეკლესიამ დაკარგა ინგლისური ნაციონალური იდენტობა, ეს ეკლესია „ეპისკოპალურ ეკლესიად“ იწოდება.
აშშ-ს, კანადისა და შოტლანდიის ეკლესიები ღიად უჭერენ მხარს ლგბტქ+ ადამიანების სრულ ჩართულობას საეკლესიო ცხოვრებაში.
წმინდა ნინოს სახელობის თბილისის ანგლიკანურ ეპისკოპალურ ეკლესიაშიც ლგბტქ+ თემის წარმომადგენლებს შეუძლიათ გახდნენ დიაკვანები, მღვდლები, ეპისკოპოსები, ერთნაირსქესიან წყვილებზე აღასრულონ ჯვრისწერის საიდუმლო. მღვდელმსახური შეიძლება იყოს ქალი.
„ჩვენ ვთვლით, რომ ღვთის ხატად შექმნილი ყოველი ადამიანი თანასწორია და, რომ სექსუალური ორიენტაცია ადამიანის იდენტობის მნიშვნელოვანი ნაწილია, რის გამოც დისკრიმინაცია ველური და ბარბაროსული აქტია.“ – ამბობს თომა ლიპარტიანი.
ცნობილია, რომ ანგლიკანური ეკლესიის მრევლის წევრები საქართველში მე-19 საუკუნის ბოლოდან ცხოვრობენ. მე-20 საუკუნის დასაწყისში ინგლისელმა ანგლიკანებმა ბათუმში ააშენეს ეკლესიაც – ბერძნულ სტილში თეთრი ფერის კედლებითა და ლურჯი გადახურვით. საბჭოთა პერიოდში ეკლესია დახურული იყო, თუმცა დანგრევას გადარჩა, შეინარჩუნა სამრეკლოც და ჯვარიც. მას შემდგომ რაც ეკლესია გადავიდა საპატრიარქოს მფლობელობაში მათ მოანგრიეს ეკლესიის გუმბათი, სამრეკლო, შეცვალეს ინტერიერი და დაამსგავსეს ტიპიურ პატარა მართლადიდებლურ ეკლესიას, როგორიც ძალიან ბევრია საქართველოში, მათ შორის ბათუმში.
წმინდა ნინოს სახელობის თბილისის ანგლიკანური ეკლესიის წევრებს დღეს ორი ძირითადი გამოწვევა აქვთ – არ აქვთ ეკლესიის საკუთარი შენობა და სახელმწიფო, დიდი ალბათობით დისკრიმინაციული მოტივით, არ აძლევს შესაძლებლობას დარეგისტრირდნენ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირად.
სასტიკი ნარკოპოლიტიკის მსხვერპლი ზურა ნიჟარაძე, საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მცხოვრები ბავშვების საახალწლო სურვილების ასახდენად, ციხიდან წერილს ავრცელებს. გთავაზობთ წერილიდან ამონარიდს:
“პირველ რიგში, გილოცავთ ამ ბრწყინვალე დღესასწაულს. გისურვებთ, თქვენში დაისადგუროს სიმშვიდემ, სიყვარულმა, სიკეთემ! დიდი ტექსტებით არასდროს გამოვირჩეოდი, შესაბამისად, პირდაპირ საქმეზე გადავალ! ვისაც ჩემი „პატივისცემა“ ან „პერედაჩა“ გსურდათ, შეგიძლიათ ამ საქმეში მიიღოთ მონაწილეობა! დედაჩემის ანგარიშზე „მოაბილიზეთ“ თანხა და ამ ბავშვებს გაულამაზეთ ერთი დღე! ბავშვებს უნდა სჯეროდეთ სიკეთის და სასწაულების. მეტი ბედნიერი ბავშვიკი სამყაროს!“
ინგლისის ანგლიკანურ ეკლესიაში 17 დეკემბერიდან დაიწყო ქვიარ წყვილების დალოცვა, თუმცა ქორწინება კვლავ შეუძლებელია. ზოგიერთ ეპისკოპალურ ეკლესიაში შესაძლებელია ერთნაირსქესიანი წყვილების ჯვრისწერა, თუმცა ეს უფრო იშვიათია. რთულია იმის განსაზღვრა, როდის იქნება ანგლიკანურ ეკლესიაში ლგბტქი წყვილების ქორწინება შესაძლებელი, თუმცა კურთხევის შესაძლებლობა წინ გადადგმული პატარა ნაბიჯია.
პირველი წყვილი, ვინც ინგლისის ანგლიკანურ ეკლესიაში კურთხევა მიიღო 17 დეკემბერს, კატერინ ბონდი და ჯეინ პირსი არიან. ორივე მათგანი ასოცირებული მღვდელია.
18 დეკემბერს, რომის პაპმა პრანცისკემ განაცხადა, რომ მღვდლებს ეძლევათ უფლება დალოცონ ერთნაირსქესიანი წყვილები “განსაკუთრებულ შემთხვევებში”, რომელიც არ ექნება სისტემატური, რეგულარული ხასიათის და არ იქნება რელიგიური რიტუალების ნაწილი. ასევე, დალოცვა არ ეხება სამოქალაქო გაერთიანებებსა და ქორწილებს.
რომის კათოლიკური ეკლესიის ლიდერმა ფრამცისკემ განაცხადა, რომ მღვდლებს ეძლევათ უფლება დალოცონ ერთნაირსქესიანი წყვილები “განსაკუთრებულ შემთხვევებში”, რომელიც არ ექნება სისტემატური, რეგულარული ხასიათის და არ იქნება რელიგიური რიტუალების ნაწილი. ასევე, დალოცვა არ ეხება სამოქალაქო გაერთიანებებსა და ქორწილებს. პაპმა აღნიშნა, რომ ქორწინებას ის კვლავ განიხილავს, როგორც ქალისა და კაცის ერთობას.
პაპმა აღნიშნული გადაწყვეტილება 18 დეკემბერს დოკუმენტის სახით დაამტკიცა. მისი თქმით ეს არის ნიშანი იმისა, რომ “ღმერთი მიესალმება და კარს უღებს ყველას”, თუმცა დოკუმენტში ნათქვამია, რომ ქვიარ ადამიანების დალოცვის საკითხს თითოეული მღვდელი წყვეტს ინდივიდუალურად.
გამოყენებული წყარო: https://www.bbc.com/news/world-europe-67751600
