”2013 წლის 17 მაისი გამახსენა ფეისბუქმა. ძალიან გაბრაზებული ვპოსტავ, რომ ამ ყველაფრიდან ერთადერთი გამოსავალი მასიური ქამინგ აუთია. მაშინ ლგბტ საკითხი ჩემთვის ახალი იყო, არც თეორიული ცოდნა მქონდა და ვერც იმას ვიაზრებდი, რამხელა დამანგრეველი ძალა ჰქონდა ჰომოფობიას და როგორი მტივნეული შეიძლებოდა ყოფილიყო ქამინგ აუთი, რომელიც ერთჯერადი აქტი არ არის და მუდმივად გრძელდება. მას შემდეგ 8 წელი გავიდა, ბევრი თეორიული ცოდნა მივიღე, ბევრი პრაქტიკული გამოცდილება. ამ გაკვეთილების უმეტესი ნაწილი საკუთარ თავზე გამოვცადე. ბევრ რამეზე შემეცვალა შეხედულება, თუმცა, ძველი ცაბუნიასავით, ახალაც მჯერა, რომ საჯარო სივრცე ეკუთვნის ყველა ადამიანს, ყველა ადამიანს თავისუფლად უნდა შეეძლოს გამოსვლა, გაპროტესტება და თქმა – მეც აქ ვარ!
სოლიდარობის მარშზე გავდივარ, ისევე, როგორც ყველა სხვა საჯარო შეკრებაზე ვიყავი, რომელიც ლგბტ საკითხებს ეხებოდა. ჩემთვის მნიშვნელოვანია ჩემი და ჩემი მეგობრების გამოხატვის თავისუფლების, როგორც ადამიანის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი უფლების დაცვა. ამას გარდა, მინდა ლგბტ თემის სხვა წევრებმა, რომლებიც სადმე, ცენტრიდან მოშორებულ რაიონებში, პატარა ქალაქებსა და სოფლებში ცხოვრობენ, დაინახონ, რომ მარტო არ არიან, რომ მათსავით და მათთან ბევრი ადამიანია.
წესით, პრაიდი ზეიმის დღე უნდა იყოს – სიძულვილზე, ჩაგვრაზე გამარჯვების დღე, თუმცა საქართველოში ეს რეალობა ჯერ არ გვაქვს. რეალობა ისაა, რომ ადამიანებს საბაზისო უფლებებისთვის გვიწევს ბრძოლა და მტკიცება, რომ ეს ქვეყანა თანაბრად გვეკუთვნის ყველას. წლევანდელი პრაიდი ჩემთვის ზუსტად ამ დატვირთვის მატარებელია – უფლებებისთვის ბრძოლის და იმის, რომ ამ ბრძოლაში ყველა ერთმანეთის მოკავშირეები უნდა ვიყოთ, რადგან უფრო მეტი გვაქვს საერთო, ვიდრე გვგონია – საერთო ქვეყანაში ვცხოვრობთ, საერთო კანონებს ვემორჩილებით (ან არ ვემორჩილებით), საერთო სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა გვაქვს, საერთო სტერეოტიპებისა და ჩაგვრების ობიექტები ვართ. სწორედ ამ გამოცდილებების გამო, უნდა შეგვეძლოს ერთმანეთის გამოწვევების დანახვა და მათი დაძლევისთვის ერთად ბრძოლა.
ველი, რომ ყველა ადამიანი, რომელიც ფიქრობს, რომ ლგბტ უფლებები ადამიანის უფლებებია და იაზრებს, რომ ზოგიერთ ადამიანს ეს უფლება უსამართლოდ აქვს შეზღუდული, მოვა, მიუხედავად სექსუალური ორიენტაციისა, გენდერული იდენტობისა, რელიგიისა, პოლიტიკური გემოვნებისა თუ სხვა სახის განსხვავებულობისა.
უნდა გვახსოვდეს – მანამ, სანამ თუნდაც ერთი ადამიანის უფლება იქნება შეზღუდული, ჩვენ ვერასდროს ავაშენებთ დემოკრატიულ სახელმწიფოს, ვერ შევქმნით ღირსეულ აწმყოს და მომავალს.”
